NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1232

“ทำไมม่านหมอกนี่ถึงได้กว้างนัก? เราเดินมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ทำไมถึงยังไม่ออกจากม่านหมอกนี่อีก?”

กู่ยี่เทียนที่เดินอยู่หน้ากองทัพจ้องมองหมอกหนาสีขาวขุ่น ขมวดคิ้วแน่น สถานการณ์นี้เหมือนกับผีอำอย่างที่โบราณว่าเอาไว้เลย พวกเขาคงจะไม่ได้พบเหตุการณ์นี้เข้าหรอกนะ?

“หยุด!” ขณะที่กู่ยี่เทียนก้าวเท้าซ้าย ไม่ทันที่จะวางฝีเท้าลง หลี่ฝางที่อยู่ด้านหลังพลันร้องคำราม ใช้แขนรั้งเอวของเขาเอาไว้

กู่ยี่เทียนที่เพิ่งรู้สึกตัวไม่ทันได้ไหวตัว ถึงกับทำตาขวางใส่หลี่ฝางอย่างไม่พอใจ “หลี่ฝาง แกจะร้องอะไรกัน? ฉันตกใจหมด”

“อย่าขยับ! ดูใต้เท้าของแกให้ดีๆ แกไม่อยากมีชีวิตต่อไปแล้วหรือยังไงกัน? !” เมื่อเห็นว่ากู่ยี่เทียนยังคิดที่จะเดินไปข้างหน้า กำลังที่แขนของหลี่ฝางเพิ่มขึ้นในทันที กล่าวเตือนอย่างไม่สบอารมณ์

กู่ยี่เทียนก้มหน้าสังเกตอยู่นานถึงได้พบหน้าผาลึกอย่างเลือนรางที่ใต้ฝ่าเท้าของเขา เมื่อสักครู่หากไม่ใช่หลี่ฝางที่รั้งเขาเอาไว้ได้ทัน ตอนนี้เขาคงได้แหลกละเอียดไปแล้ว

เขาหดขากลับอย่างนึกกลัว พร้อมกลับถอยหลังไปสามสี่ก้าว กู่ยี่เทียนถึงได้ตบหน้าอกของตนเอง “บัดซบ ทำไมข้างหน้าถึงได้ไม่มีหนทางกะทันหันได้?”

“ในโลกใต้พิภพมีการเปลี่ยนแปลงร้อยแปด พื้นที่ราบตรงนี้ เดินหน้าไปหนึ่งก้าวก็อาจเป็นหน้าผาแล้ว แถมยังไม่เห็นแสงสว่างมาตลอด หมอกค่อนข้างหนาแน่น การมองเห็นค่อนข้างต่ำ เพราะงั้นเราต้องระวังตัวอยู่ตลอดเวลา”

อาคาอูขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าฉาบไปด้วยความสงสัย สถานที่เกี่ยวกับโลกใต้พิภพที่เขาว่ามานั้น ก็ได้ยินมาบ้างผ่านคนรุ่นก่อน ส่วนตัวเขาเอง นี่เป็นครั้งแรกที่เข้ามาที่โลกใต้พิภพ

“เราพักก่อนเถอะ แล้วก็คิดหาวิธีเดินออกจากม่านหมอกนี่ด้วย”

ตั้งแต่เข้ามาหลี่ฝางรักษาสติสัมปชัญญะเต็มร้อยและการรับรู้ที่สูงมาก ไม่เช่นนั้นเขาก็คงจะรั้งกู่ยี่เทียนที่กำลังจะตกหน้าผาได้ในเวลาแรก ต่อให้เป็นหลี่ฝางเอง ต้องใช้สัมปชัญญะอันแรงกล้าอยู่ตลอดเวลาก็ไม่ไหว

กู่ยี่เทียนและคนอื่นๆ ไม่ขัดข้อง การเดินทางต่อไปอย่างไร้จุดหมายเช่นนี้ไม่ใช่วิธีที่ดี สู้นั่งลงแล้วหารือกันจะดีกว่า

“พวกแกได้ยินเสียงอะไรไหม?” เมื่อทุกคนนั่งลงได้ไม่นาน กู่ยี่เทียนก็ได้ยินเสียงบางอย่าง ต้นเสียงนั้นเบามาก หากไม่ตั้งใจฟังแยกแยะไม่ออกแน่นอน

“เอ๋ นี่มันตัวอะไรกัน?” ทันใดนั้น สิ่งที่มีสีดำทั้งตัวก็คลานออกมาจากด้านข้างของกู่ยี่เทียน เป็นหนอนที่มีหงอนบนหัว กู่ยี่เทียนใช้นิ้วจิ้มไปที่หนอนสีดำ กล่าวถามอย่างประหลาดใจ

เมื่ออาคาอูที่นั่งอยู่ข้างเขาเห็นเข้า เขาเด้งลุกขึ้นจากพื้นทันที พลันใช้พลังลอยขึ้นไปยังอากาศ “หนี!”

ที่เหลือสามคนแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ลอยตามหลี่ฝางไปตามสัญชาตญาณ

หลังจากที่พวกเขาลอยขึ้นฟ้า บริเวณก็เต็มไปด้วยหนอนสีดำนับไม่ถ้วน เพราะจำนวนที่มากเกินไปของหนอน การเคลื่อนไหวจึงราวกับคลื่นสายน้ำ