NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 178

เป็นไปตามที่หลี่ฝางกับเหยนเสี่ยวน่าคาดการณ์ไว้ กลุ่มคนข้างหลังพวกเขา แปลกๆจริงด้วย

พอหลี่ฝางออกวิ่ง กลุ่มคนข้างหลังก็ออกวิ่งตาม

“แม่งเอ๊ย！”

หลี่ฝางหันกลับไปมอง พวกเขาสวมชุดทหาร หมายความว่า พวกเขาก็เป็นนักเรียนใหม่

ตัวเขาเองไปล่วงเกินคนพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

หรือว่าพวกเขามาเพราะเหยนเสี่ยวน่า

หลี่ฝางวิ่งพลางพูดกับเหยียนเสี่ยวน่า“เธอรู้จักพวกเขาเหรอ”

เหยนเสี่ยวน่าหันไปดู พยักหน้า“รู้จักคนหนึ่ง”

เขาลากเหยนเสี่ยวน่าไปตลอดทาง จนกระทั่งถึงห้องอาหาร จู่ๆด้านหน้ามีคนพุ่งออกมาสองคน ขวางทางพวกเขาเอาไว้

“เจ้าหนู วิ่งเก่งนี่”

คนที่อยู่ด้านหลังหยุดลง เหนื่อยจนหายใจหอบแฮกๆ

เหยนเสี่ยวน่าเองก็ไม่ไหวแล้ว ตัวชาไปหมด จึงทรุดลงนั่งกับพื้น

หากแต่หลี่ฝาง ร่างกายกำยำหน่อย เพียงแค่หายใจไม่สม่ำเสมอก็เท่านั้น

“เหยนเสี่ยวน่า ที่นี่ไม่มีธุระของเธอ ไปเสียเถอะ”ชายคิ้วเข้มคนหนึ่งเดินออกมา ชี้ไปที่เหยนเสี่ยวน่าที่กองอยู่บนพื้นกล่าวขึ้น

“หลิวเสี่ยวเทา นายคิดจะทำอะไร！”

เหยนเสี่ยวน่าสูดลมหายใจ ลุกขึ้นยืนจากพื้น“ฉันจะเตือนอะไรให้นะ หลี่ฝางเป็นเพื่อนฉัน”

“ถ้านายกล้าแตะต้องตัวเขา ฉันไม่ปล่อยนายแน่”เหยนเสี่ยวน่าขู่ชายคิ้วเข้มผู้นั้น

ชายคิ้วเข้มอดยิ้มขึ้นไม่ได้“เหยนเสี่ยวน่า กูใจดีปล่อยมึงไป มึงไม่ขอบคุณแล้วยังมีหน้ามาขู่อีก！”

“อย่าคิดว่าเงินเน่าๆบ้านแกจะมาขู่ฉันได้ ไสหัวไป”

“ถ้าไม่ไสหัวไป อย่าหาว่ากูไม่ปราณี”ชายคิ้วเข้มพูดเย็นชา

หลี่ฝางถึงได้เข้าใจ หลิวเสี่ยวเทาคนนี้ จงใจมาหาเรื่องตน

สิ่งที่บังเอิญ เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเหยนเสี่ยวน่า ดูท่า ก็เป็นคนในเมืองนี้เช่นกัน

ตรงข้ามหกคน กับอีกสองคนด้านหลัง รวมเป็นแปดคน

หลี่ฝางคนเดียว ประจันหน้ากับคนแปดคน

บอกไม่หวาดหวั่น คงจะเป็นการโกหก

แต่หลี่ฝางเป็นคนที่เคยเห็นการณ์ใหญ่มาก่อน เขายังคงนิ่งสงบได้ ไม่ตกใจจนเสียสติ

หลี่ฝางเดินขึ้นหน้าสองสามก้าว มองดูหลิวเสี่ยวเทา“นายชื่อหลิวเสี่ยวเทา งั้นจะเรียกว่าพี่เทาแล้วกัน พี่เทา หาผิดคนหรือเปล่า ดูเหมือนผมจะไม่รู้จักพี่”

“งั้นฉันถามแก แกชื่อหลี่ฝางหรือเปล่า มาจากตงไห่ใช่ไหม”หลิวเสี่ยวเทาขมุ่นคิ้วถาม

หลี่ฝางใจขมวดแน่น ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้หาผิดคน มาหาตนเองนั่นแหละถูกแล้ว

เพียงแต่ว่า ตัวเองเพิ่งมาที่เมืองนี้ไม่นาน ไม่ได้รู้จักคนที่ชื่อหลิวเสี่ยวเทาคนนี้แม้แต่น้อย เหตุใดเขา ต้องไล่ล่าตนเองด้วย

หลี่ฝางไม่ได้ปฏิเสธ หากพยักหน้า“ฉันชื่อหลี่ฝาง แค่ไม่รู้ว่า พี่เทา ผมไปล่วงเกินอะไรพี่”

หลิวเสี่ยวเทายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“แกไม่ได้ล่วงเกินฉัน”

“ไม่ได้ล่วงเกิน แล้วตามผมมาทำไม”หลี่ฝางไล่ถาม

“กูแค่เห็นมึงแล้วไม่สบอารมณ์ ได้ป่ะ”หลิวเสี่ยวเทาสีหน้าอึมครึมขึ้นทันที

หลี่ฝางหันหน้ากลับ มองดูเหยนเสี่ยวน่า ถามเสียงค่อย“เหยนเสี่ยวน่า หลิวเสี่ยวเทาชอบเธอเหรอ”

เหยนเสี่ยวน่าส่ายหน้า“หลิวเสี่ยวเทามีแฟนแล้ว จะมาชอบฉันได้ไงล่ะ”

หลี่ฝางยิ่งขมวดคิ้วแน่น เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามจงใจมาหาเรื่องตน

ถ้าหากว่าหลิวเสี่ยวเทาชอบเหยนเสี่ยวน่า หลี่ฝางก็เข้าใจได้ว่าหลิวเสี่ยวเทาเห็นตนเองเป็นศัตรูหัวใจ จึงได้มาหาเรื่อง

ในเมื่อไม่ได้ชอบเหยนเสี่ยวน่า งั้นก็หมายความว่า……

เบื้องหลังหลิวเสี่ยวเทา จะต้องมีคนบงการ

หลี่ฝางถามสีหน้าเคร่งขรึม“พี่เทา ให้ผมตายอย่างชัดเจนหน่อยได้ไหม ใครบงการพี่มา”

“ก็บอกมึงแล้วไง กูเห็นมึงแล้วไม่สบอารมณ์ อยากซ้อมมึง”หลิวเสี่ยวเทาหัวเราะแหะๆ

“ถ้ามึงไม่อยากโดนซ้อม ก็มาคำนับกูสามที เรียกกูว่าพ่อ กูไม่เพียงแต่จะไม่ซ้อม แต่ต่อไปจะคุ้มครองมึงด้วย เป็นไง”

หลิวเสี่ยวเทาพูดจบ ทุกคนก็หัวเราะครืน

“พี่เทา ถ้ามันเรียกพี่ว่าพ่อ แล้วจะเรียกพวกเราว่าอะไรอ่ะ”

“ก็เรียกอาสิวะ”หลิวเสี่ยวเทาคิวกระตุก

ในเวลานี้ นักเรียนใหม่แห่กันมาไม่น้อย หนึ่งในนั้นมีหวางเสี่ยวโก๋