NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 228

บทที่ 228 เงินสดที่กองเป็นภูเขา

“เรียกพวกเขามาทำไม”หลี่ฝางถาม

“ให้บทเรียนพวกเขาสักหน่อย แล้วให้พวกเขาดูสิว่า ใครกันแน่ที่เป็นคนรวยจริงๆ”หลี่ต๋าคางพูดกลั้วหัวเราะ

หลี่ฝางคิดในใจ จะทำให้มากเรื่องทำไม

ตัวเองได้พิสูจน์ไปแล้ว

ทั้งฐานะเจ้าของแบล็กการ์ด เจ้าของบาร์

แต่ว่าหลี่ต๋าคางได้พูดไปแล้ว หลี่ฝางก็ได้แต่ทำตาม เขาเกินไปยังรถนำชมบ้าน

พูดกับพวกเขาว่า “พ่อผมเรียกพวกคุณไปทางโน้นหน่อย”

“พ่อคุณมาเหรอ”เฉียนเป่าเอ๋อรีบกระโดดลงจากรถ มองหลี่ฝางอย่างสนอกสนใจ

เฉียนเป่าเอ๋อคิดดูแล้ว คนที่มีแบล็กการ์ด จะมีหน้าตายังไง

แต่จ้าวเสี่ยวตาวกลับรู้สึกกลัวอยู่บ้าง เพราะเขามองเห็นส้าวส้วย

ในปากของส้าวส้วยอมอมยิ้มอยู่ มองมาทางเขาอย่างมีรสชาติ

“ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง พ่อแนให้นายไปหา”หลี่ฝางจ้องจ้าวเสี่ยวตาว

จ้าวเสี่ยวตาวรู้ฐานะที่แท้จริงของหลี่ฝางแล้ว แน่นอนว่าไม่กลัวปะทะด้วย

เขาตอบรับเสียงเบา กระโดดลงจากรถ เดินไป

“ยังมีเธอ……”หลี่ฝางชี้ไปทางถิงถิง

ถิงถิงสีหน้าไม่น่าดู เพราะว่า ก่อนหน้านี้เธอดูถูกหลี่ฝางไว้มาก คิดว่าเขาเป็นยาจก

ถ้าเธอไป คงไม่มีผลดีแน่

แต่ตอนนี้หลี่ฝางคือลูกค้ารายใหญ่ของคฤหาสน์บ้านซาน สิ่งที่เขาพูด ถิงถิงไม่ฟังได้หรือ

แต่หวางจุนคนนั้น หลี่ฝางไม่ได้เรียกเขา แต่เขากลับเดินตามไปอย่างกระตือรือร้น

หลังจากคนทั้งหมดมาครบแล้ว หลี่ต๋าคางก็ส่งสายตาให้กับส้าวส้วยทีหนึ่ง

ส้าวส้วยรู้ความหมายของหลี่ต๋าคางทันที ชี้คนทั้งหมดแล้วพูดว่า “อย่าจับมั่วนะ ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ต้องรับผิดชอบเองนะ”

อย่าจับ มีเรื่องแล้ว ต้องรับผิดชอบ

เฉียนเป่าเอ๋ออึ้ง นี่มันหมายความว่าไง

ส้าวส้วยพูดจบ ก็โดดขึ้นไปบนรถ จากนั้นก็จับพวงมาลัยแน่น สตาร์ทรถทันที ขับรถตรงมาทางพวกเขา

“บ้าเอ๊ย ไอ้นี่มันจะทำอะไรขอมัน เขาจะชนพวกเราตายหรือไง”จ้าวเสี่ยวตาวตกใจจนหัวใจจะกระเด็นออกมาแล้ว

เฉียนเป่าเอ๋อก็ตกใจไม่แพ้กัน จับมือจ้าวเสี่ยวตาวไว้แน่น

เฉียนเป่าเอ๋อรู้สึกว่า ร่างกายของจ้าวเสี่ยวตาว แข็งทื่อไปหมด

รถขับใกล้เข้ามาทุกที หลี่ฝางก็ตกใจเช่นกัน

ส้าวส้วยจะทำอะไรเนี่ย

พวกเขาก็แค่ดูถูกเขาไม่กี่คำ เจ้านายตัวเองก็ให้ส้าวส้วยชนพวกเขาตายกันหมดหรือไง

นี่มันทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่แล้ว

ห้าเมตร สามเมตร สองเมตร หนึ่งเมตร

ทุกคนต่างร้องเสียงหลง

ส้าวส้วยยิ้ม หักหัวรถกะทันหัน ขับรถวนรอบพวกเขา

ส้าวส้วยขับวนรอบพวกเขา เริ่มดริฟต์รถเป็นวงกลม

พอดริฟถึงรอบที่สาม รถยนต์ ก็เอียงไปข้างหนึ่งอย่างกะทันหัน ล้อข้างหนึ่งยกสูงขึ้น

เงินเป็นตั้งๆ ตกลงมาจากบนรถ

ผ่านไปหลายนาที ส้าวส้วยจอดรถ ลงมาจากรถ

ส้าวส้วยเดินไปตรงหน้าจ้าวเสี่ยวตาว ในปากยังอมอมยิ้ม พูดไม่ค่อยชัดเจนอยู่บ้าง“คืนนี้มีธุระอะไรหรือเปล่า”

“มี ติดธุระนิดหน่อย ”จ้าวเสี่ยวตาวตอบอย่างไม่ค่อยมั่นใจ เขาจะไปกินข้าวกับเฉียนเป่าเอ๋อ

“มีธุระ คุณมีธุระอะไร ”ส้าวส้วยได้ยินคำตอบ สีหน้าก็ขรึมลงทันที

“ไม่มี ไม่มีธุระอะไร พี่ชายมีอะไรหรือเปล่า ”จ้าวเสี่ยวตาวเคยเห็นฝีมือของส้าวส้วย รู้ว่าเขาคือยอดฝีมือ

ลูกเตะพิฆาตต่อเนื่องสามครั้งกลางอากาศของเขา ถูกส้าวส้วยโจมตีได้

ตอนนั้น จ้าวเสี่ยวตาวเข้าใจแล้วว่า แม้แต่อันดับหนึ่งของเทควันโดถ้ามาอยู่ต่อหน้าส้าวส้วย ก็ต้องพ่ายแพ้อยู่ดี

ส้าวส้วยผุดรอยยิ้มขึ้น หัวเราะอย่างพอใจ พูดว่า “ช่วยฉันนับเงินหน่อย”

“นับเงิน”มองไปยังเงินสดกองโต จ้าวเสี่ยวตาวสีหน้าซับซ้อนวุ่นวาย

เขาเชื่ออย่างสนิทใจแล้วว่า หลี่ฝางเป็นหลานของหลี่เจียเฉินจริงๆ ทายาทเศรษฐีที่รวยมาก

“ใช่แล้ว เจ้านาย ยังขาดเงินอีกเท่าไหร่”ส้าวส้วยมองหลี่ฝางและถามขึ้น

หลี่ฝางก็ไม่รู้ ทำได้เพียงถามหวางจุน “หวางจุน ฉันจะไม่ทำเรื่องผ่อนบ้านแล้ว ยุ่งยากเกินไป คิดว่าจะจ่ายครั้งเดียวเลย นายช่วยคำนวณให้หน่อย ยังขาดเงินอีกเท่าไหร่”

หวางจุนเปิดแอปฯเครื่องคิดเลขในมือถือ คิดคำนวณอยู่สักครู่ ก็พูดว่า “ยังขาดหนึ่งร้อยแปดสิบห้าล้านเก้าแสนเก้าหมื่นสองพัน”