แคทเธอรินเองก็ไม่อยากจะเป็นศัตรูของหลี่ฝาง ต่อให้หลี่ฝางไม่อยากจะปลุกพลังของเทพอ้านขึ้นมา เธอก็ยินดีที่จะช่วยหลี่ฝางเอาชนะอาซาโทส
สุดท้ายหลี่ฝางและแคทเธอรินก็ได้กลายเป็นพันธมิตรกัน อาซาโทสได้ให้สองในสิบสองอัศวินอยู่ที่ชนเผ่าอูข่าและถูกชนเผ่าอูข่าจับตัวเอาไว้ได้ในศึกครั้งนี้
“แม่มด เธอต้องคิดให้ดี ๆ นะ เป็นปรปักษ์กับจักรพรรดิของฉันชนเผ่าของพวกแกจะต้องจบไม่สวยแน่ จักรพรรดิของฉันถึงเป็นทายาทของเทพอ้านทันทีที่เขาได้ของล้ำค่าที่อยู่ในโลกใต้พิภพมาครอบครอง ก็จะกลายเป็นเทพได้สำเร็จ พวกแกทุกคนล้วนต้องตาย!”
ถึงแม้ได้ตกเป็นเฉลยศึก แต่ลูกน้องของอาซาโทสก็ยังคงมีท่าทางหยิ่งผยองเหมือนเดิม ชายผมสีทองตาสีฟ้าหนึ่งในนั้นจ้องมองแคทเธอรินพลางข่มขู่
“แม่งเอ๊ย ถ้าแกยังพูดมากอีก เชื่อไหมว่าฉันจะทำให้หัวของแกหล่นลงบนพื้น!” ท่าทางหยิ่งผยองของทั้งสองคนได้กระตุ้นต่อมโมโหของกู่ยี่เทียน ยกมือขึ้นจะฆ่าสิบสองอัศวิน
ในตอนที่มือของกู่ยี่เทียนอยู่ห่างจากคอของคนคนนั้นเพียงไม่กี่เซนติเมตรนั่นเอง แคทเธอรินก็ได้ห้ามเขาเอาไว้ “ช้าก่อน! อย่างพึ่งฆ่าเขา”
ถึงแม้กู่ยี่เทียนจะไม่รู้ว่าแคทเธอรินเอาทั้งสองคนนี้ไว้ทำไม แต่ก็ยังคงยั้งมือเอาไว้อย่างว่าง่าย
“หลี่ฝาง เอาหินเฮยสวนมาให้ฉัน” หลังจากที่ยับยั้งกู่ยี่เทียนเอาไว้ แคทเธอรินก็หันไปเอ่ยกับหลี่ฝาง หลี่ฝางไม่ได้สงสัยอะไร และได้ค้นเอาหินเฮยสวนออกมาจากกระเป๋าเป้ทันที
ทันทีที่หินเฮยสวนปรากฏขึ้น ชาวอูข่าทุกคนก็ได้คุกเข่าลงไปบนพื้นทันที แม้แต่อาคาอูและปันปูที่มีใบหน้าไร้ความรู้สึกมาโดยตลอดก็ได้โค้งตัวลงอย่างนอบน้อม
ก็ไม่รู้ว่าแคทเธอรินได้กล่าวอะไรกับอาคาอูและปันปู เห็นเพียงพวกเขาได้ลากเอาสิบสองอัศวินทั้งสองขึ้นมาจากพื้น จนเดินไปถึงที่ว่างที่อยู่ตรงกลางเผ่า
และชาวอูข่าส่วนที่เหลือต่างก็ได้ตั้งวงล้อมเข้าไปที่ที่วางตรงกลาง ในปากยังร่ายคาถาแปลก ๆ ออกมา เมื่อเห็นเช่นนี้ทั้งสองคนที่เมื่อสักครู่ยังหยิ่งผยองอยู่นั้นก็เกิดกลัวขึ้นมาทันที แต่ก็ยังคงปากแข็ง และตะคอกด่าอยู่ตรงนั้น
“นังผู้หญิงสมควรตาย! แกจะทำอะไรพวกเรา? ฉันสั่งให้พวกแกรีบปล่อยพวกเราไปซะ! ถ้าจักรพรรดิของฉันรู้ว่าพวกแกกล้าก่อกบฏล่ะก็ จะต้องฆ่าพวกแกทั้งหมดอย่างแน่นอน!”
“พวกตัวประหลาด! นี่พวกแกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือยังไงกัน?”
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะด่าว่ายังไง ชาวอูข่าก็เหมือนกับฟังไม่ได้ยิน สายตาที่มองดูพวกเขานั้นทั้งเยือกเย็นทั้งน่ากลัว จากนั้นแคทเธอรินก็ได้ใช้ทั้งสองมือประคองหินเฮยสวนเอาไว้และเดินเข้าไปที่ด้านหน้าของสิบสองอัศวินทั้งสองด้วยท่าทางเคร่งขรึม
ต่อให้หลี่ฝางจะไม่เข้าใจยังไง เขาก็ได้เข้าใจแล้ว ในเวลานี้พวกแคทเธอรินคงกำลังทำพิธีกรรมโบราณบางอย่างอยู่
เห็นเพียงหินเฮยสวนนั่นลอยอยู่บนหัวของทั้งสองคนอย่างน่าอัศจรรย์ ส่วนสิบสองอัศวินทั้งสองคนนั้นราวกับได้ถูกคนเสกคาถาให้ขยับตัวไม่ได้อย่างไรอย่างนั้น ทั้งสองคนแววตาเหม่อลอยคุกเข่าอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อน
ลำแสงที่แทบจะมองไม่เห็นลอยออกมาจากบนหัวของสิบสองอัศวิน และได้ถูกหินเฮยสวนกลืนกินเข้าไป
ในตอนที่แสงทั้งสองสายได้หายไปนั่นเอง สองคนนั้นก็ได้ล้มลงไปเหมือนกัน แคทเธอรินกวักมือให้กับหลี่ฝาง เป็นเชิงบอกให้เขาเข้ามาหา ร่างของหลี่ฝางชะงักเล็กน้อย สุดท้ายก็ยังคงเลือกที่จะเชื่อแคทเธอริน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง