NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1240

ด้านล่างมีตะขาบยักษ์ ด้านบนมีนกอินทรีกลายพันธุ์ ทั้งสามไร้หนทางหนีอย่างสิ้นเชิง

“ให้ตาย กูจะสู้ตายกับมึง!” ด้านล่างมีพิษ เสือขาวได้แต่ปล่อยหมัดไปยังนกอินทรีกลายพันธุ์

แต่อินทรีราวกับว่ามีมันสมองที่ชาญฉลาด แม้ร่างของมันจะใหญ่มาก มันเบี่ยงตัวหลบหมัดของเสือขาวได้ หรือแม้กระทั่งเข้าใจในการขยับปีกเพื่อจู่โจมกลับ

ขนของนกอินทรีกลายพันธุ์ราวกับใบมีด บาดแขนของเสือขาวจนได้รับบาดเจ็บ

บางทีอาจเพราะไม่มีคนมาที่นี่เป็นเวลานาน สัตว์ประหลาดสองตัวนั้นถึงได้หิวโหยจนสายตาประกายเขียว เมื่อได้กลิ่นคาวเลือดบนร่างของเสือขาว จึงคลั่งขึ้นมามากกว่าเก่า

นกอินทรีแหงนหัวร้องเสียงดัง ก่อนพุ่งไปที่เสือขาวอย่างบ้าคลั่ง เสือขาวที่ได้รับบาดเจ็บหนีไม่ทัน เกือบจะสละชีวิตในปากของนกอินทรี

หลี่ต๋าคางส่ายหน้าอย่างไร้หนทาง หงส์แดงที่อยู่อีกด้านมองไม่เห็นทีท่าของเขาด้วยซ้ำ วินาทีต่อมานกอินทรีกลายพันธุ์ที่บดบังท้องฟ้า ก็ร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน

นกอินทรีตัวเองหล่นทับตะขาบพอดี สัตว์ประหลาดทั้งสองจึงต่อสู้กันอย่างดุเดือด

“คุณลุงหลี่ ขอบคุณมากครับ” เสือขาวใช้มือปิดแผลที่แขนเอาไว้ จ้องมองหลี่ต๋าคางด้วยความซาบซึ้งพร้อมกล่าว

ครั้งนี้หากไม่ใช่เพราะหลี่ต๋าคางลงมือช่วยเหลือ เขาคงจะตายอยู่ที่ซากปรักหักพังนี่แล้วจริงๆ

“เรื่องเล็กน้อย ไม่เป็นไปหรอก นี่คือยาจินชวน ทาบนแผล ทำให้บาดแผลสมานได้อย่างรวดเร็ว”

หลี่ต๋าคางโบกมืออย่างขอไปที ก่อนควักยาขวดหนึ่งโยนให้กับเสือขาว

ขณะที่เสือขาวจัดการบาดแผล ทรายที่อยู่ไกลออกไปเกิดมีความเคลื่อนไหว หลังจากนั้นตะขาบยักษ์อีกสิบกว่าตัวก็โผล่ขึ้นมาจากใต้ทะเลทราย รูปร่างของพวกมันใหญ่กว่าตัวเมื่อสักครู่มาก มีบางตัวใหญ่กว่าตัวเมื่อสักครู่สามเท่า

แม้แต่หลี่ต๋าคางเองก็เผยความตื่นตระหนกออกมาให้เห็น เขาท่องโลกมาหลายปี ได้เห็นสิ่งแปลกประหลาดมากมาย แต่ตะขาบที่ใหญ่ขนาดนี้เพิ่งเคยได้เห็นเป็นครั้งแรก แถมสัตว์ประหลาดนี่ไม่เพียงแค่ตัวเดียว

“นี่มัน……นี่มันน่าสะอิดสะเอียนเป็นบ้า” แม้หงส์แดงจะไม่มีการกระทำเสแสร้งอ่อนแอเหมือนผู้หญิงอื่น แต่ก็รู้สึกรังเกียจตะขาบเหล่านั้นตรงหน้า ใบหน้าเล็กขมวดย่น ในสายตาเต็มไปด้วยความสะอิดสะเอียน

เพราะได้รับความช่วยเหลือจากพรรคพวก นกอินทรีที่ถูกหลี่ต๋าคางอัดจึงพ่ายแพ้ เป็นอาหารของตะขาบสิบกว่าตัว เหลือเพียงกระดูกอย่างรวดเร็ว

แม้นกอินทรีกลายพันธุ์นั่นจะมีขนาดใหญ่ แต่ก็ไม่สบายสู้ตะขาบที่มีจำนวนมากกว่าได้ หลังจากที่กินนกอินทรีจนเกลี้ยง ตะขาบพวกนั้นยังไม่พึงพอใจ ก่อนหันความสนใจไปที่ทั้งสามอย่างรวดเร็ว

ถูกดวงตากลมโตนับสิบคู่จ้องมอง หลี่ต๋าคางขนลุกซู่ “วิ่ง!”

ใครจะไปรู้ว่าใต้ทะเลทรายนี่จะยังมีสัตว์ประหลาดอีกมากแค่ไหน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสู้กับพวกมัน หลบหนีก่อนเป็นอันดีที่สุด

ทั้งคู่ที่ได้สติกลับคืนมาถึงได้รีบวิ่งไปที่เขาด้วยความเร็วแสง ยังไม่ทันเข้าใจว่าหลี่ต๋าคางคิดจะทำอะไร ก็พบกับหมัดทั้งสองข้างลอยผ่านเหนือหัว ก่อนกวาดเป็นวงจากบนลงล่าง

เกราะสีทองป้องกันพวกเขาทั้งสามเอาไว้เป็นวงกลม น้ำลายพิษพวกนั้นถูกกันเอาไว้ด้านนอก

“คุณลุงหลี่ ท่านี้เรียกว่าอะไร? เท่ระเบิด! สอนผมหน่อยสิ” เมื่อเห็นหลี่ต๋าคางใช้กระบวนท่า ฝนสายตาของเสือขาวเต็มไปด้วยความเคารพ

แม้เขาจะเคยได้ยินว่ายอดฝีมือบางคนสามารถเค้นพลังของตนเองออกมาเป็นเกราะป้องกันได้ แต่ไม่เคยเห็นใครทำมาก่อน เพราะการสร้างเกราะป้องกันต้องผลาญพลังอย่างมาก ต่อให้เป็นกู่ยี่เทียนที่เป็นครึ่งเทพแล้วก็คงจะกินแรงอยู่ไม่น้อย

“กระบวนท่านี้เป็นเคล็ดลับเฉพาะของตระกูล บอกแกไม่ได้หรอก แล้วต่อให้ฉันบอกแก แกก็ฝึกฝนไม่สำเร็จอยู่ดี”

เมื่อเห็นว่าฝนน้ำลายพิษหมดแล้ว หลี่ต๋าคางสะบัดมือเกราะป้องกันถูกเก็บเข้าที่

“คุณลุงหลี่ อย่าหลอกผมเลย ผมรู้ว่านักรบเพื่อไปถึงแดนนั้นๆ จะสามารถรวบรวมพลังให้เป็นเกราะป้องกันได้ ของคุณลุงก็คงจะเป็นแบบนั้นเหมือนกันสินะ”

หลี่ต๋าคางยิ่งพูดแบบนั้น เสือขาวยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่ เขาถึงกับคิดว่าหลี่ต๋าคางไม่อยากจะสอนกระบวนท่านี้กับเขา ตั้งใจสร้างเรื่องเคล็ดวิชาลับของตระกูลหลี่เพื่อหลอกเขา

“แกความรู้ไม่น้อยเลยนี่ ไม่ผิดหรอก กระบวนท่าของฉันคล้ายกับการรวบรวมปราณเพื่อสร้างเป็นเกราะป้องกัน แต่แบบนั้นจะเป็นสีขาวใส และการป้องกันไม่สูงนัก ของฉันเป็นแบบอัปเกรด ต่อให้เป็นระเบิดลอยเข้ามา ก็ป้องกันได้”