NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 247

บทที่ 247 ราชาหลี่ฝางกลับมาแล้ว!

“พวกคุณเข้าไปก่อน เดี๋ยวผมค่อยเข้าไปทีหลัง” หลี่ฝางพูด

เหยนเสี่ยวน่าทำตาเหลือกใส่หลี่ฝาง “นายจองที่นั่งไว้ ถ้านายไม่เข้าไป พวกเราเข้าไปจะมีประโยชน์อะไร?”

หลี่ฝางก็คิดเช่นนั้น เขาจึงโทรหาลุงเฉียนอีกครั้ง และให้เขาออกมาต้อนรับเหยนเสี่ยวน่าและคนอื่นๆ

ไม่นาน ลุงเฉียนก็ออกมา

“ทุกท่าน เชิญมากับฉัน” ลุงเฉียนออกมา พูดกับเหยนเสี่ยวน่าและคนอื่นๆด้วยความเคารพ

ทันใดนั้น ทำให้เหยนเสี่ยวน่าหวางเสี่ยวโก๋และคนอื่นๆก็ตกใจ

มีคนมาต้อนรับเป็นพิเศษ?

ให้เกียรติหลี่ฝางมากเกินไป

แต่อายุของบริกรคนนี้ ดูเหมือนจะอายุมากไปหน่อย

“หลี่ฝาง พวกเราเข้าไปก่อนนะ นายทำธุระเสร็จรีบเข้ามาหาพวกเรา” หวางเสี่ยวโก๋รีบบอกหลี่ฝาง และเข้าไปในบาร์

หลี่ฝางพยักหน้า

ทันทีที่หวางเสี่ยวโก๋และคนอื่นๆเข้าไปในบาร์ พวกเขาก็ตกตะลึงกับมังกรทองยักษ์ตัวนั้น

มังกรยักษ์สูงมากกว่าสิบเมตร และวางตรงไปจนสุดบาร์

มังกรทองยักษ์ตัวนี้ ไม่เพียงแต่เป็นจุดเด่นของRecalling the pastเท่านั้น แต่ตอนนี้มันกลายเป็นสัญลักษณ์ของตงไห่

“พี่(ลูกพี่ลูกน้อง) ถ่ายรูปผมกับมังกรยักษ์ตัวนี้หน่อย ผมจะโพสต์ลงในกลุ่มเพื่อน” หวางเสี่ยวโก๋ยื่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองให้เหยนเสี่ยวน่า

เหยนเสี่ยวน่าส่ายหัวของเธอ ความรู้สึกที่มีต่อน้องชาย(ลูกพี่ลูกน้อง)ของเธอนั้น หมดคำจะบรรยายจริงๆ

เลี่ยวข่ายก็ให้หลี่ซ่วยซ่วยช่วยถ่ายรูปให้เขา และโพสต์ลงในกลุ่มเพื่อน

มีเพียงลุงเฉียนที่ยืนอยู่ข้างๆ รอพวกเขาถ่ายรูปเสร็จ จึงพาพวกเขาไปหาที่นั่ง

“ที่นั่งบัตรวีไอพีเหรอ? หลี่ฝางคนนี้ ไม่คาดคิดว่าจะเป็นวีไอพีที่นี่ ไม่น่าแปลกใจที่สามารถจองที่นั่งได้!”

ลุงเฉียนยิ้ม และยื่นเมนูให้ “ทุกท่าน ดื่มอะไรดี?”

“พวกเรารอหลี่ฝางมาก่อนดีกว่า” หวางเสี่ยวโก๋ดูราคาแล้ว ก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย

แต่เหยนเสี่ยวน่าบอกว่า “ช่างเถอะ ฉันสั่งเอง”

แม้ว่าการบริโภคในRecalling the pastจะสูง แต่เหยนเสี่ยวน่าก็ยังจ่ายไหว

หลังจากสั่งเบียร์หลายขวด ไวน์แดงสองขวด ผลไม้อย่างหนึ่ง และอาหารสองสามอย่าง เหยนเสี่ยวน่ารู้สึกแบกรับไม่ไหวแล้ว

หลังจากที่ลุงเฉียนหยิบเมนูจากไป หวางเสี่ยวโก๋ก็เม้มริมฝีปาก “นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นบริกรบาร์ที่อายุมากขนาดนี้”

“ดูอายุเขา น่าจะสี่สิบปีแล้วมั้ง”

เหยนเสี่ยวน่าก็รู้สึกแปลกใจๆเล็กน้อย “นี่มันก็อายุมากไปหน่อย”

“ใครบอกว่าเขาเป็นบริกรที่นี่” หลี่เสี่ยวเสี่ยวตอนนี้ยิ้มจางๆ “ลุงเฉียนอยู่ฝ่ายการเงินและผู้จัดการของบาร์”

“ฝ่ายการเงินและผู้จัดการ?”

ทุกคนตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดของหลี่เสี่ยวเสี่ยว

“แล้วทำไมเขาถึงออกไปต้อนรับพวกเราด้วยตัวเอง และส่งเมนูให้พวกเราด้วย? นี่คือสิ่งที่บริกรควรทำไม่ใช่เหรอ?”

“หรือเป็นเพราะบาร์ยุ่งมาก และบริกรไม่เพียงพอหรือเปล่า?”

หลี่เสี่ยวเสี่ยวส่ายหัว และไม่พูดอะไรอีก

แม้ว่าบาร์จะยุ่งขนาดไหน แต่ในฐานะผู้จัดการ จะมาทำงานบริกรหรือ?

มีสมองหรือเปล่า?

ถ้าบาร์ยุ่ง ผู้จัดการก็จะยิ่งยุ่ง!

เหตุผลที่ลุงเฉียนทำด้วยตัวเอง ไม่ใช่เพราะเหยนเสี่ยวน่าและคนอื่นๆ เป็นเพื่อนของหลี่ฝาง?

ความจริง ตัวตนของลุงเฉียน ไม่ธรรมดาอย่างที่คิด

ฉินวี่เฟยขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอรู้จักตัวตนที่แท้จริงของลุงเฉียน

นายท่านรองตระกูลเฉียนแห่งเมืองเอก พ่อบ้านของสถานตากอากาศ… …

อัตลักษณ์ทั้งสองนี้ ไม่ว่าอันไหน อยู่ในเมืองเอก ก็คือตำแหน่งที่สูงกว่าคนอื่น

แต่เพราะหลี่ฝาง เขาเต็มใจที่จะทำหน้าที่เป็นคนรับใช้ และรับใช้เด็กนักศึกษาไม่กี่คน… …

สิ่งนี้ทำให้ฉินวี่เฟยรู้สึกมันเชื่อไม่ได้เลย

ฉินวี่เฟยในฐานะลูกสาวคนโตของตระกูลฉิน ลุงเฉียนมาต้อนรับเป็นการส่วนตัว ต้อนรับดูแล ได้รับการเอาใจใส่เป็นอย่างดีจนตกตะลึง กระสับกระส่ายเล็กน้อย นับประสาอะไรกับพวกเหยนเสี่ยวน่า?

ถ้าเหยนเสี่ยวน่าและคนในวงรู้จักตัวตนที่แท้จริงของลุงเฉียน เกรงว่า พวกเขาจะตกใจสุดขีด?

ในตอนนี้ ลุงเฉียนเดินออกจากบาร์ และมาที่รถของหลี่ฝาง

“ลุงเฉียน ตรวจพบเจ้าของหมายเลขโทรศัพท์หรือยัง?” หลี่ฝางถามอย่างกังวล

ตอนนี้ในห้องไลน์สด คนที่กำลังเยินยอหมาป่าใหญ่ และกำลังพูดใส่หลี่ฝาง

“เสี่ยวฝาง คนที่คุณต้องการตรวจสอบ เสียชีวิตเมื่อสามปีที่แล้ว” ลุงเฉียนเดินเข้ามาบอก

“เขาอายุแปดสิบกว่าปีแล้ว นี่คือข้อมูลของเขา”

ลุงเฉียนนำกระดาษแผ่นหนึ่ง ยื่นให้หลี่ฝาง

หลี่ฝางขมวดคิ้ว “ตายแล้ว เป็นไปได้ยังไง?”

“คนตายจะส่งข้อความมาหาผมได้ไง?” หลี่ฝางไม่เข้าใจ

หมาป่าใหญ่ ใช้บัญชีปลอมจริงๆ!

แต่ว่า หลี่ฝางพึ่งรู้ว่าลุงเฉียนมีความสามารถมาก และในช่วงเวลาสั้นๆ ก็สามารถได้ข้อมูลทั้งหมดของอีกฝ่าย

“เอาล่ะ ลุงเฉียน คุณกลับไปก่อน”