NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 212

บทที่ 212 จางกงหมิงมีเรื่องเดือดร้อน?

รถหรูกว่าร้อยคัน ขับขึ้นสะพานมาอย่างเป็นระเบียบ

ในนั้นมีโรลส์รอยส อยู่ประมาณสิบกว่าคัน

รถเบนซ์Maybach รถตู้เบนซ์ และรถหรูยี่ห้ออื่นๆ ขับมาเป็นแถว

ทุกคนถึงกับอึ้ง

รวมไปถึงมู่เสี่ยวไป๋ คุณชายตระกูลมู่ เขาก็ไม่เคยเห็นอะไรที่อลังการแบบนี้มาก่อน

“เชี่ย นี่มันสถานการณ์อะไรวะเหนี่ย? ！” มู่เสี่ยวไป๋เปลี่ยนสีหน้า เมื่อเห็นรถหรูเป็นแถว

งานปาร์ตี้ที่เขาหมาป่าถึงแม้จะมีรถหรูอยู่มากมาย แต่เมื่อเทียบกับรถที่อยู่บนสะพานนี้ ก็ดูดรอปลงไปเลย......

แค่รถโรลส์รอยซ์ไม่กี่สิบคัน รถหรูของเขาหมาป่าก็เทียบไม่ได้

โรลส์รอยส บ่งบอกได้ถึงฐานะ

มีแค่คนใหญ่คนโต เจ้าของต้องเป็นคนใหญ่คนโตแน่ๆ ถึงได้สามารถนั่งรถโรลส์รอยซ์ออกมาได้

และคนใหญ่คนโต เครือข่ายในมือของพวกเขา ไม่ใช่สิ่งที่ผู้น้อยอย่างมู่เสี่ยวไป๋สามารถจับต้องได้

“เจ้านาย ทำไมรถหรูเยอะแบบนี้?”

“พวกเขาคงไม่ได้มุ่งหน้ามาหาเราใช่มั้ย?” เสือที่ยืนอยู่ด้านข้างมู่เสี่ยวไป๋ ถามขึ้น

สีหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

“นั่นตระกูลเสิ่น รถของเสิ่นหยุนหลิน”

“นั่นตระกูลสวี รถของสวีส้าวชิว”

“นั่นตระกูลจ้าว รถของจ้าวโหย่วฉาย”

“นั่นตระกูลเฉียน รถของเฉียนโตโต”

......

มู่เสี่ยวไป๋ชี้ไปที่รถพวกนั้น แล้วบอกทีละคันๆ

ในฐานะลูกคนรวยที่มีคุณสมบัติ สำหรับรถของบุคคลพวกนั้น มู่เสี่ยวไป๋จำได้ขึ้นใจตั้งนานแล้ว

เพราะว่าคุณท่านพวกนั้น เป็นบุคคลที่มู่เสี่ยวไป๋ไม่สามารถรุกรานได้ง่ายๆ

มู่เสี่ยวไป๋ขมวดคิ้วเข้ม： “คนพวกนี้ ล้วนแต่เป็นบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ของเมืองเอก”

“ทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่?”

ใจของมู่เสี่ยวไป๋เต้นเร็วขึ้น

เป็นผู้ยิ่งใหญ่คนไหน ที่บงการอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้

มู่เสี่ยวไป๋คิดจนหัวแทบระเบิด ก็คิดไม่ออกว่าเป็นใคร

หรือพูดได้ว่า มู่เสี่ยวไป๋ไม่เชื่อว่า จะมีคนบงการบุคคลเหล่านี้ได้

“ในรถหรูแต่ละคันนั้น ล้วนแต่เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในเมืองเอก ที่พวกเขามารวมตัวกันที่นี่ แสดงว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่ๆ ”

มู่เสี่ยวไป๋ทำหน้าสงสัย

เขาคิดอยู่ครู่ แล้วพูดขึ้น： “ช่างเถอะ พวกเรารีบออกไปจากที่นี่กันดีกว่า”

“คนกลุ่มนี้ ถึงคุณปู่ฉันจะมา ก็เอาพวกเขาไม่อยู่” มู่เสี่ยวไป๋ยุ่งด้วยไม่ไหว ทำได้แค่อยากรีบออกไปจากที่นี่

มู่เสี่ยวไป๋กลัวว่าจะไปทำให้คนพวกนั้นไม่พอใจ แล้วจะนำพาภัยพิบัติมาให้ตระกูลมู่อย่างไม่คาดคิด เขาพูดกับเสือ： “พาซ้อของแกขึ้นรถ”

เสือพยักหน้า แล้วมองไปที่หลินชิงชิง

“เบามือหน่อย อย่าให้หล่อนได้รับบาดเจ็บ เข้าใจมั้ย?” มู่เสี่ยวไป๋พูดเตือน

“วางใจได้ครับ เจ้านาย ผมจะกล้าทำร้ายซ้อเหรอ?” เสือยิ้มอ่อน แสดงถึงด้านที่อ่อนโยน

พูดจบ เสือก็เดินไปทางหลินชิงชิง

แต่เมื่อมาถึงตรงหน้าหลินชิงชิง หลินชิงชิงก็ยกขาขึ้น เตะเข้าไปตรงเป้าของเสือ อย่างจัง

ทันใดนั้นเสือทรุดลง เจ็บจนยืนไม่ไหว

ปากยังอุทานออกมา เสียงโอ๊ย

ถึงแม้ว่าวิธีนี้ หลี่ฝางจะใช้เป็นประจำ แต่ลูกเตะของหลินชิงชิงนี้ แรงกว่าที่หลี่ฝางเตะมาก

“แม่งเอ๊ย......” เสือเงยหน้าขึ้น แล้วทำหน้าตาโกรธเกรี้ยว

แต่มู่เสี่ยวไป๋ ในขณะนั้นก็จ้องเขาตาเขม็ง

เสือกัดฟันกรอด ทำได้แค่อดทนไว้

“ไปตายซ่ะ！”

หลินชิงชิงยกเท้าขึ้นอีกครั้ง หุบขา แล้วใช้เข่าเสยคางเสือเข้าไปเต็มๆ

ท่วงท่าของหลินชิงชิง ทั้งเร็ว ทั้งแม่น และแรง

ฉากนี้ล้วนอยู่ในสายตาของมู่เสี่ยวไป๋ จนทำให้เขากลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว

มู่เสี่ยวไป๋คิดในใจ：ถ้าหากแต่งงานไป ตัวเองจะโดนซ้อมทุกวันเลยมั้ยเหนี่ย?

ตอนแรกที่เจ้าหัวแบนปกป้องหลินชิงชิง ก็มีสอนหล่อนไปบ้าง ให้หล่อนป้องกันตัวเอง

ปกติ หลินชิงชิงไม่ค่อยได้ลงไม้ลงมือกับใคร

ครั้งนี้ หลินชิงชิงงัดเอาออกมาใช้หมดเลย และทั้งหมดนั้นก็ลงไปยังร่างของเสือ

เสือโกรธมาก แต่มู่เสี่ยวไป๋อยู่ต่อหน้า

หล่อคือคู่หมั้นของเจ้านาย ถ้าหากลงมือกับหล่อน งั้นเขาก็จบกันพอดี?