บทที่ 246 ไลน์สดอีกครั้งการแข่งขันของเศรษฐีท้องถิ่น
“คืนนี้ ในห้องไลน์สดของหลุ่ยหลุ่ย ไม่เจอไม่เลิกรา
“ผมเป็นหมาป่าใหญ่”
เมื่อเห็นข้อมูลทั้งสองนี้ หลี่ฝางตกตะลึงทันที
หมาป่าใหญ่คนนี้ รู้เบอร์โทรศัพท์มือถือของเขาได้อย่างไร?
จู่ๆหลี่ฝางก็จำได้ว่า หมาป่าใหญ่เคยชำระเงินออนไลน์ให้ตัวเอง?
การชำระเงินออนไลน์ จะมีหมายเลขโทรศัพท์ของตัวเองลงไว้
หลี่ฝางยิ้มอย่างเหยียดหยาม และตอบว่า “ได้ ใครไม่มา คนนั้นเป็นหลานชาย”
“ใครแพ้ คนนั้นเป็นหลาน” หมาป่าใหญ่ตอบกลับอย่างรวดเร็ว
เมื่อหลี่ฝางเห็นข้อความนี้ แทบจะหัวเราะออกมาจนหุบปากไม่ลง
อยากเป็นหลานชาย ก็บอกได้เลย
แต่ว่า เมื่อนึกขึ้นได้ว่าได้เปย์ให้แพลตฟอร์มtik tok หลี่ฝางก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย
เนื่องจากเป็นการเปย์ ทำไมไม่เปย์ให้แพลตฟอร์มของตัวเองล่ะ?
ในขณะนี้ หลี่เสี่ยวเสี่ยวเข้าแถวและเดินเข้าไปในวิลล่า และเข้าไปสัมภาษณ์
เซี่ยลู่ถามด้านข้าง “เกิดเรื่องอะไรเหรอ?”
หลี่ฝางส่ายหัว และพูดว่า “ไม่มีอะไร”
“พรุ่งนี้คุณก็จะไปสถานตากอากาศ ใช่ไหม?” เซี่ยลู่ถาม
“ใช่”
“แล้วพวกเราไปด้วยกันได้ไหม? ฉันไม่มีรถ นั่งแท็กซี่ไป มันก็ไม่สะดวก” เซี่ยลู่พูด
หลี่ฝางพยักหน้า และตอบตกลง
ในตอนนี้ หลี่เสี่ยวเสี่ยวเดินออกจากวิลล่า
ในมือของเธอ ถือตั๋ววีไอพีสถานตากอากาศ เห็นแวบแรกก็รู้ว่าการสัมภาษณ์สำเร็จ
“เธอใช้เส้นสายมั้ง? ตั้งแต่เดินเข้าไปแล้วออกมา ใช้เวลาไม่ถึงสามนาที ให้ตายเถอะ นี่มันเร็วเกินไปหรือเปล่า?”
“ผู้หญิงคนนี้ดูแล้วเหมือนอีตัว คงทำตัวแรดอยู่ข้างใน”
“พูดไว้ว่าแข่งขันแบบยุติธรรม ไม่มีข้อตกลงแบบส่วนตัว?”
“ไม่ได้ ฉันต้องดึงคอเสื้อให้ต่ำหน่อย โอกาสในการรับเข้าทำงานจะมีสูงขึ้น”
หลี่เสี่ยวเสี่ยวเดินผ่านฝูงชน ทำให้เกิดข่าวซุบซิบนินทา แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ยิน ทำเป็นเพิกเฉย
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ หลี่เสี่ยวเสี่ยวคงทะเลาะกับคนพวกนี้แล้ว แต่ตอนนี้เธอเป็นวีเจแล้ว… …
เป็นวีเจ ก็ต้องทนต่อการใส่ร้าย
เมื่อเห็นหลี่เสี่ยวเสี่ยวออกมา หลี่ฝางก็กวักมือ เรียกเธอ
“หลี่ฝาง?” หลี่เสี่ยวเสี่ยวเห็นหลี่ฝาง ดวงตาเป็นประกาย
“ทำไมยังมีผู้ชาย?”
“ผู้ชายก็มาสมัครเป็นวีเจ? รูปร่างหน้าตาก็ดูไม่ค่อยหล่อ”
“คงจะเป็นประเภทแร็พหรือพูดเรื่องซุบซิบนินทาชาวบ้าน”
“เรื่องพวกนั้นมีประโยชน์อะไร”
เมื่อหลี่ฝางได้ยินการประเมินเช่นนั้น ก็หัวเราะทันที ตัวเองรวยขนาดนี้ จำเป็นต้องหล่อด้วยหรือ?
รูปร่างดีหล่อรวยสามคำนี้ หลี่ฝางมีสิ่งที่สำคัญที่สุดเพียงอย่างเดียวก็พอ
หลี่เสี่ยวเสี่ยวเดินมา และมองหลี่ฝางด้วยความประหลาดใจ “ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?”
“ใช่สิ นายทายดูสิ เมื่อกี้ฉันเจอใคร?” หลี่เสี่ยวเซียวพูดด้วยความดีใจ
“ใครเหรอ?”
“โจวหยาง! เพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของพวกเรา ไม่คาดคิดว่าเขาจะเป็นผู้จัดการของถู่โต้ว มันน่าทึ่งจริงๆ”
“งานรับสมัครวันนี้ เขาเป็นผู้ดำเนินการ ตอนแรกฉันยังกังวลว่าจะสมัครไม่ผ่าน เพราะฉันก็ไม่มีความสามารถอะไร ปรากฏว่าทันทีที่เข้าไป ฉันก็สมัครผ่าน”
หลี่เสี่ยวเสี่ยวเอามือปิดปากและแอบยิ้ม “โจวหยางยังบอกว่า เขาจะสนับสนุนฉันเป็นอย่างดี”
หลี่ฝางยิ้มและไม่พูดอะไรสักคำ “อันที่จริงเรื่องของหลี่เสี่ยวเสี่ยว หลี่ฝางเป็นคนกำชับเอง
ถ้าเธอเข้ามา ก็ให้ผ่านทันที
“ผมก็มาหาโจวหยาง” หลี่ฝางยิ้ม
หลังจากที่หลี่เสี่ยวเสี่ยวเข้ามา หลี่ฝางก็ไม่แยแสเซี่ยลู่
เซี่ยลู่ทักทายด้วยความหดหู่ใจ และจากไป
เมื่อเดินลงจากภูเขา บังเอิญเห็นหลิวเฉียวเฉียวถูกส้งเสียงตบ
เมื่อกี้ ตอนที่หลิวเฉียวเฉียวลงมา ทั้งขี้อ้อน และบ่น ส้งเสียงไม่พูดอะไรก็ตบหลิวเฉียวเฉียวทันที
เดิมทีเซี่ยลู่คิดว่ารีบวิ่งออกมา เพื่อขึ้นรถไปด้วย เมื่อเห็นฉากนี้ เธอจำเป็นต้องนั่งแท็กซี่กลับมหาลัย
… …
บนภูเขา หลี่ฝางเห็นหลี่เสี่ยวเสี่ยวและถามว่า “ลู่หลุ่ยล่ะ ทำไมเธอไม่มากับคุณ?”
“เธอออกเดทแล้ว” หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูด
“ออกเดท กับใคร?” สีหน้าของหลี่ฝาง เป็นกังวลทันที
เป็นไปได้ไหม ที่ลู่หลุ่ยไปพบหมาป่าใหญ่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง