NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 235

บทที่ 235 ลู่หลุ่ยโมโห

“เธอเล่ารายละเอียดมา ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” หลี่ฝางเอ่ยถามขึ้น

เฉียนเป่าเอ๋อจึงค่อยๆ เล่าออกมา

ที่แท้หลี่ต๋าคางจะซื้อที่ดินผืนหนึ่งในเมือง เพื่อเตรียมสร้างศูนย์อาหาร

คือที่ของร้านปิ้งย่างของเจ้าพานนั้น

หลี่ต๋าคางนำโครงการนี้ มอบให้ตระกูลเฉียนรับผิดชอบ

แต่เฉียนเฟิง พี่ชายของเฉียนเป่าเอ๋อ ตอนที่กว้านซื้อที่ดิน กลับแอบอมเงินไปครึ่งหนึ่ง

ในเงินที่กว้านซื้อที่ดิน เจ็ดส่วนตกอยู่ในกระเป๋าส่วนตัวของเฉียนเฟิง

เมื่อคืนหลี่ต๋าคางไปที่ร้านปิ้งย่างของเจ้าพานพอดี จึงได้รู้ความจริง และย่อมซักถามไล่เลียงความรับผิดชอบของเฉียนเฟิง

ตอนนี้ผู้อาวุโสตระกูลเฉียน กำลังสืบเสาะหาเบาะแสของเฉียนเฟิงไปทุกที่

และหากตามเฉียนเฟิงพบ เพียงเจอจะตัดขาสองข้างของเขา

เฉียนเฟิงคือพี่ชายแท้ๆ ของเฉียนเป่าเอ๋อ เวลานี้เฉียนเป่าเอ๋อจะไม่ร้อนใจได้อย่างไร?

หลังฟังที่มาที่ไปของเรื่องจบ หลี่ฝางร้องฮึอย่างเย็นชาคำหนึ่ง “ทำไมฉันต้องช่วยเขา?”

“ช่วยเหลือคนอื่น มักต้องมีเหตุผลสักข้อสิ?”

“พี่ชายเธอยักยอกเงินค่ารื้อถอนของคนจน ความจริงไม่ใช่คนดีอะไร คนเช่นนี้ ทำไมฉันต้องช่วยเขา?” หลี่ฝางหัวเราะเฮอะเฮอะ พร้อมเอ่ยถาม

ทันใดนั้น เฉียนเป่าเอ๋อตะลึงงัน

ถูกต้อง ทำไมหลี่ฝางต้องช่วยตน?

ตนและหลี่ฝาง ความจริงไม่ได้สนิทสนมกัน

หลี่ฝางหัวเราะเสียงเย็น “ทั้งหมดนี้เป็นเพราะพี่ชายเธอหาเรื่องใส่ตัว โทษคนอื่นไม่ได้ ยิ่งกว่านั้นคนที่จะตัดขาพี่ชายเธอ คือปู่เธอ ไม่ใช่พ่อฉัน”

“เธอมาหาฉันทำไม ควรไปหาปู่เธอคงจะดีกว่า!”

หลี่ฝางกลอกตามองเฉียนเป่าเอ๋อ ก่อนจากไป

เฉียนเป่าเอ๋อขมวดคิ้ว ชายคนนี้ ทำไมไม่ให้เกียรติกันแบบนี้?

อีกอย่างจะพูดอย่างไร ตนก็ถือเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง?

ท่าทางแบบนี้?

แต่เฉียนเป่าเอ๋อพลันนึกขึ้นได้ หลี่ฝางมีสถานะเป็นถึงคุณชายใหญ่แสนล้าน ทำไมถึงเหมือนกับผู้ชายธรรมดาทั่วไป และวนเวียนอยู่รอบตัวตนกัน?

ปกติผู้ชายรอบกายเฉียนเป่าเอ๋อ เพียงเธออ้าปาก พวกเขาจะตอบตกลงอย่างเชื่อฟัง แต่หลี่ฝางกลับเห็นเธอไร้ตัวตน

“ไม่ได้ ต้องให้เขาเอ่ยปากช่วยให้ได้ ไม่งั้นพี่ชายต้องตายแน่”

เมื่อมองแผ่นหลังของหลี่ฝางจากไป เฉียนเป่าเอ๋อเอ่ยด้วยสีหน้ามุ่งมั่น

หลายวันหลังจากนั้น

หลี่ฝางเพราะเรื่องของบริษัท จึงวิ่งวุ่นไปมา

ห้องนอนในบ้านพักต่างอากาศ หลี่ฝางได้เปลี่ยนแปลงทั้งหมดเป็นห้องถ่ายทอดสด

ยังมีห้องเต้นรำ ทำเพื่อให้พวกพิธีกรซ้อมเต้นโดยเฉพาะ

อุปกรณ์ขายออนไลน์ต่างๆ ทั้งหมด

ส่วนทางลุงเฉียนนั้น จะเข้าซื้อซอฟต์แวร์ทำวิดีโอสั้น ที่ชื่อถู่โต้ว

หลี่ฝางไปพบหลี่เสี่ยวเสี่ยวรอบหนึ่ง

หลี่เสี่ยวเสี่ยวเห็นหลี่ฝาง เอ่ยด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ยังจำเพื่อนอย่างฉันคนนี้ได้เหรอ นานขนาดนี้ ไม่รู้จักโทรมาซะบ้าง”

“เพราะยุ่งไม่ใช่เหรอ” หลี่ฝางยิ้มอย่างอึดอัด พลางเอ่ยขึ้น

หลังคุยกันสักพัก หลี่ฝางเข้าสู่ประเด็น “ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”

“เกี่ยวกับลู่หลุ่ยเหรอ?” หลี่เสี่ยวเสี่ยวพลันคาดเดาออก

“วันนั้นฉันและลู่หลุ่ยเจอกัน ยังพูดถึงนาย ความหมายของเธอชัดเจนมาก ไม่ใช่ไม่คืนเงินนาย แต่ไม่คิดอยู่ร่วมกับนาย”

หลี่เสี่ยวเสี่ยวเบ้ปากพลางเอ่ย “นี่ไม่ใช่แค่ความคิดของลู่หลุ่ย ยังเป็นความคิดของลุงลู่ด้วย”

หลี่ฝางพยักหน้าอย่างคาดเดาไว้อยู่แล้ว

หลายวันนี้ลู่หลุ่ยไม่รับสายเขาตลอด ไม่ตอบข้อความตน หลี่ฝางเข้าใจถึงจุดนี้

“นายคิดทำยังไงต่อไป ปล่อยลู่หลุ่ยไป หรือว่า?”

หลี่เสี่ยวเสี่ยวเอ่ยว่า “นิสัยของลู่หลุ่ยค่อนข้างดื้อรั้น เรื่องที่เธอตัดสินใจ ยากที่เปลี่ยนแปลงอย่างมาก”

“ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้” หลี่ฝางเอ่ยอย่างหนักแน่น

“หลงใหลเสียจริง” หลี่เสี่ยวเสี่ยวหัวเราะเฮอะเฮอะ ก่อนเอ่ยขึ้น “แต่นายอย่าเพิ่งท้อใจ ลู่หลุ่ยได้งานทำแล้ว และยังทำเงินได้เยอะด้วย”

“งานอะไร?”

“ขายออนไลน์” หลี่เสี่ยวเสี่ยวมองหลี่ฝาง ก่อนถามกลับว่า “นายไม่รู้เหรอ ลู่หลุ่ยดังจะตาย”

“ดังยังไง?” หลี่ฝางเอ่ยอย่างแปลกใจ

“พวกนายเรียนที่เดียวกันไม่ใช่เหรอ ในงานเลี้ยงปีใหม่ ลู่หลุ่ยร้องเพลง 《ขอเป็นหูเป็นตาให้นะ》ถูกคนบันทึกไว้ ก่อนจะโพสต์ลงบนTik Tok แป๊บเดียวดึงดูดผู้ชมเข้ามาดูกว่าล้านคน”