NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1197

หลังตัดสินใจเก็บเด็กในท้องเอาไว้ ในที่สุดหยางฉงก็ตั้งสติ เพื่อเด็กคนนี้เธอถึงกับทิ้งงานทั้งหมดให้กับอารองและอาสามดูแล ส่วนเธออยู่ภายใต้ความดูแลครรภ์กับหมอและหวางซีเหยา

เวลาผ่านๆ ไปหนึ่งเดือน เมื่อคุณหมอบอกว่าอาการของเด็กปกติดีทุกอย่าง หยางฉงถึงได้เดินทางไปหาหลี่ฝาง

“พี่สะใภ้ เมื่อถึงที่แล้ว ได้เจอพี่ใหญ่ พี่บอกเขาไม่ได้นะว่าผมเป็นคนบอกพี่ ถ้าเขารู้ว่าผมหลุดปาก เขาต้องถลกหนังผมแน่”

บนเครื่องบิน ไท่ซางร้องขอหยางฉงอย่างยกยอ

หลังจากที่หยางฉงออกไปในวันนั้น เขาแทบจะพลิกทั้งเมืองจิงซาน ขณะที่เขาแทบบ้าคลั่ง หยางฉงกลับมาพร้อมกับหวางซีเหยา แถมหวางซีเหยาก็บอกเขาว่า หยางฉงท้องลูกของหลี่ฝาง ให้เขาเล่าเรื่องราวทั้งหมด

คนท้องจะโมโหไม่ได้ ไท่ซางจึงต้องเล่าเรื่องของหลี่ฝางและฉินวี่เฟยอย่างว่าง่าย ทีแรกคิดว่าหยางฉงจะเสียใจมาก แต่สิ่งที่ทำให้ไท่ซางประหลาดใจ หยางฉงไม่เพียงแค่ไม่ร้องโวยวาย แถมยังบอกว่าจะไปเมืองตงไห่เพื่อหาหลี่ฝาง

ฉินวี่เฟยก็เป็นคนเมืองตงไห่ หยางฉงไปถึงที่แบบนี้ ต้องพบกับฉินวี่เฟยแน่ ผู้หญิงสองคนนี้เจอกัน ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทำให้ไท่ซางปวดหัว

หนึ่งเดือนที่หยางฉงรักษาครรภ์ เขาคิดหาวิธีที่จะให้หยางฉงเลิกคิดที่จะไปหาหลี่ฝาง แต่ไม่ว่าเขาจะพูดยังไง หยางฉงก็ยังคงนั่งรถมุ่งไปสู่สนามบินตงไห่

“แกหุบปาก! แกมันพวกเดียวกับไอ้สารเลวหลี่ฝาง ไม่เห็นหรือไงว่าหยางฉงกำลังเสียใจ? ไปอยู่ที่อื่นซะ!”

หวางซีเหยาที่อยู่อีกด้านด่ากราดไท่ซาง เมื่อก่อนตอนที่หลี่ฝางยังไม่ฟื้นความจำ หวางซีเหยายังพอมีความประทับใจในตัวไท่ซางบ้าง ยังไงซะปรมาจารย์ยุทธภพอายุน้อยขนาดไม่ได้เห็นกันบ่อยๆ ปากหวานแถมยังหน้าตาดีน้อยนัก

แต่หลังจากที่เธอรู้เรื่องราวของหลี่ฝางและฉินวี่เฟย ปฏิกิริยาของหวางซีเหยาที่มีต่อไท่ซางก็เปลี่ยนไปอย่างมาก วันๆ เอาแต่ชักสีหน้าใส่เขา แถมยังไม่ให้เขาเข้าใกล้หยางฉง

“อะไรกัน ผมพูดกับพี่สะใภ้ของผมมันเดือดร้อนอะไรเธอ? ขี้เหร่อย่างเธอยุ่งอะไรด้วย? ผมจะบอกให้ ถ้าไม่เห็นแก่ที่คุณเป็นเพื่อนสนิทของพี่สะใภ้ผม ผมฆ่าคุณไปแล้วเชื่อไหม”

ช่วงนี้ไท่ซางทนกับหวางซีเหยามามากพอแล้ว ทีแรกเขาทนได้ ท้ายที่สุดเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป จึงทะเลาะกับหวางซีเหยา

“แน่จริงก็ฆ่าฉันซะเลยสิ ผู้ชายของแกรังแกผู้หญิงไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย! ถ้าไม่ใช่ว่าต้องการแกนำทาง เราไม่พาแกไปตงไห่ด้วยหรอก!”

หวางซีเหยาไม่อ่อนข้อ ไม่กลัวการข่มขู่ของไท่ซางแม้แต่น้อย พลันโต้แย้งกลับไป ไท่ซางโมโหจนแทบระเบิด อยากจะใช้อารมณ์แต่ก็ไม่กล้า

ตอนนี้พวกเขาอยู่กลางอากาศ ถ้าเขาทนไม่ได้ พังเครื่องบินขึ้นมา พวกเขาต้องจบเห่กันหมดนี่

เขายังหนุ่ม ยังขึ้นเตียงกับผู้หญิงไม่เพียงพอ เขาไม่อยากตายตอนหนุ่มขนาดนี้

ไท่ซางสูดหายใจเข้า ท่องประโยคนั้นในใจอยู่หลายรอบ ถึงได้คลายความโกรธลงได้บ้าง