NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1242

เมื่อกำหมัดโจมตีไปที่จุดของตะขาบ จากนั้นหลี่ฝางก็ลงมืออย่างเต็มแรงมากขึ้นเรื่อยๆ แทบจะต่อยตัวละหมัด ตะขาบที่ถูกพวกเขาต่อยนั้นก็กลายมาเป็นอาหารของตะขาบตัวอื่นๆ ในทันที จากนั้นหลี่ฝางก็ค่อยๆ สังเกตเห็นความผิดปกติ

“พ่อ คุณเห็นหรือเปล่าว่าตะขาบพวกนี้มันเหมือนจะตัวใหญ่กว่าเมื่อกี้ไม่น้อยเลย？” ขาของตะขาบพวกนั้นมันใหญ่พอๆ กับตัวของหลี่ฝาง แต่ตอนนี้ขาของตะขาบกลับใหญ่กว่าตัวเองถึงสองเท่า

เมื่อหลี่ต๋าคางได้ฟังคำของหลี่ฝางดังนั้นก็เพิ่งจะสังเกตเห็น เขาเหมือนจะรู้ว่าทำไมตะขาบเหล่านี้ถึงตัวใหญ่ได้ขนาดนี้ เป็นเพราะกินไปเท่าไหนก็ใหญ่มากขึ้นเท่านั้น เมื่อครู่ที่กินพวกของตัวเองเข้าไป ตัวก็ใหญ่ขึ้นเกือบเท่าตัว

และก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะภาพลวงตาของหลี่ต๋าคางหรือเปล่า ตะขาบเหล่านี้เหมือนจะมีแรงมากขึ้นกว่าเดิม อีกอย่างยังมีความคิดมากขึ้น เมื่อเห็นว่าพวกเขาโจมตีที่กรามของตัวเอง ก็รู้ว่าจะต้องเข้ามาโดยที่ก้มหัวลงเพื่อปิดจุดด้อยของตัวเอง

“เสี่ยวฝาง เรายังต้องรออีกนานแค่ไหนถึงออกไปได้？ตะขาบพวกนี้ประหลาดเป็นอย่างมาก เหมือนจะพัฒนาตัวเองพลางตีกันเราเลยล่ะ”

หลี่ฝางเองก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของตะขาบเหล่านี้ ตอนแรกที่เขาต่อยนั้นยังสบายอยู่ไม่น้อย แต่ตอนนี้กลับค่อยๆ กินแรงมากขึ้นเรื่อยๆ แถมเสือขาวที่แรงค่อนข้างน้อย หงส์แดงกับแคทเธอรินยิ่งด้อยกว่าเข้าไปใหญ่

“รีบไปเร็ว！” ผ่านไปสามนาที หลี่ฝางก็รีบตะโกนคำเหล่านี้ออกมา

ทั้งห้าคนนั้นสะบัดตะขาบเหล่านั้นออกจากตัวเองให้เร็วที่สุดในชีวิต ก่อนจะรีบวิ่งไปที่ประตูหินที่อยู่ไม่ไกล

“ฉันไม่อยากเห็นตะขาบอีกเลยในชีวิตนี้！มันเหมือนฝันร้ายเลยล่ะ！”

คนเหล่านี้ที่หนีออกมาจากห้องลับก็พิงกำแพงพลางหายใจหอบแล้วพูดขึ้นด้วยความเห็นใจ

“มีคนมาแล้ว！” ยังไม่ทันรอให้มีแรงกลับมา แคทเธอรินก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป เมื่อเห็นสีหน้าหลี่ฝางก็เดาว่าคนที่มานั้นไม่น่าจะมาดีเท่าไหร่

จากนั้นทั้งสามคนก็เดินออกมาจากมุม หลังจากที่หลี่ต๋าคางเห็นใบหน้าของพวกเธอแล้วก็ยิ้มขึ้นด้วยความเย็นชา

“พี่เหยหู่ โชคของเราไม่เลวเลยนะ ฝ่าบาทให้เราออกมาหาหลี่ฝาง เพิ่งเดินไปไม่กี่ก้าวก็เจอแล้ว”

นิคมองหลี่ฝางด้วยความดูแคลน ในแววตาก็มีความตื่นตาตื่นใจไม่น้อยเลย

ร่างกายของพวกเขาทั้งสามคนนั้นฟื้นฟูแล้ว แถมยังมีความสามารถมากกว่าเดิมเพราะการช่วยเหลือจากอาซาโทส

โดยเฉพาะเหยหู่ สภาวะกลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดของเขาในตอนนี้เปลี่ยนได้ตามใจชอบ เวลาเองก็ยาวกว่าเมื่อก่อนอีกเท่าตัว ดังนั้นพวกเขาเลยกล้ามาตามหาหลี่ฝางอย่างกล้าหาญ

“สามคนนี้ทำร้ายโหจื่อ ลักพาตัวฉินวี่เฟย แล้วก็ทำให้หยางฉงเกือบแท้งด้วย ลูกชาย ถึงเวลาที่จะแก้แค้นแล้วล่ะ”

หลี่ต๋าคางมองเหยหู่เหล่านั้น ก่อนจะมีความโกรธที่ข่มเอาไว้ในใจปะทุออกมา