NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1236

หลี่ฝางดูออก ความสามารถของท่านกัวคนนี้เป็นอันดับหนึ่งของเหล่านักรบพวกนี้ และมีความหวังมากที่สุด หากเขาจับมือเป็นพันธมิตรกับเขาได้ คนอื่นต่อให้คิดไม่พอใจ ก็ไม่กล้าต่อต้าน

“ได้ เราจะช่วยแก” ท่านกัวเองก็เป็นคนใจกว้าง ตอบตกลงทันทีในอึดใจเดียว

“ท่านกัว อย่าเพิ่งตอบตกลงเร็วขนาดนั้นสิ ใครจะไปรู้ว่าหลังจากที่เราฆ่าอาซาโทสนั่นแล้ว คนพวกนี้จะหันกลับมาเล่นงานเราไหม”

“นั่นสิๆ ท่านกัว ผมไม่เชื่อคนพวกนี้ เราหากันเองเถอะ ผมไม่เชื่อว่าพลิกแผ่นดินในโลกใต้พิภพ จะหาหินคริสทัลก้อนนั้นไม่เจอ”

“พันธมิตรอะไรกัน ผมว่าไอ้หมอนี่คิดจะหลอกเราจัดการญี่ปุ่นนั่น อยากจะช่วยพวกท่านช่วยกันเองเลย ผมขอตัวก่อน”

……

แม้ท่านกัวจะตอบตกลงข้อเสนอเป็นพันธมิตรของหลี่ฝาง แต่ก็มีนักรบส่วนหนึ่งที่ยังคัดค้าน พวกเขาต่างก็รั้งท่านกัว ถึงขั้นมีคนสองคนคิดจะออกจากกลุ่มเดินทางหาหินคริสทัลด้วยตนเอง

“เถียไกว่หลี่ พวกแกสองคนอย่าใช้อารมณ์ เราไม่รู้จักซากปรักหักพังนี่ อยู่ด้วยกันปลอดภัยกว่า”

ท่านกัวเห็นชายวัยกลางคนหนึ่งรายคิดว่าแยกออกจากกลุ่ม จึงกล่าวด้วยความหวังดี

แต่อีกฝ่ายกลับไม่แยแส จับจ้องท่านกัวพร้อมหัวเราะอย่างเย็นชา “ท่านกัว ถึงแม้จะว่าอย่างนั้น แต่ในกลุ่มของเราท่านความสามารถแข็งแกร่งที่สุด คนอื่นที่ยอดฝีมือก็ความสัมพันธ์ดีกับท่าน ตอนนี้ท่านหวังดีเลยให้เราอยู่กับท่าน ใครจะไปรู้ว่าจะไม่แทงข้างหลังเรา”

“ยังไงซะหินคริสทัลก็มีแต่หนึ่งเดียว คนที่ได้เลื่อนแดนเป็นเทพก็มีแค่คนเดียว โบราณว่าเอาไว้คนที่ไม่คิดอ่านกระทำการใดเลยย่อมประสบหายนะ ผมไม่เพียงแต่ไม่เชื่อคนนั้น ผมก็ไม่เชื่อพวกท่านด้วย เพราะงั้นเราแยกทางกันตรงนี้เถอะ ขึ้นอยู่กับโชคว่าใครจะเป็นคนแรกที่เจอหินคริสทัล”

เมื่อจ้องมองสายตาของเถียไกว่หลี่ที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อใจเขา ท่านกัวนิ่งไป ถึงกับส่ายหน้าไม่รู้ดีใจหรือเสียใจดี “เอาเถอะ ถ้าแกคิดแบบนั้น ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด เราค่อยพบกันใหม่เมื่อมีวาสนาแล้วกัน”

บอกตามตรง ท่านกัวมีชีวิตอยู่เกือบจะสามร้อยปี เรื่องราวของชาวโลกที่ไร้น้ำใจต่อกันเขามองทะลุปรุโปร่ง แต่เขาก็ยังมีหัวใจที่เอื้อเฟื้อมาโดยตลอด กับนักรบรุ่นหลังเองก็รักใคร่เอ็นดู

แม้เขาจะอยากได้หินคริสทัลนั้นมาก แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะใช้แผนสกปรกโดยการแทงข้างหลัง บอกได้แต่ว่าคนใจแคบอย่างเถียไกว่หลี่ใช้ความคิดเห็นที่เลวทรามไปคาดเดาคนที่คุณธรรมสูงส่ง

“สหายน้อย ท่านก็เห็นแล้ว พูดแค่ปากเปล่า คนอื่นไม่มีทางเชื่อท่าน ไม่งั้นท่านบอกที่ตั้งกับเราก่อน แล้วเราค่อยช่วยท่านสังหารอาซาโทสเป็นไง?”

เมื่อจ้องมองทุกคนที่ความเห็นแตกต่าง ท่านกัวเจรจาอีกครั้ง

หลี่ฝางกระตุกมุมปาก ไร้คำพูด ท่านกัวคนนี้คงไม่ได้คิดว่าเขาโง่หรอกใช่ไหม?

คนพวกนี้คิดถึงแต่คริสทัล หากเขาบอกที่ตั้งของคริสทัล ถ้างั้นพวกเขาทุกคนห้องวิ่งไปห้องลับเพื่อหาของวิเศษแน่ แล้วใครจะช่วยเขาจัดการอาซาโทสล่ะ

“ท่านผู้อาวุโส เอางี้แล้วกัน เราต่างฝ่ายต่างถอยคนละก้าว ผมสาบาน หากพวกท่านช่วยผม ผมไม่ได้บอกที่ตั้งของหินคริสทัลกับพวกท่าน ถ้างั้นผมหลี่ฝางขอให้โดนฟ้าผ่า ไม่ได้ตายดี”

หลี่ฝางกลอกตา เพื่อใช้ความคิดก่อนกล่าวตอบ