NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1233

“รู้ไหมว่าทำไมพวกมันถึงได้ไล่ล่าไม่ลดละไหม?” อาคาอูเหลือบตาไปที่กู่ยี่เทียน สีหน้าบึ้งตึง

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง พวกนี้เป็นสิ่งที่บรรพบุรุษของพวกแกคิดค้นขึ้นไม่ใช่หรือไง? พวกแกรีบคิดหาวิธีจัดการไอ้หนอนน่าสะอิดสะเอียนพวกนี้เร็วเข้า” กู่ยี่เทียนกล่าวโดยไม่คิดแม้แต่น้อย

เขาจะบ้าตายกับหนอนพวกนี้อยู่แล้ว มีกะจิตกะใจไปคิดสาเหตุที่พวกมันไล่ตามตนเสียที่ไหน

“แกจำด้วงเหล็กแดงที่ถูกตบตายเมื่อกี้นี้ได้ใช่ไหม? บนตัวของแกตอนนี้มีกลิ่นของด้วงเหล็กแดงอยู่ ที่พวกมันวิ่งไล่ตามมาเพราะจะแก้แค้นให้กับด้วงเหล็กแดงตัวนั้นที่ตายไป ไม่อยากจะให้มันไล่ตามเรามาก็ได้ ก็แค่เสียสละนายก็พอแล้ว”

อาคาอูสีหน้าเขียวปั้ด คู่ต่อสู้ที่ราวกับไม่กลัวอะไรเลย เพื่อนร่วมทีมที่ไร้ประโยชน์คอยสร้างปัญหา หากไม่ใช่เพราะยังต้องการกู่ยี่เทียนเพื่อต่อกรกับอาซาโทสล่ะก็ เขาจะจับกู่ยี่เทียนโยนเข้าฝูงหนอนนั่นจริงๆ นะ

“ให้ตาย! ทำไมแกไม่พูดแต่แรก! กูจะไปรู้ได้ยังไงว่าไอ้นั่นมันฆ่าไม่ได้” เมื่อได้ยินคำของอาคาอู กู่ยี่เทียนหน้าดำทะมึนด้วยความโมโห ให้ตายถ้ารู้ว่าหนอนนั่นแตะไม่ได้ เขายอมปล่อยให้หนอนตัวนั้นคลานบนไหล่ของเขาจนตายก็ไม่มีทางตบมันตายแน่

“รอนี่เดี๋ยว ไม่ต้องบินไปข้างหน้าแล้ว ผู้ช่วยใกล้จะถึงแล้ว” อาคาอูเหลือบตาขาวใส่กู่ยี่เทียน เบื่อที่จะต่อล้อต่อเถียงกับเขา ไม่บินไปข้างหน้าอีก ทว่าให้ทุกคนรออยู่กับที่

ด้านหลัง ‘เมฆดำทมิฬ’ ใกล้เข้ามาทุกที หลี่ฝางและกู่ยี่เทียนฝ่ามือท่วมเหงื่อ แต่อาคาอูและปันปูทั้งคู่ยังคงลอยอยู่กลางอากาศที่เดิมนิ่งไม่ไหวติง พวกเขาเองก็ได้แต่รออยู่อย่างนั้น

“เร็วเข้า! ไปที่พื้น!” เมื่อด้วงเหล็กแดงตัวหน้าสุดกำลังจะแตะจมูกของกู่ยี่เทียน ในที่สุดอาคาอูก็มีการเคลื่อนไหว พลันจะโกนเสียงดังก่อนลากหลี่ฝางและกู่ยี่เทียนไปยังพื้นด้านล่างอย่างว่องไว

หลังจากที่พวกเขาออกจากที่ มังกรยักษ์ตะวันตกขนาดใหญ่ตัวหนึ่งก็บินลงมาจากฟ้า เพียงพ่นลมหายใจไม่กี่ทีก็ขจัดด้วงเหล็กแดงไปสองในสาม

“บะบะบ้าไปแล้ว! มังกร!” กู่ยี่เทียนจ้องมองมังกรยักษ์ที่ปกคลุมไปทั่วทั้งผืนฟ้า ตกใจจนคางแทบหลุด ให้ตายเขาต้องฝันอยู่แน่ ไม่เช่นนั้นจะได้พบกับมังกรในเทพนิยายได้ยังไง?

“ชู่! หุบปาก!” อาคาอูใช้มือปิดปากของกู่ยี่เทียนเอาไว้ และลากเขาหลบที่หลังพุ่มไม้อย่างเร็วที่สุด ด้วงเหล็กแดงที่ถูกแผดเผาจนไหม้ร่วงหล่นลงมาจากฟ้าทีละตัว บนพื้นที่ราบปูไปด้วยร่างสีดำแดงหนาเป็นเมตรอย่างรวดเร็ว

กู่ยี่เทียนหลบอยู่ที่หลังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง จ้องมองด้วงเหล็กแดงที่กองเต็มพื้น อดไม่ได้ที่จะอุทานเสียงแผ่ว “คิดไม่ถึงเลยว่าด้วงเหล็กแดงพวกนี้ก็หอมดีเหมือนกันแฮะ ไม่รู้ว่าจับกินจะมีรสชาติยังไง”