NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1239

ไม่คิดเลยว่าปราณสีดำในร่างเขาจะเป็นพลังแห่งการกลืนของเทพอ้าน ดีที่เมื่อสักครู่หลี่ฝางได้ฟื้นพลังของตัวเอง หยุดยั้งการฟื้นคืนของเทพอ้านได้ทันท่วงที

“ปราณในร่างของผมกลายเป็นสีดำทั้งหมดเมื่อไหร่ ผมก็จะกลายเป็นเทพอ้านใช่ไหม? ถ้าผมจะทำลายเจ้าสิ่งนี้ จะต้องทำยังไง?”

พลังสีดำมะเมื่อมนี่ทำให้คนที่พบเห็นรู้สึกไม่ดี เทพอ้านนั่นคงจะไม่ได้เหมือนกับชาวอูข่า ที่เนื้อหนังดำไปทั่วร่างหรอกนะ?

“เทพอ้านรวบรวมพลังแห่งการกลืนทั้งหมดเอาไว้ที่หัวใจ ภายนอกไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไร ส่วนวิธีการกำจัดฉันยังนึกไม่ออก ออกไปได้เมื่อไหร่ฉันไปสืบหาข้อมูลของชนเผ่าให้ ดูว่าในนั้นจะมีข้อมูลของการกำจัดพลังแห่งการกลืนไหม”

เมื่อแคทเธอรินเห็นในหัวของหลี่ฝางวาดภาพในหัวของเทพอ้านรู้สึกไร้คำพูด ในประวัติของชนเผ่า เทพอ้านไม่เพียงแต่ความสามารถมาก รูปลักษณ์หน้าตาเองก็ดีจนหาเทียบได้ยากยิ่ง

หากแม่มดรู้ว่าหลี่ฝางจินตนาการชายอันเป็นที่รักของเขาเป็นขี้เถ้าสีดำก้อนหนึ่งละก็ คงจะโมโหจนกระอักเลือดแน่

“เอ่อ……ไม่น่าล่ะกลุ่มพลังงานสีดำพวกนั้นถึงได้โถมเข้าใส่หน้าอกของผม ในเมื่อไม่มีหนทางอื่น งั้นเราเลิกพูดเรื่องนี้ก่อน หาคนก่อนแล้วกัน” หลี่ฝางเองก็คาดเดาได้ว่าแคทเธอรินใช้ความสามารถพิเศษกับตน เขาส่ายหน้าเปลี่ยนหัวข้ออย่างเกรงใจ

รู้ว่าเขาเกรงใจ แคทเธอรินก็ไม่ได้พูดอะไรมาก พลันหัวเราะก่อนสืบหาที่ตั้งของหลี่ต๋าคาง

สุสานเทพอ้านเกิดหมุนเปลี่ยนครั้งใหม่ หลี่ต๋าคางที่อยู่ทิศตะวันตกเฉียงใต้ก็ไปอยู่ที่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ แต่ดีที่ไม่ห่างจากหลี่ฝางมากนัก เมื่อได้รับข่าวคราวของหลี่ต๋าคาง หลี่ฝางจึงลากแคทเธอรินไปหาเขาอย่างทนรอไม่ไหว

อาคาอูและปันปูที่เฝ้าอยู่ที่หน้าห้องลับตอนนี้กลับหายลับไปอย่างไร้ร่องรอย อาจเป็นเพราะเมื่อสักครู่สุสานเทพอ้านหมุนเปลี่ยนพวกเขาไปอยู่ที่อื่น

หลี่ฝางในตอนนี้ไม่มีเวลาให้คิดมาก เขามีเวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง เขาต้องหาตัวหลี่ต๋าคางให้เจอภายในครึ่งชั่วโมง ได้แต่อวยพรให้กับอาคาอูและปันปูในใจ หวังว่าพวกเขาจะยังไม่พบกับคนของอาซาโทส

ทางด้านหลี่ต๋าคาง เขาเสือขาวและหงส์แดงสามคนถูกแม่มดทิ้งเอาไว้ในห้องลับห้องหนึ่ง

จะเรียกให้ถูกละก็ ที่นี่ถือว่าเป็นอีกห้วงเวลาหนึ่ง หลังประตูของห้องลับนี้เชื่อมกับทะเลทรายขนาดใหญ่ พวกเขาถึงกับสงสัยว่าพริบตาจากซากปรักหักพังมาถึงใจกลางซาฮารา

“คุณลุงหลี่! ผมเห็นแล้ว! ด้านหน้าของเรามีประตูอยู่หนึ่งบาน!”

เสือขาวที่ถูกบีบบังคับให้ไปเสาะหาหนทางชี้ไปที่ไกลๆ ตะโกนอย่างดีใจ

เขาลอยอยู่ท่ามกลางดวงอาทิตย์อยู่ครึ่งชั่วโมงแล้ว เขาเกือบจะถูกแผดเผาเป็นเนื้อคนตากแห้งแล้ว ทีแรกเมื่อมองไปรอบด้านมีแต่ทะเลทราย กระทั่งสายตาของเขาจ้องจนแทบลายตา ก็ได้เห็นรูสีดำจากที่ไกลออกไป

เพื่อความแน่ใจว่ารูสีดำนั่นคืออะไร เสือดำถึงขั้นลอยไปข้างหน้าไกลๆ เมื่อพบว่าเป็นประตูจึงรีบกลับมาบอกหลี่ต๋าคาง และหงส์แดง

“ไอ้หนูแกทำดีมาก ออกไปได้เมื่อไหร่ฉันจะบอกให้เสี่ยวกู่ตกรางวัลแกอย่างงาม”