NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1243

หลังจากที่เหยหู่เข้าสู่สภาวะกลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดก็มีความกำลังมากขึ้นเป็นอย่างมาก จากนั้นก็ขยับได้อย่างรวดเร็วขึ้นมา จนคนธรรมดานั้นมองไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา

หลี่ต๋าคางเห็นสถานการณ์แบบนี้ก็หยุดลง จากนั้นก็หลับตาของตัวเอง เหยหู่ที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วก็อึ้งไปเล็กน้อย ไม่รู้ว่าท่าทีของหลี่ต๋าคางแบบนี้มันหมายความว่าอย่างไร

ความลังเลนั้นมันอยู่ในหัวของเขาประมาณ0.01วินาทีเท่านั้น จากนั้น0.01วินาทีเขาก็โจมตีไปที่หลี่ต๋าคางทันที

ความเร็วแบบนี้มันถ้าเกิดเป็นหลี่ฝางคงจะพ่ายแพ้ไปแล้ว แต่หลี่ต๋าคางที่หลับตาอยู่นั้นกลับเหมือนไม่เป็นอะไร จากนั้นก็หลบหมัดของเหยหู่ได้อย่างสบายใจ

“จะเป็นไปได้อย่างไร！แกหลบกระบวนท่าของฉันได้อย่างไร！กูจะฆ่ามึง！” เหยหู่นั้นเหมือนถูกลดทอนศักดิ์ศรีเป็นอย่างมาก เลยจ้องจนตาแทบถลน พลางควบคุมอารมณ์ไม่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ

แต่แม้เขาจะเร็วจนมองไม่ทัน แต่กลับไม่ได้ทำให้หลี่ต๋าคางได้รับบาดเจ็บเลย พลังที่มากมายขนาดนี้ทำให้เหยหู่ได้เรียนรู้หลี่ต๋าคางใหม่อีกครั้ง แววตาที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งของเขานั้นมันเกิดความกลัวขึ้นมาในที่สุด

“แก แก แก แกเป็นใครกันแน่！” เหยหู่ถามอย่างตะกุกตะกักพลางมองหลี่ต๋าคาง

“ฆ่าคนของแก！” หลี่ต๋าคางลืมตาขึ้นทันที ก่อนจะพูดคำนี้ออกมาอย่างไร้ความรู้สึก

เมื่อพูดออกไป เหยหู่ก็หัวไม่อยู่กับที่แล้ว

เมื่อหัวคนตกลงสู่พื้นไม่กี่วินาที เลือดถึงจะพุ่งออกมาจากตัวของเหยหู่ เพียงเท่านี้มันก็พอที่จะทำให้รู้ว่าพลังของหลี่ต๋าคางน่ากลัวขนาดไหนแล้ว

เมื่อการโจมตีมันจบไปเพียงสองนาที นิคกับจอห์นทางนั้นก็เพิ่งจะรู้ตัวว่ามันมีอะไรไม่ชอบมาพากล

เพราะพวกเขาพบว่าหลี่ต๋าคางนั้นมันเงียบแปลกๆ เหมือนกับจะไม่ได้ยินเสียงของการต่อสู้แล้ว

“พี่ใหญ่！อ๊ากๆ ！” แต่หลังจากที่ทั้งสองคนเห็นหัวที่ตายโดยไม่หลับตาที่อยู่บนพื้นนั้น ก็ทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว

พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าเหยหู่จะตายไปแบบนี้

นิคกับจอห์นแทบจะเปลี่ยนเป็นสัตว์ประหลาดพร้อมกัน ความโศกที่เสียคนสนิทไปทำให้พวกเขาควบคุมอารมณ์ความรู้สึกไม่ได้อีกเลย จากนั้นจึงโจมตีพวกหลี่ฝาง

แต่ครั้งนี้หลี่ต๋าคางกลับไม่ได้ลงมือ เพียงแค่ยืนดูคนตีกันอยู่ข้างๆ เท่านั้น

ถ้ามองดีๆ จะเห็นว่าหน้าผากของเขามีเหงื่อแตกออกมา มือข้างกายทั้งสองก็สั่นเบาๆ

“ไอ้กระจอก ถ้าแกยังจัดการสองคนนี้ไม่ได้ ก็ไม่ต้องพูดถึงลูกของหลี่ต๋าคางอย่างกูหรอก” หลี่ต๋าคางยิ้มพลางพูดดูแคลนหลี่ฝางด้านข้าง

หลี่ฝางที่กำลังมีสมาธิเป็นอย่างมากนั้นไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของหลี่ต๋าคาง แต่ยังคิดว่าเขานั้นตั้งใจจะโจมตีตัวเอง

ถึงแม้ทั้งสองจะเป็นพ่อลูก แต่หลี่ฝางกลับมีศักดิ์ศรีและความเอาชนะเป็นอย่างมาก เขาไม่อยากพึ่งพ่ออย่างไร้ประโยชน์ ดังนั้นเลยขอความช่วยเหลือจากหลี่ต๋าคางน้อยมาก นอกเสียจากจะไม่มีพละกำลังแล้วจริงๆ เขาถึงจะยอมฝืนไปขอความช่วยเหลือจากหลี่ต๋าคาง

“คุณวางใจเถอะ ฉันไม่ได้ไร้ประโยชน์ถึงขนาดนั้น” เมื่อตอบอย่างมั่นใจแล้ว แววตาของหลี่ฝางก็แน่วแน่มากขึ้น