NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 243

บทที่ 243 เสือ ไปตายซะ

คราวนี้ ไม่เรื่องมาก และไม่ปฏิเสธ

โดนหมักหนักจากเสือ หวางเห้าพ่ายแพ้ย่อยยับ

เสือยิ้มและพูดว่า “หวางเห้า นายคิดว่าฉันไม่กล้าฆ่านายจริงๆเหรอ?”

“แม้ว่าแต่ก่อนฉันจะเคยแพ้ให้ชางสู่ แต่ตอนนี้ฉันก็หาวิธีจัดการกับชางสู่ได้แล้ว” เสือยิ้มเยาะ

คำพูดของเสือ ก็คือต้องการบอกหวางเห้าว่า เขาไม่กลัวชางสู่อีกต่อไป

ทันใดนั้น เสือก็พุ่งเข้ามา

ครั้งนี้ เหมือนเสือที่กำลังลงจากภูเขา

หวางเห้าไอแห้งๆหนึ่งครั้ง ซี่โครงของเขา เพิ่งถูกทุบหักหลายซี่

เวลาขยับ เจ็บปวดมาก!

“ฉันขอสู้ตาย!” หวางเห้ายกกำปั้นขึ้น โดยไม่สนใจความเจ็บปวดที่หน้าอก กำหมัดแน่นเพื่อตอบโต้

ในขณะนี้ ส้าวส้วยยกเท้าขึ้น ก้อนหินลูกหนึ่ง ก็ถูกเตะขึ้นไปบนอากาศ

ส้าวส้วยจับมันไว้ แล้วโยนออกไป

มีเสียงชั๊วะดังขึ้น

หินก้อนเล็กก็พุ่งเข้าหาเสือ เสือรู้สึกได้ถึงอันตราย รูม่านตาของเขาหดลง และหมอบลงบนพื้น

ความเร็วขนาดนี้ ต้องใช้พลังมากแค่ไหน?

ถ้าโดน ร่างกายตัวเอง คงจะโดนเจาะทะลุออกไปแน่นอน?

หินกระแทกกำแพง และทำให้เป็นรูเล็กๆ

เสือกลืนน้ำลาย เหลือบมองส้าวส้วย และคิดในใจว่า นี่คือปรมาจารย์ท่านหนึ่ง ปรมาจารย์!

ส้าวส้วยสอดมือเข้าไปในกระเป๋า และเดินมาช้าๆ

“พวกนายสามคนผลัดกันเข้ามา เล่นเกมแข่งรถเหรอ ไม่เป็นการรังแกมากไปหน่อยเหรอ?” ในตอนนี้ เสือเริ่มโกรธเล็กน้อย

“เหมือนพวกเราไม่มีใคร?” เสือพูดอย่างโมโห

คนของเสือ มากกว่าทางฝั่งหลี่ฝาง เกือบสามเท่า

ส้าวส้วยเหลือบมองไปที่คนพวกนี้ และยิ้ม “พวกเขาเป็นคนเหรอ?”

“ในสายตาของฉัน มันก็แค่ขยะกองหนึ่ง ถ้านายคิดว่าเมื่อกี้พวกเรารังแกนาย งั้นก็ดี ฉันก็จะให้โอกาสนายรังแกฉันด้วย”

“นายสามารถหาตัวช่วยได้เลย ไม่ว่าจะกี่คน ก็ได้”

“มารุมเป็นแกงค์เลย”

ส้าวส้วยพูดอย่างเย็นชา

ทันทีที่ประโยคนี้ออกมา ทุกคนในสถานที่นั้น ก็โกรธกันหมด

ช่างดูถูกคนได้มากขนาดนี้เลยเหรอ?

ไม่ว่าจะเจ๋งแค่ไหน หนึ่งคนต่อหลายสิบคน?

ส้าวส้วยมองเสืออย่างสนุก ถ้านายไม่เอาผู้ช่วย ฉันจะต่อให้นายโดยใช้มือข้างเดียว”

“นายจะใช้มือข้างเดียว?” เสือมองไปที่ส้าวส้วย และไม่อยากจะเชื่อ

เสือใช้แค่สามกระบวนท่าก็เอาชนะจางกงหมิง และเกือบจะฆ่าหวางเห้า

ฝีมือของเสือ ทุกคนก็เห็นมากับตา

ไอ้หมอนี่เมื่อกี้ตาบอดหรือเปล่าถึงมองไม่เห็น?

เผชิญหน้ากับปรมาจารย์เช่นนี้ ยังกล้าพูดคำหยิ่งยโสเช่นนี้?

นี่เหมือนเป็นการดูถูกเสือ

แต่ใครจะรู้ว่า เสือจะเห็นด้วย “โอเค นายพูดเองนะ”

ในขณะนี้ ลูกน้องของเสือ ทุกคนตกตะลึง

เจ้านายของเขาซึ่งเป็นคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีแค่ไหน ก็เห็นด้วยกับคำขอดังกล่าว

นี่มันหยามกันชัดๆ!

คุณยอมรับได้อย่างไร?!

ส้าวส้วยพยักหน้า และมองเสือ “ออกหมัดเลย”

เสือขมวดคิ้ว ใช้แค่มือข้างเดียว ยังให้ฉันออกหมัดก่อน?

ผู้ชายคนนี้ ถ้าไม่ใช่คนบ้า ก็คือคนที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว

ก็เก่งแต่โยนหินใส่แค่นั้น ไม่ต้องหยิ่งยโสขนาดนั้น

เสือยิ้มเยาะเย้ย และพูดว่า “หนุ่มน้อย หยิ่งยโสนี่ ต้องได้รับผลที่จะตามมา”

ส้าวส้วยไม่พูดอะไร มีแต่รอยยิ้มและมองไปที่เสือ

เสือออกหมัด รวดเร็วและโหดเหี้ยม

ทุกหมัด พุ่งเข้ามาที่หัวของส้าวส้วย

ส้าวส้วยรักษาสัญญา วางมือข้างหนึ่งไว้ข้างหลัง มือข้างหนึ่งก็ตีเบาๆ

“ความสามารถแค่นี้เองเหรอ ?ส้าวส้วยเลิกคิ้ว ถามขณะมองไปที่เสือ

“มากกว่านี้แน่นอน!”

ร่างของเสือสั่น และก้มตัวลง “เก่งจริง ก็อย่าหลบสิ”

“ถ้าฉันไม่หลบ นายก็แพ้ไปแล้ว!” ส้าวส้วยยิ้มจางๆ

เสือพุ่งเข้ามาทั้งตัว ในขณะนี้ ส้าวส้วยไม่สามารถหลบได้

ส้าวส้วยเพียงแค่ยิ้มจางๆ และยื่นมือออกไป

คราวนี้ ส้าวส้วยเริ่มโจมตี

และมุมปากของเสือ ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย

เสือต่อยออกไป และส้าวส้วย ก็ตอบโต้ด้วยมือข้างเดียว