NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 192

บทที่192 ไปแก้แค้นสวีเถิงเฟย

“หมายความว่าไง？”ลู่หลุ่ยถาม

หลี่ฝางหัวเราะ พูดว่า：“จะหมายความว่าไงได้ ผมอยากถามคุณ ในใจคุณแล้ว เงินสำคัญ หรือว่าผมสำคัญ？”

เงินก้อนนั้น ที่จริงหมายถึงความภาคภูมิใจของตัวลู่หลุ่ยเอง

เมื่อนานแล้ว หลี่ฝางกับลู่หลุ่ยจนเหมือนกัน และก็เคยมีความดูแคลนตัวเองเช่นกัน

เมื่อกี๊ลู่หลุ่ยบอกว่าอยู่ต่อหน้าตัวเองแล้วไม่กล้าสู้หน้า แท้จริงแล้วเป็นการดูแคลนตัวเอง

“แน่นอนว่าคุณสิ”ลู่หลุ่ยไม่คิดสักนิด พูดไปตรงๆ

“ในเมื่อผมสำคัญกว่า ทำไมคุณเลือกที่จะห่างกับผมแค่เพราะเงินก้อนนั้นล่ะ？”

หลี่ฝางพูด： “คุณคบกับผมได้เลย จากนั้นก็ค่อยๆคืนเงินไง ยังไงผมก็ไม่รีบร้อน”

หลี่ฝางไม่ต้องการเงินก้อนนี้ด้วยซ้ำ

แต่หลี่ฝางรู้ ตัวเองไม่ต้องการ ในใจของลู่หลุ่ยก็ยิ่งรู้สึกเป็นหนี้มากขึ้น

“ไม่ได้”

ลู่หลุ่ยขมวดคิ้ว ส่ายหน้าพูด：“ถ้าไม่คืนเงินคุณ ฉันก็จะไม่มีทางแน่ใจว่า เพราะคุณช่วยฉัน ฉันเป็นหนี้คุณ คิดว่าเป็นหนี้คุณ ฉันเลยคบกับคุณ หรือว่าเพราะว่าชอบคุณ จึงคบกับคุณกันแน่”

“ไม่งั้นคุณให้เวลาฉันสองสามวัน ให้ฉันคิดดูดีๆ แล้วค่อยให้คำตอบคุณ”ลู่หลุ่ยพูด

ครั้งนี้หลี่ฝางกลับเห็นด้วย

อย่างแรก ลู่หลุ่ยพูดถึงปัญหานี้ ก็เป็นสิ่งที่หลี่ฝางใส่ใจที่สุด

หลี่ฝางก็กลัวว่าลู่หลุ่ยคบกับตัวเอง เพราะว่ารู้สึกขอบใจตัวเอง ไม่ใช่เพราะความรัก

อย่างที่สอง ลู่หลุ่ยบอกว่าให้เวลาเธอสองสามวัน เวลาสองสามวันนี้ อยู่ในขอบเขตที่หลี่ฝางยอมรับได้

ลู่หลุ่ยออกไป ผู้หญิงสวมต่างหูก็กลับมา

ผู้หญิงสวมต่างหูมาตรงหน้าหลี่ฝาง ตบใส่หลังหัวหลี่ฝาง：“คุณโง่หรือเปล่าเนี่ย ให้ลู่หลุ่ยไปแบบนี้เนี่ยนะ？”

“เธอบอกว่าจะคิดดูดีๆ แล้วผมจะทำอะไรได้？”หลี่ฝางพูดอย่างไม่มีทางเลือก

“เดิมทีลู่หลุ่ยก็เป็นหญิงสาวขี้อาย ทำอะไรก็ลังเลทุกอย่าง คุณก็เป็นผู้ชายหน่อยไม่ได้หรือไง ไม่เคยเห็นประธานจอมเผด็จการ？”

“แล้วทางนี้ก็ไม่ใช่ใคร คุณคว้าลู่หลุ่ยมา ดึงเธอมากอดในอ้อมแขน จูบไปสักทีสองที ความขัดแย้งของคุณสองคนก็ไม่จบแล้วเหรอ？”

“จากนิสัยของลู่หลุ่ย จะขัดขืนได้เหรอ？ถึงจะขัดขืน แรงเธอก็ไม่เยอะเท่าคุณ”

“ยังไงในใจเธอก็ชอบคุณ ถึงคุณจะทำอะไรเธอไป เธอก็ไม่ฟ้องคุณ ดูสิทำไมคุณขี้ขลาดขนาดนี้”

หลี่ฝางได้ยินคำพูดผู้หญิงสวมต่างหูนี้ ก็ตะลึงทันที

นี่คือคำพูดที่ผู้หญิงควรพูดเหรอ？

อีกอย่างผู้หญิงสวมต่างหูคนนี้ ก็เป็นเพื่อนลู่หลุ่ยเชียว ดันมาแนะนำให้ตัวเองใช้ความรุนแรง

“ใช่สิ เมื่อกี๊พวกคุณพนันอะไรกัน？”หลี่ฝางเปลี่ยนเรื่อง

“เห้อ ที่จริงพวกเราก็รู้อยู่แล้วว่าคุณคือแฟนของลู่หลุ่ย หน้าจอโทรศัพท์ลู่หลุ่ยเป็นคุณ เมื่อกี๊คุณตามลู่หลุ่ยมา พวกเราจำคุณได้”

“ดังนั้นฉันกับพวกสาวๆเลยพนันกัน ถ้าฉันอ่อยคุณได้ ก็หมายความว่าฉันชนะ แบบนั้น พวกเราก็จะร่วมมือกันจัดการคุณสักหน่อย”

“ถ้าฉันอ่อยคุณไม่ได้ หมายความว่าฉันแพ้แล้ว ขณะเดียวกันก็หมายความว่าคุณเป็นผู้ชายทั่วๆไป ถึงตอนนั้นพวกเราก็ออกไปด้วยกัน แล้วให้พื้นที่พวกคุณสองต่อสอง”

“ใครจะไปคิดว่าคนอย่างคุณจะซื่อได้ขนาดนี้ เสียดายความตั้งใจของเราหมด”พูดไป ผู้หญิงสวมต่างหูก็จ้องหลี่ฝางเขม็ง

หลี่ฝางถอนหายใจ ไม่พูดอะไรมาก

เรื่องความรู้สึก คนนอกมองออกขนาดนี้เชียว？

จากสถาคะตัวตนของหลี่ฝางตอนนี้ ผู้หญิงที่เขาอยากได้ จะมีแบบไหนบ้างที่จะไม่ได้มา？

ฝึกทหารเสร็จส้าวส้วยก็มาหาหลี่ฝาง

“เจ้านาย เลี้ยงผมกินแฮมเบอร์เกอร์หน่อยสิ！”ส้าวส้วยพูด

หลี่ฝางหงุดหงิดหน่อยๆ แล้วยื่นบัตรโรงอาหารให้ส้าวส้วย：“คุณไปซื้อเองสิ อยากซื้อเท่าไหร่ก็ซื้อเลย”

“ไม่ได้ เราสองคนต้องไปด้วยกัน”ส้าวส้วยพูดต่อ

หลี่ฝางหมดคำพูดหน่อยๆ：“ผมยังมีธุระนะ”

“ผมต้องไปเจอคนๆหนึ่ง”หลี่ฝางพูด

“เจอใครเหรอ？ชายหรือหญิง？”ส้าวส้วยถามอย่างสนใจ

“ชาย คุณจะไปด้วยกันไหม？”หลี่ฝางถาม

“โอเค แต่กลับมาคุณต้องเลี้ยงแฮมเบอร์เกอร์ผมหลายๆอันนะ”ส้าวส้วยพยักหน้าตกลง

หลี่ฝางมองแวบหนึ่ง ในใจแอบหัวเราะ

ไปจัดการสวีเถิงเฟยเอง จะเสี่ยงแค่ไหน

ใครจะรู้ว่าสวีเถิงเฟยอยู่กับใคร ถ้าเขาไม่ใช่คนเดียว แล้วตัวเองจะลงมือได้ไง？

ให้หวางเห้าช่วย？

นั่นไม่เหมาะ จากตัวตนของหวางเห้า ทางที่ที่อย่าไปรุกรานสวีเถิงเฟยเลย

หวางเห้าถ้าลงมือกับสวีเถิงเฟย ก็จะขัดใจตระกูลสวี