NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 226

บทที่ 226 เจ้านายของพวกคุณ ชื่อหลี่ฝางหรือเปล่า

มาถึงตอนนี้ ใครยังจะเชื่อว่าพ่อของหลี่ฝางเป็นชาวไร่ธรรมดา

หากเป็นชาวไร่ชาวนาธรรมดา จะมีแบล็กการ์ดได้อย่างไร

ขอร้องล่ะ Citi Bankจะโง่เชื้อเชิญชาวไร่คนหนึ่ง ให้เขาครอบครองแบล็กการ์ดที่มีวงเงินไม่จำกัดได้ยังไง

แม้แต่คนที่รวยที่สุดในเมืองเอก ก็ไม่ได้สิทธิพิเศษนี้

เฉียนเป่าเอ๋อกลอกตาให้หลี่ฝาง จนตอนนี้แล้ว ยังจะเสแสร้งอะไรอีก

“คุณว่าพ่อคุณเป็นชาวไร่ธรรมดา แล้วพ่อคุณเอาแบล็กการ์ดมาจากไหน ”เฉียนเป่าเอ๋อถามหลี่ฝาง

หลี่ฝางยักไหล่แล้วพูดว่า “เรื่องนี้ผมจะไปรู้ได้ยังไง คุณน่าจะไปถามพ่อผมนะ”

“เป่าเอ๋อ ผมเดาว่าบัตรใบนี้พ่อเขาคงเก็บได้ ”จ้าวเสี่ยวตาวเดินเข้าไปพูด

เฉียนเป่าเอ๋อกลอกตาใส่จ้าวเสี่ยวตาว ยิ้มเย็น “จ้าวเสี่ยวตาว คุณโง่หรือเปล่า ถึงจะเก็บบัตรของคนอื่นได้ ไม่รู้รหัสแล้วจะมีประโยชน์อะไร หรือว่ารูดบัตรไม่ต้องใส่รหัส”

จ้าวเสี่ยวตาวเม้มปาก ไม่พูดอะไร

ที่จริง จ้าวเสี่ยวตาวรู้สึกรับไม่ได้กับเรื่องนี้

ยังไงเขาก็ไม่อยากเชื่อ ที่หลี่ฝางเอาแบล็กการ์ดออกมา อีกอย่างบัตรใบนี้ ยังเป็นของจริงด้วย

เพราะว่า ทั่วทั้งประเทศจีน ก็มีแบล็กการ์ดแค่ไม่กี่ใบ

แบล็กการ์ดของหลี่ฝาง มาจากไหนกันแน่

พ่อเขาให้มาจริงเหรอ

หากเป็นอย่างนั้นจริง แล้วพ่อของหลี่ฝาง เป็นใครกันแน่ มีตัวตนอยู่จริงหรือเปล่า

จ้าวเสี่ยวตาวไม่กล้าคิดต่อ เพราะคนที่ครอบครองแบล็กการ์ด อย่าว่าแต่ตัวเขาเองเลย แม้แต่ปู่ของเขา เกรงว่าจะไปแหย่ไม่ได้

“ในเมื่อบัตรเป็นของจริง ถ้างั้นเรื่องที่บอกว่าคุณมีบาร์มูลค่าสองพันล้านก็เป็นเรื่องจริงสินะ ”เฉียนเป่าเอ๋อถามขึ้นอย่างสนใจ

หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า “ใช่สิ ทำไมเหรอ”

“พาฉันไปเที่ยวหน่อยได้มั้ย”ปกติแล้วเฉียนเป่าเอ๋อชอบเที่ยวบาร์ที่สุด แต่บาร์มูลค่าสองพันล้าน ยังไม่เคยพบเห็นเลย

เธอเกิดอยากจะไปสัมผัสสักครั้ง

จ้าวเสี่ยวตาวอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “เป๋าเอ๋อ เรื่องนี้คุณก็เชื่อเหรอ”

“บาร์มูลค่าสองพันล้าน นี่มันเป็นไปไม่ได้ นอกจากบาร์นี้ จะอยู่ที่โตเกียวหรือไม่ก็เซี่ยงไฮ้ ”จ้าวเสี่ยวตาวพูด

ที่จริงถึงแม้จะอยู่ที่โตเกียวหรือเซี่ยงไฮ้ บาร์ที่มีมูลค่ากว่าสองพันล้าน ก็มีไม่กี่ที่

หรือแม้กระทั่ง แทบจะไม่มีเลย

ก็คงพอๆกับ การมีอยู่ของแบล็กการ์ด

หลี่ฝางกลอกตาให้จ้าวเสี่ยวตาว “คุณไม่เคยเห็น ก็แสดงว่าไม่มีจริงงั้นเหรอ”

“คุณลองหาชื่อRecalling the pastในไป๋ตู้ดูสิ ข้างในมีมังกรตัวหนึ่งที่สร้างจากทองคำบริสุทธิ์ มูลค่าของมัน มากกว่าสองพันล้านแล้ว ”หลี่ฝางพูดเรียบๆ

“Recalling the past บาร์ที่ดังมากในเน็ตนั่นหน่ะเหรอ”เฉียนเป่าเอ๋อพูดขึ้น บาร์นี้ เฉียนเป่าเอ๋อได้ยินมานานแล้ว

เสียดายทีบาร์นี้ฮอตมาก แม้จะจองไว้ล่วงหน้า ก็ต้องรออย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์

“ฉันได้ยินว่าเถ้าแก่หลังม่านของบาร์ คือหลี่เจียเฉิน คุณท่านหลี่”

เฉียนเป่าเอ่อมองหลี่ฝางอย่างประหลาดใจ

ไม่ว่าจะรีสอร์ต แล้วก็สวนสนุก ก็ใช้ชื่อหลี่เจียเฉิน ชื่อของคุณท่านหลี่

ทั้งหมดนี้ ก็เพียงแค่หลี่ต๋าคางไม่อยากจะเปิดเผยชื่อตัวเอง

ฉะนั้น จึงใช้ชื่อปู่ของหลี่ฝางแทน

ยังมีบ้านพักคนชราที่หลี่ต๋าคางสร้างให้กับตงไห่ โรงเรียนประถม ต่างก็ใช้ชื่อของหลี่เจียเฉิน

ทุกคนต่างก็คิดว่า เศรษฐีลึกลับก็คือหลี่เจียเฉิน

แน่นอนว่า มีเพียงหลี่ฝางที่รู้ เศรษฐีลึกลับคนนั้นคือพ่อของตนหลี่ต๋าคาง ส่วนปู่ของเขาหลี่เจียเฉิน ไม่เคยกลับมาที่ประเทศนี้เลย

“โทรศัพย์ไม่ถามดูก็รู้แล้ว ”หลี่ฝางพูดกลั้วหัวเราะ

ตอนนี้ หลี่ฝางที่อยู่ต่อหน้าจ้าวเสี่ยวตาวและเฉียนเป่าเอ๋อ ไม่อยากจะปิดบังสถานะของตัวเองอีกแล้ว

ตอนที่เอาแบล็กการ์ด ซื้อบ้านหมายเลขหนึ่ง หลี่ฝางก็รู้แล้วว่า สถานะของตัวเอง ก็เกือบจะถูกเปิดเผยแล้ว

แม้ว่าตอนนี้เฉียนเป่าเอ๋อกับจ้าวเสี่ยวตาวยังนึกไม่ออก รอกลับถึงบ้านแล้ว หรือว่าตรวจสอบ ก็จะรู้ได้เอง

“ใช่โทรยืนยันสักหน่อยสิ”

ถิงถิงเดินเข้าไป เธอก็เคยได้ยินชื่อ Recalling the pastมาบ้าง

ได้ยินว่า Recalling the past เป็นของเศรษฐีลึกลับคนหนึ่ง เครื่องดื่มในนั้น ไม่มีปลอมปนเลย

เพราะว่า เถ้าแก่หลังม่านเป็นเจ้าของทรัพย์สินมูลค่าหลายแสนล้าน เขาจะขายเหล้าปลอมทำไม