NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 177

หลี่ฝางกำบัตรใบนั้นแน่น โกธรจนตัวสั่นเทา

สองพ่อลูกนี่ หัวดื้อไปหน่อยแล้วมั้ง

แต่พอได้ยินคำพูดนั้นของลู่หลุ่ย ว่าเธอไม่ได้มาเรียกร้องความเป็นธรรมให้เฉินเสี้ยว หากแต่มาคืนเงิน

ในใจของหลี่ฝาง จึงบรรเทาลงหน่อย

ถ้าลู่หลุ่ยมาเพราะเรื่องของเฉินเสี้ยว คืนนี้หลี่ฝางคงจะนอนร้องไห้ตายกันไปข้าง

ต่อให้ไม่ร้องไห้ ก็คงนอนไม่หลับ

ก้มหน้ามองบัตรในมือ หลี่ฝางคิดในใจ คุณอาลู่เอาเงินมากมายมาจากไหน

แสนห้า สำหรับหลี่ฝางจิ๊บจิ๊บจ๊อย

แต่สำหรับบิดาของลู่หลุ่ยแล้ว นับเป็นเงินก้อนใหญ่แน่นอน

อย่างไรเสียก่อนหน้า เพื่อที่จะรักษาอาการป่วย บิดาของลู่หลุ่ยไม่เพียงแต่จะใช้เงินเก็บไปจนหมด แถมยังไปยืมเพื่อนฝูงญาติพี่น้องมาอีกมากมาย

ตอนนี้ เขายังต้องเจียดหาออกมาอีกแสนห้าอีก

ยืมมาเหรอ เป็นไปไม่ค่อยได้

คงไม่ได้ขายไตหรอกมั้ง

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้ในข้อนี้ หลี่ฝางก็เกิดความรู้สึกผิดขึ้นมาในใจ ถ้าจะต้องขายไตเพื่อมาคืน แสนห้า ตัวเขาเองคงจะบาปหนัก

ลู่หลุ่ยคงจะเกลียดเขาเข้ากระดูกดำเพราะเหตุนี้แน่นอน

ในเวลานี้ หวางเสี่ยวโก๋ถามหลี่ฝาง“หลี่ฝาง เด็กผู้หญิงเมื่อกี้นี้ใครกันเหรอ แฟนสาวของนายหรือเปล่า”

“ไม่เชิง”

หลี่ฝางส่ายหน้า เขากับลู่หลุ่ย ไม่เคยคบหากันอย่างเป็นทางการสักที

หวางเสี่ยวโก๋ถอนหายใจ“เมื่อกี้พี่สาวฉันยังถาม ว่านายมีแฟนสาวแล้วหรือยัง ฉันบอกเธอว่ายังไม่มี”

“ฮ่าๆ ดูท่าพี่สาวฉัน ยังมีโอกาสสินะ”หวางเสี่ยวโก๋พูด

“เรื่องตอนไหนกัน”หลี่ฝางขมวดคิ้ว

“เมื่อกี้ไง สองนาทีก่อน”หวางเสี่ยวโก๋พูด

หลี่ฝางพูดอย่างไม่สบอารมณ์“เด็กสาวที่วิ่งไปเมื่อกี้ ชื่อลู่หลุ่ย เราเกือบจะเป็นแฟนกัน แต่เกิดการเข้าใจผิดกันเสียก่อน”

พูดจบ หลี่ฝางจึงพูดเสริม“แต่ฉันเชื่อว่า ความเข้าใจผิดจะต้องคลี่คลายสักวัน ถึงเวลานั้น ลู่หลุ่ยก็จะเป็นแฟนสาวของฉันจริงๆเสียที”

“ดูไม่ออกนะ พ่อหนุ่มนายนี่ก็โรแมนติกไม่เบานะเนี่ย”หวางเสี่ยวโก๋แปลกใจเล็กน้อย อย่างไรเสียลูกเศรษฐีที่เขาเคยเจอ มีใครบ้างที่ไม่ใช่เพลย์บอย

หลี่ฝางกลอกตาใส่หวางเสี่ยวโก๋“เรียกลูกพี่”

“ลูกพี่”

“ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่เล้ยยย”

เมื่อกลับมาถึงหอพัก พอทุกคนล้างหน้าล้างตาเสร็จ ต่างก็แยกย้ายกันขึ้นเตียงนอน

หวางเสี่ยวโก๋ถาม“ลูกพี่ เมื่อกี้ตอนอยู่ร้านอาหาร ลูกพี่แต่งเรื่องขึ้นใช่ไหม”

ตอนแรกที่อยู่ในห้องส่วนตัว เรื่องที่หลี่ฝางขายที่ดิน นอกจากฉินหยู่เฟย ทุกคนต่างเชื่อ

แต่พอตอนที่หลี่ฝางหยิบบัตรแบล๊คการ์ดออกมา ใช้ชำระเงิน ทุกคนต่างก็สงสัยในฐานะของหลี่ฝาง ขึ้นมาทันที

“ลูกพี่ พ่อพี่ชื่อไรอ่ะ”หวางเสี่ยวโก๋หยิบมือถือออกมา เตรียมตัวตรวจ

คนทั่วโลกที่จะมีบัตรแบล๊คการ์ดได้ จะต้องเป็นบุคคลชั้นนำ

“พ่อพี่ชื่อหลี่ต้าคาง ตรวจสอบได้ตามสบาย”หลี่ฝางมองเจตจำนงของหวางเสี่ยวโก๋ออก จึงพูดขึ้นอย่างไม่ยี่หร่า

ไม่ว่าจะเป็นบิดาของเขาหลี่ต้าคาง หรือว่าคุณปู่ของเขาหลี่เจียเฉิง หลี่ฝางเคยตรวจเช็คมาบนเนตแล้วรอบหนึ่ง

แต่บนเนต กลับไม่พบข้อมูลใดๆของหลี่ต้าคังหรือหลี่เจียเฉิง

บนเน็ตมีการระเบิดข่าวของมหาเศรษฐีดูไบ ชื่อว่าMajidอะไรสักอย่าง ทรัพย์สมบัติราวหกแสนล้าน คิดเป็นเงินหยวนก็ราวๆสี่ล้านล้าน บางทีคุณปู่ ค่อนข้างโลว์โปรไฟล์มั้ง

เสี่ยวหวางโก๋ตรวจสอบอะไรไม่ได้เลย และก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ ได้แต่ก้มหน้าก้มตา

หลี่ฝางหยิบมือถือออกมา ส่งข้อความหาหลี่เสี่ยวเสี่ยว ถามเขาเกี่ยวกับเรื่องของลู่หลุ่ย

หลี่เสี่ยวเสี่ยวบอกหลี่ฝาง ว่าลู่หลุ่ยขายบ้านตัวเองทิ้งแล้ว ส่วนผู้ซื้อ ก็คือบิดาของเฉินเสี้ยว

ทั้งหมดขายไปไม่เกินหนึ่งแสนเจ็ด นอกจากจ่ายค่าเทอมให้ลู่หลุ่ยไปแล้ว ที่เหลืออีกแสนห้า ก็ให้หลี่ ฝางไปทั้งหมด

หลังจากที่หลี่ฝางรับรู้ข่าวนี้ จู่ๆก็รู้สึกบีบหัวใจขึ้นมา

เดิมทีคิดจะทำความดี อยากช่วยเหลือลู่หลุ่ย แต่ใครรู้ว่า สุดท้ายกลับกลายเป็นทำร้ายคุณอาให้ไม่มีที่ซุกหัวนอน

เฮ้อ ถ้ารู้แต่แรก ไม่แส่หาเรื่องดีกว่า ไปคืนเงินแทนลู่หลุ่ยก็ได้

ในค่ำคืนนี้ หลี่ฝางครุ่นคิดไปมา

แต่ว่า ในค่ำคืนนี้ หลี่ฝางเกิดความคิดที่อยากช่วยลู่หลุ่ยขึ้นมา

วันที่สอง หลี่ฝางสวมชุดทหาร แล้วเริ่มไปคอร์สฝึกอบรมทหารแล้ว

การฝึกทหารในมหาวิทยาลัย กฏระเบียบค่อนข้างเยอะ

ในตอนที่ฝึกอบรมทหาร จู่ๆหลี่ฝางก็เห็นคนที่รู้จักมักคุ้น ในตอนที่เขาเดินผ่าน เขาตบบ่าคนผู้นั้นเบาๆ“ส้าวส้วย”

“หลี่ฝาง ทำไมเป็นนายล่ะ”ส้าวส้วยหันหน้ากลับไป ตะลึงเล็กน้อย

“ฉันก็อยากถามนายเหมือนกัน นายมาได้ไง นายอยู่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่เหมือนกันเหรอ”หลี่ฝางถามประหลาดใจ“เราอยู่คณะเศรษฐศาสตร์เหมือนกันอีกด้วย แถมยังเรียนชั้นเดียวกันอีก”