NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 261

บทที่ 261 ส้งเสียงที่อัปยศอดสู

รอยยิ้มของหลี่ฝางดูเหมือนว่าจะไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่จริงๆ แล้วกลับซ่อนความน่ากลัวเอาไว้อยู่ในนั้น

หากส้งเสียงไม่รับปาก หลี่ฝางจะต้องจัดการกับเขาแน่นอน เพราะในเมื่อหลี่ฝางมีทั้งพยานและหลักฐาน เพียงแค่แจ้งตำรวจ ตระกูลส้งจะต้องเดือดร้อนหนักแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น หลี่ฝางยังรู้จักกับสวีจื่อโห้อีกด้วย เรื่องนี้ส้งเสียงรู้ดีตั้งแต่แรก

หากสวีจื่อโห้มายุ่งกับเรื่องนี้ เช่นนั้นตระกูลส้ง สิ่งที่ต้องเจออาจจะไม่ต่างกับที่ตู้ต้าไห่เจอเลย

“ฉันให้เวลา 30 วินาที นายคิดให้ดีๆ” หลี่ฝางพูดจบก็ยกนาฬิกาบนแขนขึ้นมาดู

หลี่ฝางดูไปก็พูดเวลานั้นไป

“30 29...18...10 9 8 7 6 5 4 3 2 1”

หลี่ฝางอ่านเวลาจบก็มองไปที่ส้งเสียงด้วยสายตาราบเรียบ “ทำไม ยังตัดสินใจไม่ได้เหรอ”

ส้งเสียงเงียบไป

“ดูท่านายจะปฏิเสธ?” หลี่ฝางยิ้มเยาะ หันหลังแล้วเดินจากไป

แต่เวลานั้น ส้งเสียงกลับหมอบคลานลงไป แล้วเริ่มคลานไปข้างหน้า

หลี่ฝางส่ายหน้า ดูเหมือนว่าชื่อเสียงเงินทอง จะสำคัญมากกว่าศักดิ์ศรีสินะ

“เฮ้ย คุณชายส้งทำอะไรเนี่ย คลานหาของข้างล่างเหรอ”

“ไม่ใช่ เขากำลังเลียนแบบหมาคลานต่างหากล่ะ!”

“อะไรกันเนี่ย ไอ้นั่นมันเป็นใครกันแน่ ถึงได้บังคับให้คุณชายส้งคลานเลียนแบบหมาแบบนี้” ทุกคนมองไปที่หลี่ฝางด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ

“นั่นสิ เขาเป็นใครกัน ดูๆ แล้วเหมือนคุณชายส้งจะกลัวเขามากเลย”

หลี่ฝางเดินผ่านผู้คนมากมาย เขาทำให้คนเหล่านั้นจำเขาได้ดี

เพียงแค่เขาไปคุยกับส้งเสียงแค่ไม่กี่คำ ส้งเสียงก็ยอมที่จะมอบคลานไปตามพื้นเลียนแบบหมาแบบนี้

มีคนสายตาแหลมคมบางคน ก็เห็นว่าส้งเสียงเดินไปที่ฟลอร์เต้นรำ ก็เป็นเขาเองที่แอบผลักให้ไป

“นักข่าวมาแล้วๆ”

ตงไห่มีสถานโทรทัศน์เล็กๆ อยู่ 1 ช่อง ซึ่งเลี้ยงดูนักข่าวอยู่ไม่กี่คน

แล้วนักข่าวเหล่านี้ ปกติก็ไม่มีข่าวอะไรให้เขียนอยู่แล้ว หลังจากมีข่าวการลงทุนหลายอย่างของหลี่ต๋าคาง นักข่าวเล็กๆ พวกนี้ถึงได้พอมีตัวตนอยู่บ้าง

ตอนนี้นักข่าว 2 คนได้มาที่ Recalling the past แล้วเห็นส้งเสียงกำลังเลียนแบบหมาคลานอยู่บนพื้น

ทั้งสองต่างก็ตกใจเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นสีหน้าก็ตื่นเต้นกันขึ้นมาทันที

รียยกกล้องมาและทำการถ่ายรูปทันที

แต่การถ่ายรูปของพวกเขาทำด้วยความระมัดระวัง ไม่ให้ส้งเสียงเห็นเด็ดขาด

พวกเขารู้ดีว่าส้งเสียงเป็นคนยังไง ถ้าหากส้งเสียงเห็นจะต้องทุบกล้องของพวกเขาเป็นแน่

“นี่มันไอ้ผู้ชายเลวที่ตีผู้หญิงเมื่อกี้ใช่ไหม”

“ใช่ เขานี่แหละ!”

คนที่มาเที่ยวที่ Recalling the past มีเพียง 30% ที่เป็นคนในพื้นที่ของตงไห่

อีก 70 % เป็นนักท่องเที่ยวที่มาจากพื้นที่อื่นทั้งนั้น

เพราะงั้นพวกเขาไม่รู้ว่าส้งเสียงคือใครด้วยซ้ำ แต่เห็นส้งเสียงตีหลิวเฉียวเฉียวเมื่อครู่ ก็ทำให้พวกเขารู้สึกไม่ดีกับเขามาก

“พนักงาน เอาไข่ไก่ดิบมาให้ฉัน 2 ฟอง”

ผู้หญิงที่ใส่ชุดยีนส์คนนึงกวักมือเรียกพนักงาน พร้อมพูดว่า “เอามาจานนึงเลย อย่าลืมว่าฉันเอาแบบดิบ”

“ครับ”

หลี่หงเทาพยักหน้ารับ พร้อมรีบไปที่ครัว แล้วหยิบไข่ไก่สดมา 1 จาน

การที่ Recalling the past มีไข่ไก่สด แน่นอนว่ามีสาเหตุของมัน

เพราะว่าลูกค้าชอบเล่นเกมอย่างนึง ก็คือใครแพ้ คนนั้นก็ต้องเอาไข่ไก่สดเทลงในเหล้า แล้วดื่มให้หมด

ระหว่างที่ส้งเสียงคลานมา ก็ถูกสายตาหลายคู่มองมาด้วยความดูถูก แล้วยังโดนโจมตีด้วยอะไรบางอย่าง

อย่างเช่น หลายคนนำผลไม้ที่อยู่ในจานโยนใส่บริเวณหัวเขาเต็มๆ

แล้วมีบางคนเอาแชมเปญเขย่าอย่างแรง แล้วเปิดฝ้าหันปากขวดไปที่หัวของส้งเสียงอย่างจัง

ส้งเสียงไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้น เขาทำได้แค่ก้มหน้าแล้วเดินต่อไป

ผู้ชายชาตรีแข็งแกร่งได้ก็อ่อนข้อได้ ส่งเสียงพยายามอดกลั้นเอาไว้

แต่ในเวลานั้น ไข่ไก่ดิบ 2 ฟอง โยนมาที่กัวจองเขาอย่างแรง

เมื่อรับรู้ได้ถึงของเหลวที่อยู่ในไข่ไก่ไหลลงมา ส้งเสียงหันขวับขึ้นมาดูว่าใครกันแน่ที่เป็นคนทำ เพื่อที่เขาจะได้แก้แค้นในภายหลังได้

สุดท้าย เมื่อเขาเตรียมจะเงยหน้าขึ้น ไข่ไก่ 2 ฟองก็ถูกโยนมาที่ตาเขาอีกครั้ง

เขารีบปิดตา จนมองไม่เห็นอะไร

ต้องยอมรับว่า เทคนิคการโยนของผู้หญิงที่สวมชุดยีนส์คนนั้นดีมาก สองมือโอบไว้ด้านล่าง แล้วเอาไข่ไก่ทั้งจาน โยนไปใส่ส้งเสียงทั้งหมด