NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 213

บทที่ 213 มู่เสี่ยวไป๋ก้มหัวขอโทษ

สายตาของพวกเขา จ้องไปที่ร่างของหลี่ฝาง

ขณะนั้น ท่านจวนก็มองไปยังหลี่ต๋าคาง แล้วหัวเราะเหอะๆ ถาม： “นายไม่เป็นห่วงลูกชายนายหน่อยเหรอ?”

“ไอ้หนุ่มที่อุ้มลูกชายฉันอยู่ คือเพื่อนของลูกชายฉัน”

หลี่ต๋าคางยิ้มอย่างนิ่งๆ ： “เขาเคย ช่วยลูกชายของฉันไว้”

“ฉันเชื่อว่าไอ้หนุ่มนั้น เขาไม่ทำอันตรายลูกชายฉันหรอก” หลี่ต๋าคางพูดอย่างมั่นใจ

หลี่ต๋าคางมองจางกงหมิงกับหลี่ฝางอย่างเชื่อมั่น

หน้าของเขา ใจเย็นมากๆ

“นายเหนี่ยนะ ยังใจเย็นเหมือนเดิมเลย” ท่านจวนยิ้มอย่างซับซ้อน： “ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดี หรือไม่ดีกันแน่”

“ที่จริงแล้วฉันก็มีเวลาที่ไม่ใจเย็นอยู่นะ แค่นายไม่เคยเห็นเท่านั้น” หลี่ต๋าคางพูดพลางยิ้ม

“เหรอ? งั้นถ้ามีโอกาสฉันก็อยากจะเห็นบ้าง” ท่านจวนยิ้มอย่างสนอกสนใจ

เมี๋ยวชุ่ยหึขึ้นมา： “ลุงจวน หนูขอแนะนำว่าอย่าเจอจะดีกว่าค่ะ”

ในขณะนั้น ข้างใต้สะพาน ก็มีคนผู้นึงปรากฏตัวขึ้น

คนผู้นั้น ก็คือส้าวส้วย

ส้าวส้วยรออยู่ใต้สะพานนานแล้ว รอช่วยอยู่ทุกเมื่อ

นี่ก็คือเหตุผลที่หลี่ต๋าคางยังใจเย็นอยู่

เขารู้ว่า ลูกชายของตนไม่เป็นอะไรแน่

ถ้าหากจางกงหมิงโยนหลี่ฝางลงจากสะพาน งั้น หลี่ต๋าคางก็จะมองจางกงหมิงเป็นศัตรูทันที

นอกจากมู่เสี่ยวไป๋ หลี่ต๋าคางก็กำลังลองใจจางกงหมิงเช่นกัน

เมื่อทุกคนลงจากรถ ขณะที่มองไปทางหลี่ฝาง

ใจของมู่เสี่ยวไป๋ ก็เต้นเร็วขึ้น

วินาทีนั้น มู่เสี่ยวไป๋ก็เหมือนจะสังเกตอะไรขึ้นมาได้

“จางกงหมิง อย่าเพิ่งลงมือ！” มู่เสี่ยวไป๋รีบพูดขึ้น

มู่เสี่ยวไป๋ทำหน้าตาสงสัย พลางมองไปที่บุคคลกลุ่มนี้

คนมีอายุกลุ่มนี้ มู่เสี่ยวไป๋เคยไปเยี่ยมพวกเขา

“นั้นมันหลานของมู่เจิ้งถังไม่ใช่เหรอ?”

“เห็นทีตระกูลมู่คงเจอปัญหาซ่ะแล้ว”

“มู่เจิ้งถังดั้นด้นมาทั้งชีวิต หรือว่าจะมาพังเอาตอนนี้?”

“ฉันว่าโทรไปหามู่เจิ้งถัง แล้วเตือนเขาหน่อยดีกว่านะ”

ในฐานะที่มู่เสี่ยวไป๋เป็นผู้สืบทอดตระกูลมู่ เป็นธรรมดาที่จะมีคนรู้จัก

โดยเฉพาะหลังจากที่มู่เหวินตงพิการ มู่เสี่ยวไป๋ก็เป็นบุคคลที่ผู้คนให้ความสนใจ

เพราะงั้น คนมีอายุกลุ่มนี้จึงรู้จักมู่เสี่ยวไป๋ นั่นก็เป็นเรื่องธรรมเรื่องนึง

ในตอนนี้มู่เจิ้งถัง กำลังนอนอยู่บนเตียงของเขา ฟังเพลง แล้วปากก็ฮัมเพลง

คาดไม่ถึง โทรศัพท์สายนึงจะทำให้การพักผ่อนของเขาหยุดชะงัก

มู่เจิ้งถังลืมตาขึ้น แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

เบอร์ของมู่เจิ้งถัง น้อยคนนักที่จะรู้

และทุกคนที่สามารถโทรเข้าได้ ล้วนแต่เป็นบุคคลสำคัญในเมืองเอกทั้งนั้น

และทุกครั้งที่โทรเข้ามา ก็หมายความว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น

แค่ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดี หรือเรื่องร้ายกันแน่

“เสิ่นหยุนหลิน?”

มู่เจิ้งถังลืมตา แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย： “ทำไมถึงเป็นไอ้หมอนี่?”

มู่เจิ้งถังไม่ได้ติดต่อกับเสิ่นหยุนหลินมาหลายปีแล้ว

มู่เจิ้งถังสงสัยอยู่ครู่ จากนั้นก็กดรับโทรศัพท์

เมื่อสายติด เสิ่นหยุนหลินก็พูดขึ้น： “เฮียมู่ เฮียอาจจะเจอเรื่องยากแล้ว”

คำสั้นๆ ก็ทำให้มู่เจิ้งถังลุกขึ้นยืนจากที่นอน

สีหน้าของเขาดูรีบร้อน： “น้องเสิ่น นายไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน?”

“เฮ้อ มีบางเรื่อง ผมก็ไม่สะดวกจะบอกเฮีย”

“แต่ว่าผมสามารถบอกเฮียได้ว่า หลานเฮีย กำลังทำเรื่องบางอย่างที่จะทำให้ตระกูลมู่ของเฮียเจอภัยพิบัติได้”

“ผมขอละ เฮียรีบโทรหาหลานเฮียเถอะนะ”

ชื่อของท่านจวน เสิ่นหยุนหลินไม่กล้าเอ่ยถึง

เพราะว่าท่านจวนเอาแต่ถามเรื่องภายนอก

เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ท่านจวนฝากฝังมา เพราะงั้น เขาจึงไม่สามารถบอกความจริงกับมู่เจิ้งถังได้

เกี่ยวกับท่านจวน ที่จริงแล้วเขาไม่ได้แซ่จวน เรื่องเกี่ยวกับชื่อจริงของท่าน น้อยคนนักที่จะรู้

แค่ เขาเคยเป็นจักรพรรดิของเมืองเอกนี้

คำว่าจวนนี้ ที่จริงแล้วหมายถึงตระกูลจวน

เขาควบคุมกองกำลังทั้งหมดของเมืองเอก เกือบทุกคนในที่นี้ เคยได้รับความกรุณา และการสนับสนุนจากท่านจวน

เพราะงั้น แม้ว่าท่านจวนจะหายเข้ากลีบเมฆไปแล้วก็ตาม แต่ขอแค่เขาเอ่ยปาก ทุกคนก็จะให้เกียรติเขา

หลังจากวางสาย สีหน้าของมู่เจิ้งถัง จู่ๆ ก็ย่ำแย่ลงไปมาก

แต่เสี้ยวนาที บนหัวของมู่เจิ้งถัง ก็มีผมงอกขึ้นมาอีกหลายเส้น