NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 186

เห็นการมาถึงของหวงว่างโก๋ ในใจของหลี่ฝาง จุดประกายความหวังขึ้นมาเล็กน้อย

หลิวเหล่าซานหันกลับไปมอง เห็นว่านั่นคือหวงว่างโก๋

บนใบหน้าของหลิวเหล่าซาน มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาทันที แล้วก็ทักทายหวงว่างโก๋ขึ้นมา: “ที่แท้ก็พี่หวงนี่เอง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

ในเวลาปกติ หวงว่างโก๋นั้นเป็นเหมือนกับเทพเจ้ามังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง(ทำตัวลึกลับไม่ค่อยเปิดเผย)

แม้ว่าโรงแรมว่างโก๋จะเป็นธุรกิจของหวงว่างโก๋ แต่โรงแรมนี้ ส่วนใหญ่ผู้จัดการล็อบบี้จะเป็นคนดูแล

เฉลี่ยแล้วทุกเดือน หวงว่างโก๋จะมาแค่สองสามครั้งเท่านั้น

หวงว่างโก๋ยิ้มออกมา มองหลี่ฝางไปครู่หนึ่ง: “เหล่าซาน แก่ขนาดนี้แล้ว ยังจงใจไปหาเรื่องเด็กคนหนึ่งอีกนะ”

สีหน้าของหลิวเหล่าซานอับอายเล็กน้อย อย่างไรเขาก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงอยู่ในวงการ บุคคลอย่างเขา ออกหน้าจัดการกับเด็กคนหนึ่ง เสื่อมเสียศักดิ์ศรีจริงๆนั่นแหละ

ถ้าข่าวแพร่ออกไป ต้องถูกคนในวงการมาเฟียหัวเราะเยาะแน่นอน

“ใครใช้ให้ไอ้หมอนี่ไปล่วงเกินคนล่ะ” หลิวเหล่าซานพูดอธิบายเสียงแห้ง

“ไปล่วงเกินใครเข้าล่ะ?” หวงว่างโก๋ถาม

“พี่หวง เรื่องนี้ผมจะพูดได้เหรอ พูดออกมาไม่ใช่ว่าไปทำลายกฎของตัวเองอย่างนั้นเหรอ?” หลิวเหล่าซานหัวเราะเหอะๆ

เวลานี้ หลิวเหล่าซานพูดกับกวนจื่อว่า: “กวนจื่อ แม่งมึงมัวโอ้เอ้อะไรอยู่ ยังไม่รีบลงมืออีก?”

หลังจากที่กวนจื่อได้ยิน สีหน้าเปลี่ยนเป็นดุร้ายน่ากลัวขึ้นมาในทันที จับแท่งเหล็กเอาไว้ในมือแน่น

“รอเดี๋ยวก่อน!”

ช่วงเวลาที่กวนจื่อกำลังจะลงมือ หวงว่างโก๋ก็เอ่ยปาก

“พี่หวง นี่คุณหมายความว่าอย่างไร?” สีหน้าของหลิวเหล่าซานดำมืดครู่หนึ่ง

“คุณคงจะไม่ยุ่งเรื่องที่ไม่ควรจะยุ่งหรอกนะ?” หลิวเหล่าซานเหล่ตามองหวงว่างโก๋แวบหนึ่ง สายตาดูเป็นมิตรเล็กน้อย

“พูดตามตรงไม่ปิดบัง เด็กคนนี้ ผมรู้จักอยู่พอดี” หวงว่างโก๋พูด

“ดังนั้นผมหวังว่าคุณจะเห็นแก่หน้าผม ปล่อยเด็กคนนี้ไปสักครั้ง”

สีหน้าของหลิวเหล่าซาน ขรึมลงไปในทันที

ออกมาเป็นนักเลง ไม่มีอะไรไปมากกว่าการแสวงหาความมั่งคั่ง

ยิ่งไปกว่านั้น หลิวเหล่าซานรับเงินมาแล้วด้วย

ต้องการจะให้หลิวเหล่าซานถอนตัวตอนนี้ เป็นไปได้เหรอ?

“พี่หวง ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้หน้าคุณ เพียงแต่ว่าผมหลิวเหล่าซานมีกฎของตัวเอง ในเมื่อผมรับเงินมาจากผู้ว่าจ้างแล้ว ก็ต้องทำงานให้กับผู้ว่าจ้างให้ดีอยู่แล้ว”

“เพราะคำพูดคำเดียวของคุณ ผมก็ไปทุบป้ายทำลายชื่อของตัวเองคงไม่ได้?” หลิวเหล่าซานพูดเสียงฮึดฮัด

ถ้าหากเป็นตอนก่อนที่หวงว่างโก๋จะล้างมือในอ่างทองคำ(วางมือจากอำนาจ) หลิวเหล่าซานไหนเลยจะกล้าพูดกับหวงว่างโก๋ด้วยน้ำเสียงแบบนี้?

เสียดาย หวงว่างโก๋ล้างมือในอ่างทองคำและ กลายเป็นนักธุรกิจคนหนึ่งแล้ว

ตอนนี้ กับหวงว่างโก๋แล้ว หลิวเหล่าซานมีแต่ความเคารพนับถือ แต่ไม่มีความเกรงกลัวแล้ว

ดังนั้น หลิวเหล่าซานไม่คิดจะไว้หน้านี้กับหวงว่างโก๋

“ป้ายชื่อหลิวเหล่าซานคุณผมรู้ ไม่ใช่การรับเงินคน แล้วจัดการปัญหาให้พวกเขาเหรอ?”

“แต่หลิวเหล่าซาน จัดการปัญหาให้คนอื่น ก็ต้องมีข้อสันนิษฐานของมูลเหตุล่วงหน้า นั่นก็คือไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน” หวงว่างโก๋พูด

คิ้วของหลิวเหล่าซานขมวดแน่นขึ้นอีกครั้ง

คนฉลาดและตื่นตัวอย่างหลิวเหล่าซาน จะฟังความหมายในคำพูดของหวงว่างโก๋ไม่ออกได้อย่างไร

เห็นได้ชัดว่าหวงว่างโก๋กำลังบอกหลิวเหล่าซาน ถ้าหากทำร้ายหลี่ฝางแล้ว จะนำปัญหาบางอย่างมาให้เขา

หลิวเหล่าซานมองไปที่หวงว่างโก๋ พูดว่า: “พี่หวง คุณพูดให้ชัดเจนหน่อยได้ไหม?”

“ผมพูดอย่างได้ชัดเจนมากพอแล้ว”

หวงว่างโก๋พูดจบ ก็หันหลังกลับไป เตรียมตัวกลับโรงแรมของตัวเอง

และในเวลานี้ บนหน้าของหลิวเหล่าซาน เต็มไปด้วยความสับสน

ตกลงจะลงมือ หรือไม่ลงมือดีล่ะ?

หวงว่างโก๋รู้สึกไม่ค่อยวางใจ พูดเตือนขึ้นมาอีกคำ: “ใช่แล้ว หลิวเหล่าซาน รถปอร์เช่คันเมื่อกี้ คุณน่าจะเห็นแล้วใช่ไหม?”

“รถปอร์เช่สีขาวคันนั้น?” หลิวเหล่าซานถามต่อ

“ใช่ นั่นไม่ใช่ปอร์เช่ธรรมดา แต่เป็นปอร์เช่ 918 ลิมิเต็ดอิดิชั่น มูลค่าเฉียดยี่สิบล้าน ทั่วทั้งเมืองเอกก็หาไม่เจอสักคัน”

“เจ้าของรถชื่อถังหยู่ซวน เขากับหลี่ฝางเป็นเพื่อนรักกัน”

หวงว่างโก๋พูดจบ เดินกลับไปยังโรงแรมว่างโก๋ด้วยความรวดเร็ว

ได้ยินคำพูดพวกนี้ สีหน้าของหลิวเหล่าซานเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

รถปอร์เช่ที่มีมูลค่ายี่สิบล้าน?

หลิวเหล่าซานไม่ใช่คนบ้านนอก เขาก็เคยเห็นรถหรูมาไม่น้อย แต่รถสปอร์ตที่มีราคาหลักสิบล้านขึ้น เขาไม่เคยเห็นมาก่อนสักคัน

ความจริง ถึงแม้จะเปิดตาไปมองดูทั้งประเทศ รถสปอร์ตที่มีราคาหลักสิบล้านขึ้น ก็มีให้เห็นไม่มาก