NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 242

บทที่ 242 ส้าวส้วย ถึงตานายลงมือแล้ว

“ฆ่าฉันเหรอ? นายเนี่ยนะ กับคนข้างหลังไม่กี่คน?”

เมื่อมองหวางเห้า เสือพูดอย่างเหยียดหยาม “นายดูถูกฉันเกินไปแล้วมั้ง?”

ถ้าเสือรับมือได้ง่ายขนาดนี้จริงๆ ก็คงไม่มีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้

นอกจากต้าเป่าและเสี่ยวเป่า เสือคนนี้ เป็นคนที่แข็งแกร่งมาก

ฝีมือของเขา น่าจะเท่ากับหวางเห้า

เสือส่ายหัว และไม่เห็นหวางเห้าอยู่ในสายตา

สำหรับเสือ สามารถกำจัดหวางเห้าได้ทุกเมื่อ เขาแค่กลัวการแก้แค้นของชางสู่

เสือหันหัวมามองจางกงหมิง “ฉันรับปากนาย”

เป้าหมายหลักของเสือ ยังคงเป็นจางกงหมิง

เนื่องจากมีจางกงหมิง ส่งผลกระทบอย่างมากต่อตำแหน่งคนที่จะอยู่ข้างกายของมู่เสี่ยวไป๋

“ฉันจะปล่อยพี่น้องนายไปก่อน” เสือพูดด้วยรอยยิ้ม

พวกนี้เป็นคนไร้ค่า ทำไมฉันต้องใส่ใจด้วย?

หากปราศจากผู้นำอย่างจางกงหมิง คนเหล่านี้ ก็เป็นเพียงแมลงวันไร้สมอง ไร้ประโยชน์

เสือโบกมือ และให้ลูกน้องตัวเอง ปล่อยคนของจางกงหมิงออกมาให้หมด

จางกงหมิงมองพี่น้องของตัวเอง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “พวกนายยังเดินไหวไหม?”

“พี่ใหญ่ พวกเราไม่ไป พวกเราจะอยู่เป็นเพื่อนคุณ”

ต้องบอกเลยว่า พี่น้องของจางกงหมิงมีความภักดีมาก

จางกงหมิงทำสีหน้าเคร่งขรึมและพูดว่า “พอได้แล้ว อย่ามาไม้นี้กับฉัน รีบไสหัวไปจากที่นี่”

“แม้ว่าพวกนายจะอยู่ ก็จะช่วยอะไรฉันไม่ได้ แต่ในทางกลับกัน พวกนายอาจทำให้ฉันเดือดร้อน”

“ไม่ต้องกังวล คนอย่างฉันปัญหาเล็กใหญ่ขนาดไหนก็เจอมาแล้ว และตอนนั้นก็ผ่านมาได้อย่างปลอดภัยไม่ใช่หรือ?”

จางกงหมิงเหลือบมองไปที่หลี่ฝาง ก่อนจะเอื้อมมือไปขอกุญแจรถ

“ออกไปจากที่นี่ ไปยังที่ปลอดภัย แล้วโทรหาฉัน” จางกงหมิงพูด

“ตกลง”

ทุกคนพยักหน้า และพูดว่า “พี่หมิง ถ้าคุณตายแล้ว พวกเราจะล้างแค้นให้คุณ”

จางกงหมิงพูดไม่ออก “รีบๆไสหัวไป”

พี่น้องของจางกงหมิง ช่วยกันพยุงลงจากบันได

ผ่านไปประมาณสิบนาที เสือก็พูดอย่างเย็นชา “จางกงหมิง พี่น้องของนายก็ไปแล้ว ตอนนี้ คงส่งมอบต้าเป่าและเสี่ยวเป่าให้ฉันได้แล้ว!”

“ได้!”

จางกงหมิงพยักหน้า หิ้วต้าเป่า ใช้มีดบาดที่คอทันที

จากนั้น จางกงหมิงดึงจากมือของหวางเห้า แย่งเสี่ยวเป่ามา มองตรงที่หัวใจ และแทงเข้าไป

ทุกคนตกตะลึง

จางกงหมิงเหมือนแทงหุ่นเชิดจริงๆ ต้าเป่าและเสี่ยวเป่า ถูกฆ่าตาย

หลี่ฝางกลืนน้ำลายเล็กน้อย อย่างเหลือเชื่อ

จางกงหมิงคนนี้ โหดเหี้ยมเกินไปแล้วมั้ง?

ใบหน้าของหลินชิงชิง ก็ซีดเซียวเช่นกัน

มีเพียงหวางเห้าเท่านั้น ใบหน้าของเขา สะดุ้งก่อน จากนั้นก็ยิ้ม

เพราะยังไง หวางเห้าต้องการกำจัดเสืออยู่แล้ว ตอนนี้ต้าเป่าและเสี่ยวเป่าก็ตายแล้ว สำหรับหวางเห้า มันเป็นเรื่องดี

“ขอบใจ น้องชาย” หวางเห้าตบไหล่จางกงหมิง และพูดขอบคุณ

“ยังสงสัยฉันหรือไม่? จางกงหมิงยิ้ม และถาม

หวางเห้าส่ายหัว

จางกงหมิงฆ่าคนสนิททั้งสองคนของเสือ ตอนนี้ ใครจะสงสัยล่ะ!

แต่ว่าหวางเห้าไม่คาดคิด ครั้งนี้จางกงหมิง จะลงมือโหดเหี้ยมขนาดนี้!

ในขณะนี้ ใบหน้าของเสือ ดูน่าเกลียดมาก

ต้าเป่ากับเสี่ยวเป่า นอกจากจะมีฝีมือดีแล้ว ยังเป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตายกับเสืออีกด้วย

“นาย… …” เสือกัดฟัน โกรธจนพูดอะไรไม่ออก

“ฉันจางกงหมิง ทั้งชีวิตนี้ทนเห็นพี่น้องลำบากไม่ได้ นายไอ้บ้า กล้าที่จะใช้เชือกแขวนคอพี่น้องของฉัน… …”

จางกงหมิงยิ้มอย่างเย็นชา สีหน้าก็โกรธมากเช่นกัน

เหตุผลที่จางกงหมิงฆ่าต้าเป่ากับเสี่ยวเป่า ก็เพื่อแก้แค้นให้พี่น้องของตัวเอง

“นายไม่กลัวตายเหรอ?” เสือถามอย่างเย็นชา

“ตราบใดที่ยังเป็นมนุษย์ ใครจะไม่กลัวตายล่ะ? แต่เสือ นายตั้งใจจะฆ่าฉันอยู่แล้ว ถ้าฉันปล่อยต้าเป่ากับเสี่ยวเป่าไป แล้วนายจะปล่อยฉันไปเหรอ? เป็นไปไม่ได้”

“และกลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังของนาย พวกเขาเป็นคนของห้าวหนานและพวกเขาทั้งหมดต้องการให้ฉันตาย”

จางกงหมิงพูดอย่างตรงไปตรงมา “ที่จริงที่ฉันมา ก็เตรียมพร้อมที่จะตายแล้ว”

“ใช้ชีวิตของฉัน เพื่อแลกกับชีวิตพี่น้องของฉัน มันคุ้มแล้ว”