NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 211

บทที่ 211 ผู้พิทักษ์มาแล้ว

หลินชิงชิงขับรถมายังสะพาน

ขณะนั้น ด้านหน้าสะพาน ก็มีรถวิบากกลุ่มนึงปรากฏขึ้น

รถวิบากพวกนั้นเคลื่อนตัวเข้ามา บังทางของหลินชิงชิง

“แย่แล้ว” หลินชิงชิงขมวดคิ้ว มองไปยังรถวิบากพวกนั้นด้วยสายตาเลิ่กลั่ก

หลี่ฝางรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ จึงรีบถามขึ้น： “พี่ คนพวกกลุ่มนี้เป็นใครเหรอ? ทำไมบังทางพวกเราแบบนี้?”

หลี่ฝางงงๆ ขณะนั้นก็เริ่มเข้าใจขึ้นมาเล็กน้อย คนกลุ่มนี้ แปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นคนของมู่เสี่ยวไป๋

“เป็นแก๊งรถของเสือ” หลินชิงชิงพูดด้วยสีหน้าเข้ม

หลี่ฝางนึกอยู่ครู่ แล้วพูด： “ไม่ได้ อีกฝ่ายรถเยอะมาก”

ถ้าหากเสือขับรถมาแค่คันเดียว หลินชิงชิงก็คงจะบวกอย่างไม่ต้องคิดเลย

แต่ด้านหน้าตอนนี้มีรถอยู่ตั้งห้าหกคัน จะให้ปะทะได้ไง?

ด้านหลังมู่เสี่ยวไป๋ก็ตามมาติดๆ ในสถานการณ์ไม่มีทางเลือกนี้ หลินชิงชิงทำได้แค่เหยียบเบรก เพื่อให้รถหยุดลง

“ตายแน่”

ด้านหน้ามีเสือขวางทางอยู่ ด้านหลังมู่เสี่ยวไป๋ก็ไล่ตามมาไม่หยุด หลี่ฝางก็รู้ว่าตัวเองแย่แน่

วินาทีนั้น ใจของหลี่ฝาง นั้นแผ่วแล้ว

“พวกเราโดนลงทะเลดีมั้ย” หลี่ฝางพูดด้วยสีหน้าหมดหนทาง

หลินชิงชิงมองบนใส่หลี่ฝาง： “นายว่ายน้ำเป็นเหรอ?”

“ว่ายเป็นนิดหน่อย”

“สะพานแขวนสูงขนาดนี้ นายไม่กลัวกระโดดลงไปแล้วจมน้ำตายเหรอ?” หลินชิงชิงพูดแบบเอือมๆ

หลี่ฝางก็คิดแบบนั้น ความสูงระดับนี้ กระโดดลงไปคงไม่รอดแน่ๆ

หลี่ฝางคิดในใจ ทำไมตัวเองต้องกลัวขนาดนี้ด้วย

กลางวันแสกๆ แบบนี้ มู่เสี่ยวไป๋กล้าฆ่าตนจริงๆ เหรอ?

ไม่นาน มู่เสี่ยวไป๋ก็ขับลงมาจอดตรงด้านหน้าของหลี่ฝาง และลงจากรถ

จางกงหมิงยืนอยู่ด้านหลังของมู่เสี่ยวไป๋

เสือกับคนอื่นๆ ก็ลงจากรถวิบาก และล้อมรอบ รถเบนซ์G-Classของหลี่ฝางไว้

“ลงจากรถเถอะ” หลินชิงชิงพูดขึ้น

หลี่ฝางลังเลอยู่ครู่ สุดท้ายก็ลงจากรถไปอย่างนิ่งๆ

แต่เมื่อลงมาจากรถ มู่เสี่ยวไป๋ก็เตะเข้าไปที่ท้องของหลี่ฝางอย่างจัง ทำให้หลี่ฝางถูกเตะเข้าไปในรถ

หลี่ฝางใช้มือกุมท้องของตัวเองไว้ และมองมู่เสี่ยวไป๋อย่างเย็นชา

หลินชิงชิงรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วพูดกับมู่เสี่ยวไป๋： “นายเป็นบ้าหรือไง?”

“ใช่ ฉันมันบ้า” มู่เสี่ยวไป๋มองไปที่หลินชิงชิง แล้วพูดด้วยสีหน้าดุดัน： “หลินชิงชิง ฉันทำไม่ดีกับเธอตรงไหน ทำไมเธอเอาแต่หลบหน้าฉัน?”

ที่ลูกพี่หลินกลายเป็นลูกพี่ใหญ่ในตงไห่ เบื้องหลังก็หนีไม่พ้นความช่วยเหลือของมู่เสี่ยวไป๋

แม้แต่ มู่เสี่ยวไป๋ส่งเสี่ยวโจวไปยังตระกูลหลิน เพื่อให้เขาปกป้องหลินชิงชิง ไม่ให้หลินชิงชิงได้รับอันตรายใดๆ

ถ้าให้พูด สามารถพูดได้ว่ามู่เสี่ยวไป๋เป็นผู้มีพระคุณของคนทั้งตระกูลหลิน

หลินชิงชิงพูดอย่างเอือมๆ ： “มู่เสี่ยวไป๋ ทำไมนายยังไม่เข้าใจนะ? ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับนาย นายอย่าพยายามอีกเลยได้มั้ย?”

“ฉันคงจะแต่งงานกับนาย เพียงเพราะว่านายดีกับฉันไม่ได้หรอกจริงมั้ย?”

มู่เสี่ยวไป๋มองไปที่หลินชิงชิง นัยน์ตาดูซับซ้อนมากขึ้น

สุดท้าย มู่เสี่ยวไป๋กำมัดแน่น แล้วง้างมือไปทางหลี่ฝางอย่างจัง

ครั้งนี้ หลี่ฝางตั้งรับไว้ก่อนแล้ว

ขณะที่มู่เสี่ยวไป๋กำลังง้างมือ เขาก็ยกขาขึ้นอย่างแรง แล้วกระทุ้งเข้าไปที่ท้องของมู่เสี่ยวไป๋ อย่างแรง

มู่เสี่ยวไป๋โดนเข่ากระทุ้งจนเซถอยหลังไป สีหน้ากลายเป็นเกรี้ยวกราดขึ้น

กลุ่มของเสือ เห็นว่ามู่เสี่ยวไป๋โดนทำร้าย จึงรีบวิ่งเข้ามา

“หยุดนะ！”

หลินชิงชิงตะโกนเสียงดัง แล้วเอาตัวเข้ามาบังหลี่ฝางไว้

“ยัยนี่ ไสหัวไปซ่ะ” เสือยกนิ้วขึ้นมา ชี้หน้าด่าหลินชิงชิง

ด่าจบ เสือก็เข้ามาจะจับหลี่ฝาง

ถึงยังไงเมื่อกี้หลี่ฝางก็ทำร้ายมู่เสี่ยวไป๋ เสือจะปล่อยให้โอกาสประจบประแจงนี้หลุดมือไปไม่ได้

คาดไม่ถึง เสือยังไม่ทันได้เข้ามา มู่เสี่ยวไป๋ก็ลงมือแล้ว

มู่เสี่ยวไป๋ยกเท้าขึ้น ถีบไปที่ก้นของเสือ

เสือกำลังจะอ้าปากด่า เมื่อหันกลับมา กลับเห็นว่าเป็นมู่เสี่ยวไป๋ที่ยืนอยู่ข้างหลัง

“เจ้านาย ทำไมเป็นท่าน?” เสือมองหน้ามู่เสี่ยวไป๋อย่างงงๆ