NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1263

ท่านผู้อาวุโสเอาไม้เท้าหัวมังกรลงมาจากรถ จากนั้นจึงยกมือซ้ายขึ้น ก่อนจะปิดปากและกระแอมเบาๆ

“อะแฮ่มๆ พวกพ้องต๋าคาง อย่าโกรธขนาดนั้นเลย มีเรื่องอะไรพวกเราค่อยมานั่งลงคุยกันเถอะ”

หลังจากที่ท่านผู้อาวุโสลงมาจากรถแล้ว ก็มาอยู่ต่อหน้าหลี่ต๋าคาง หลังจากที่เขาพูดจบ ก็ปรายตามองคนที่นำทีมมา ก่อนจะมีแววตาแห่งความอาฆาตเล็กน้อย

“โย่ว วันนี้ลมอะไรหอบมาล่ะ？ถึงได้พัดท่านผู้อาวุโสมาได้？คุณจะมาก็ไม่บอกเสียก่อน เลยไม่ได้ออกไปรอรับเลยน่ะ！”

ท่านผู้อาวุโสพูดจบ ก็มีชายติดอาวุธคนหนึ่ง มีชายวัยกลางคนเคราแพะเดินเข้ามาด้านใน

เมื่อเห็นท่าทีของเขา น่าจะได้ยินเสียงด้านนอก แต่กลับไม่ยอมออกมาสักที จนกระทั่งท่านผู้อาวุโสปรากฏตัวเขาถึงออกมา ส้าวส้วยมั่นใจได้เข้าไปใหญ่ ว่ามันคือการลวงหลี่ต๋าคางเท่านั้น

“ทาเคชิตะ มัตสึซากะ ที่แท้คุณก็เป็นคนคุมเองหรอกเหรอ พวกพ้องต๋าคางของพวกเรารออยู่ที่หน้าประตูตั้งนาน ก็ไม่เห็นคุณออกมา ทำไมเหรอ หรือว่าคุณดูแคลนตระกูลนักรบอันดับหนึ่งของประเทศจีนงั้นเหรอ？”

ท่านผู้อาวุโสมองชายวัยกลางคน จากนั้นก็พูดอย่างมีนัยว่า คำพูดของเขาหยุดยั้งทาเคชิตะ มัตสึซากะที่จะทำอะไรหลี่ต๋าคางแล้ว แถมยังเที่ยวชี้นิ้วว่าเขาไม่มีใครอยู่ในสายตาอีก

ทาเคชิตะ มัตสึซากะปากกระตุก คิดไม่ถึงเลยว่าท่านผู้อาวุโสจะลงมือก่อน แม้ในใจจะไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ท่าทีภายนอกนั้นมีรอยยิ้มอยู่เต็มไปหมด

“ท่านผู้อาวุโสคุณพูดอะไร พละกำลังของตระกูลหลี่ในวันนี้มีเพียงไม่กี่คนที่กล้าเป็นศัตรูด้วย ทำไมฉันจะต้องดูแคลนตระกูลหลี่ด้วยล่ะ เพียงแต่พี่หลี่เรียกกะทันหัน แถมท่าทีแบบนี้ยังน่ารังเกียจ จะให้ฉันไม่ระแวดระวังได้อย่างไร”

“เมื่อก่อน ตระกูลนักรบเหล่านั้นรับคำสั่งมาจากหน่วยการต่อสู้ แต่หลายปีมานี้ พวกนักรบยิ่งบ้าคลั่งขึ้นมา”

“คุณไม่กลัวพวกเขางั้นเหรอ？”

ทาเคชิตะ มัตสึซากะหัวเราะเหอะๆ

ท่าทีท้าทายแบบนี้มันดูไม่ดีเลยแม้แต่น้อย ถึงอย่างไรท่านผู้อาวุโสก็ไม่ใช่แค่เด็กน้อยสามขวบ

เมื่อเห็นท่านผู้อาวุโสหัวเราะเสียงเย็นชา จากนั้นก็ใช้ไม้เท้าเคาะพื้นเบาๆ พลางตอบอย่างไม่รีบร้อน

“คิดไม่ถึงเลยว่าคุณมัตสึซากะที่เป็นท่านทูตใหญ่ จะสนใจแดนนักรบของประเทศจีนขนาดนี้ ฉันได้ยินว่า คุณเองก็ผูกพันธมิตรกับนักรบจีนของพวกเราไม่น้อยเลยใช่ไหม？”

ทาเคชิตะ มัตสึซากะมีสีหน้าเคร่งเครียด เพราะรู้ว่าท่านจวนถูกเปิดโปงแล้ว แต่เพียงไม่นาน สีหน้าของเขาก็กลับมาเป็นปกติ

“ก็แค่เป็นเพื่อนด้วยเท่านั้นเอง ท่านผู้อาวุโสไม่ต้องคิดอะไรมากขนาดนั้นหรอก”

หลี่ต๋าคางกำลังฟังท่านผู้อาวุโสกับทาเคชิตะ มัตสึซากะคุยกัน เพียงแค่คิดว่ามันพลุ่งพล่านไปมาก เขาก็อดไม่ได้ที่จะตัดบทของทาเคชิตะ มัตสึซากะ

“ท่านผู้อาวุโส ฉันไม่มีเวลามาคุยอะไรไร้สาระกับพวกคุณหรอกนะ ฉันแค่อยากรู้ว่าหลานชายฉันอยู่ที่ไหน ท่านจวนอยู่ที่ไหน ความอดทนของฉันมีขีดจำกัด แถมยังหวังจะรีบออกคำสั่งกับฉัน……”

ท่านผู้อาวุโสนั้นปรายตามองหลี่ต๋าคาง ในดวงตานั้นมีความจนปัญญาเป็นอย่างมาก เขาเข้าใจอารมณ์ความโกรธของหลี่ต๋าคางไม่น้อยเลย