NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1264

ในเมื่อคนเหล่านั้นกล้ามาที่เมืองตงไห่อย่างไม่กลัวอะไร พวกเขาน่าจะเตรียมความพร้อมเอาไว้แล้ว ท่านผู้อาวุโสแค่อยากหาเหตุผลในการจับเท่านั้นเอง มีเพียงเท่านี้ เขาถึงจะสามารถบังคับให้มัตสึซากะเอาท่านจวนกับลูกของหลี่ฝางออกมาได้

“ขอโทษนะ ช่วงนี้เมืองตงไห่มีใบอนุญาตปลอมมากมาย ดังนั้นถึงคุณจะมีใบอนุญาต ก็ต้องไปกับพวกเราอยู่ดี”

ยังไม่ทันรอให้ท่านผู้อาวุโสพูด หลิวฮุยที่อยู่ข้างๆ ก็ตอบแทนเขา จากนั้นก็ไม่สนใจใบอนุญาตในมือของคนนำ ก่อนจะหาเหตุผลร้อยแปดมาพาตัวพวกเขาไป

ใบหน้าของทาเคชิตะ มัตสึซากะดำคร่ำเครียดเป็นอย่างมาก เขาคิดไม่ถึงเลยว่าท่านผู้อาวุโสจะเชื่อถือไม่ได้ขนาดนี้ จนขนาดที่หาเหตุผลอะไรก็ได้ออกมาแบบนี้

“ท่านผู้อาวุโส ใบอนุญาตของเรานั้นถูกต้อง เหตุผลของคุณมันไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่หรือเปล่า？”

คนเป็นสิบคนนี้เป็นคนที่ทาเคชิตะ มัตสึซากะหามาเพื่อต่อกรกับพวกหลี่ต๋าคางโดยเฉพาะ ถ้าเกิดถูกท่านผู้อาวุโสพาตัวไปแบบนี้ แผนของเขาก็คงจะไม่เป็นท่า

“คุณท่านมัตสึซากะ เราเองก็ทำตามขั้นตอน หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือกับการทำงานของเรา คุณวางใจเถอะ ถ้าเกิดว่าเราตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว ฉันจะส่งคนเหล่านี้กลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน” หลิวฮุยตามติดท่านผู้อาวุโสมาหลายปีขนาดนี้ จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าท่านผู้อาวุโสคิดอะไรอยู่

ไม่ได้ให้โอกาสมัตสึซากะได้เจรจากับท่านผู้อาวุโสเลยแม้แต่น้อย เพียงแวบเดียวก็ทำให้นักรบเหล่านั้นถูกกดอยู่บนรถแล้ว

“ท่านมัตสึซากะ！” มองออกเลยว่านักรบที่เป็นคนนำนั้นทนแทบไม่ไหวแล้ว เลยมองทาเคชิตะ มัตสึซากะพลางตะโกนเสียงทุ้ม

อันที่จริงคนที่ท่านผู้อาวุโสพามาในวันนี้ไม่ได้แข็งแกร่งเท่าไหร่ ถ้าเกิดพวกนักรบสิบกว่าคนนี้ลงมือจริงๆ ก็สามารถทำให้พวกเขาราบเป็นหน้ากลองได้เลย

แต่พวกเขาเองก็รู้ดี ท่านผู้อาวุโสนั้นไม่กลัว แต่กลัวต้าเซี่ยหลงเช่วที่อยู่เบื้องหลังเขา

ทาเคชิตะ มัตสึซากะเส้นเลือดขึ้นหน้า ก่อนจะมองหลิวฮุยด้วยความโกรธอยู่นาน สุดท้ายก็ส่ายหัว

ประเทศจีนมีคำพูดโบราณอยู่ ว่าเก่งกาจแค่ไหนก็ยากที่จะต่อกรกับคนในพื้นที่ได้

ถึงแม้ท่านผู้อาวุโสจะดูเย่อหยิ่งกับวิธีการนี้มาก แต่ทาเคชิตะ มัตสึซากะนั้นก็ไม่กล้าทำอะไรโดยไม่คิดอยู่ดี เลยทำได้เพียงมองลูกหน้าของตัวเองถูกท่านผู้อาวุโสพาตัวไป

พวกท่านผู้อาวุโสไปได้ไม่นาน ก็มีคนชราที่ใส่ชุดสีเขียวอ่อนเดินเข้ามา พลางเอามือไพล่หลังก่อนจะเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างๆ ทาเคชิตะ มัตสึซากะ แล้วถามเสียงเย็นชา

“มัตสึซากะ หรือว่าคุณจะยอมให้พวกเขาพาคนของคุณไปทั้งแบบนั้นน่ะเหรอ？ถ้าไม่มีพวกเขา คุณจะเอาอะไรไปต่อกรกับหลี่ต๋าคาง”

เมื่อได้ฟังคำของคนชราดังนั้น ทาเคชิตะ มัตสึซากะก็แทบจะกัดจนฟันแตก “คุณท่านตงฟาง เรื่องมันมาถึงตอนนี้แล้ว มันเกี่ยวกับคุณมากด้วยล่ะ ถ้าจะต่อกรกับหลี่ต๋าคาง นั่นก็เป็นเป้าหมายเดียวกับพวกเรา คนของฉันถูกพาตัวไปแล้ว แต่ยังมีคุณอยู่ไม่ใช่เหรอ？”

ไม่ผิดเลย คนชราคนนี้คือท่านจวนที่หลี่ต๋าคางพลิกแผ่นดินหาทั้งเมืองตงไห่ เพียงแต่เขาในตอนนี้กลายเป็นคุณท่านตงฟางไปแล้ว

หลังจากที่เขาได้ฟังคำของทาเคชิตะ มัตสึซากะแล้ว ก็มีแววตานิ่งไป ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ

“ถ้าไม่ใช่ว่าพวกคุณจะให้ฉันแย่งลูกของหลี่ฝางออกมา เรื่องมันจะเป็นแบบนี้เหรอ？ตอนนี้หลี่ฝางอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แค่ใช้โอกาสนี้ฆ่าหลี่ต๋าคาง เท่านี้ตระกูลหลี่ก็ไม่เหลือที่ให้อยู่แล้วล่ะ”

“แต่พวกคุณดึงดันจะแย่งลูกนั้นไป ฉันจะไม่สงสัยว่าพวกคุณจะมีเป้าหมายอื่นได้อย่างไร”