NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 207

บทที่207 สุนัขพลีชีพ

ภายในห้องกักขัง

สวีเถิงเฟยกับตู้เฟยทะเลาะขึ้นมาเหมือนหมากัดกัน

สุดท้ายสวีเถิงเฟยยิ่งคิดก็ยิ่งอารมณ์เสีย เลยเตะตู้เฟยไปหนึ่งที

สวีเถิงเฟยชี้หาตู้เฟยพลางตะโกนด่าขึ้นมา： “ให้ตายเถอะ ตอนที่อยู่ที่เขาหมาป่า คุณยังกล้ามาขู่ฉันเหรอ？”

“ฉันแพ้ไปสิบล้าน แต่พี่คุณนั่นแหละที่มาทำให้ฉันแพ้ อีกอย่าง ไม่เพียงแค่สูญเงินไป แต่พี่ชายของคุณก็ยังขโมยเงินไปด้วย”

“คุณไม่ได้บอกเรื่องขโมยเงินให้เหยโก่วรู้ใช่ไหม？โอเค งั้นคุณไปบอกเขาสิ！”

“เดี๋ยวไม่เพียงแค่ฉันที่ต้องตาย พี่คุณเองก็ต้องตายเหมือนกัน”

“คุณอย่าลืมนะ พี่คุณเพิ่งจะทำให้ครอบครัวสูญเงินไปสิบล้าน ถ้าเกิดต้องเสียไปอีกสิบล้าน ระวังไว้ว่าคุณท่านจะไล่พี่ชายคุณออกจากบ้านนะ”

ตู้เฟยล้มลงกับพื้น

เรื่องที่แพ้จนเสียเงินไปนั้น ตู้เฟยไม่ได้สนใจเลย

ความเป็นความตายของหยูเถิง มันเกี่ยวอะไรกับตู้เฟย？

ถึงแม้ว่าหยูเถิงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันเขาก็เป็นคู่แข่งเหมือนกัน

ถ้าเกิดไม่ผิดจากที่คาดเอาไว้ ธุรกิจในบ้าน จะต้องตกอยู่ในมือของหยูเถิงแน่นอน

แต่ถ้าเกิดว่าไม่เป็นไปตามคาดล่ะ？

ถ้าหยูเถิงทำผิด จะต้องทำให้คุณท่านโมโหเป็นอย่างมากแน่นอน

ตู้เฟยคิด เดี๋ยวถึงเวลาแล้ว ตัวเองก็จะมีโอกาสในการขึ้นครองตำแหน่งไม่ใช่เหรอ？

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ตู้เฟยก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา

“คุณหัวเราะบ้าอะไร” สวีเถิงเฟยชี้หาตู้เฟยพลางด่าออกมา

สวีเถิงเฟยคิดอยู่ในใจ ตู้เฟยนั้นเลวจริงๆ เลย ตัวเองทำร้ายเขาขนาดนั้นแล้ว ทำไมยังยิ้มออกอีกนะ？

ตู้เฟยกำหมัดขึ้นมา ก่อนจะปรี่เข้าไปหาสวีเถิงเฟย

ทั้งสองคนต่างล้มลงอยู่ที่พื้น กอดกันนัวเนีย เพราะต่อยกันไปกันมา

สุดท้าย ทั้งสองคนก็ทะเลาะกันจนมีผู้ตรวจตราเดินมา

“ทะเลาะอะไรกัน？”

“รีบหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”

เมื่อคนที่ตรวจตราดูแลเสียงดังขึ้นมา ตู้เฟยกับสวีเถิงเฟยก็หยุดลง

“พี่ใหญ่ ฉันขอโทรศัพท์ได้ไหม？”

สวีเถิงเฟยเดินไป พลางถาม

“นี่มันกี่โมงแล้ว คุณจะโทรหาใคร？” คนตรวจตราดูแลถามออกไปประโยคหนึ่ง

“ฉันจะโทรหาพี่เขยของฉัน”

สวีเถิงเฟยยิ้มขึ้นพูดออกมา： “พี่เขยฉันชื่อหูเฟย คุณน่าจะรู้จักใช่ไหม？”

“เหอะๆ หัวหน้าสำนักงานหูเป็นพี่เขยของคุณงั้นเหรอ？” อีกฝ่ายมองสวีเถิงเฟยด้วยความแปลกใจ

สวีเถิงเฟยพยักหน้า

ถึงแม้ว่าคนพวกนี้จะไม่เชื่อ แต่ก็ส่งโทรศัพท์ให้สวีเถิงเฟย

เขาคิดอยู่ในใจ ไม่อยากจะเสียเงินค่าโทรศัพท์เหรอ？

ถ้าเกิดไอหนุ่มคนนี้เป็นญาติของหูเฟยจริงๆ ก็ถือว่าตัวเองโชคดีแล้วล่ะ

สวีเถิงเฟยเอาโทรศัพท์ไป ก่อนจะโทรหาพี่เขยของตัวเอง

ครั้งแรกโทรไม่ติด เลยโทรไปอีกครั้ง หลังจากที่โทรไปหลายครั้ง สุดท้ายก็มีคนรับ

“คุณใครเนี่ย โทรมาตอนดึกดื่นขนาดนี้！” หลังจากที่หูเฟยรับสาย ก็อารมณ์ไม่ดีขึ้นมา

“พี่เขย ฉันเอง เถิงเฟยไง” สวีเถิงเฟยรีบพูดออกมา

“เถิงเฟยเหรอ？คุณโทรมาทำไมดึกขนาดนี้ ไปเที่ยวผู้หญิงแล้วถูกจับเหรอ？” หูเฟยหัวเราะขึ้น เพราะหยอกล้อ

ถึงหูเฟยจะเป็นพี่เขยของสวีเถิงเฟย แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองนั้นดีมากเลยล่ะ

ทั้งสองคนมักจะไปที่โรงอาบน้ำด้วยกัน ดูแลสุขภาพ และเที่ยวผู้หญิงด้วยกันอีกด้วย

“พี่เขย อย่าเพิ่งล้อเล่นนะ ตอนนี้ฉันกำลังถูกขังอยู่ คุณดูสิ ว่าคุณสามารถมาที่นี่ได้ไหม？” สวีเถิงเฟยพูดออกมา

“อะไรนะ คุณไอหนุ่มถูกจับแล้วจริงๆ เหรอ รอก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปเอง” หูเฟยรีบลุกขึ้นมาจากเตียง

กำลังใส่เสื้อผ้าอยู่ พี่สาวของสวีเถิงเฟย จู่ๆ สวีจื่อหยิ่งก็ลืมตาขึ้นมา

“ดึกขนาดนี้ คุณจะออกไปไหน？” สวีจื่อหยิ่งมองหูเฟยแววตาเย็นชา

ทุกอย่างของหูเฟย เป็นเพราะตระกูลสวีให้เขาหมดเลย

ดังนั้น หูเฟยเลยกลัวภรรยามาก

“คุณไม่ได้จะไปหาสาวที่ไหนใช่ไหม？” สวีจื่อหยิ่งมองหูเฟย ด้วยแววตาเย็นชา

“จะเป็นไปได้อย่างไร จื่อหยิ่ง เมื่อครู่เราเพิ่งนอนด้วยกันไป คุณคิดว่าตอนนี้ ฉันจะเอาแรงที่ไหนไปหาสาวเหรอ？”

“น้องของคุณ เถิงเฟยน่ะ เขาถูกจับแล้ว ฉันเลยจะไปดูสักหน่อย” หูเฟยรีบพูดออกมา

“อะไรนะ？เถิงเฟยถูกจับงั้นเหรอ？” สวีจื่อหยิ่งมีสีหน้าเปลี่ยนไป ก่อนจะรีบเร่ง： “งั้นคุณรีบไปเถอะ”

หูเฟยรีบใส่เสื้อผ้า ก่อนจะขับรถไปที่กักขัง