NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 288

บทที่288 ใครต่างหากที่เป็นขยะ

โจมตีเข้ามาทั้งสองด้าน ถูกศัตรูโจมตีทั้งด้านหน้าและด้านหลัง……

โก่เอ๋อตื่นตระหนก ยังไง เมืองเอกก็ไม่ใช่เมืองหลวง ที่นี่ไม่มีคนรู้จักเธอ และก็ไม่มีใครช่วยเธอ

“โหย ทำไมคุณก็ไปแหย่คนอื่นเขาได้ล่ะ”โก่เอ๋อมองชายสวมแจ็กเกต แล้วบ่นใส่หลี่ฝาง

ถ้าไม่ใช่ชายสวมแจ็กเกตมาขวางทาง โก่เอ๋อก็น่าจะหนีสำเร็จ

หลี่ฝางกลับมีใบหน้านิ่งเฉย ยังไง ตัวเองก็เป็นเจ้าของของสถานตากอากาศ

ในถิ่นของตัวเอง ตัวเองจะโดนคนอื่นรังแกได้เหรอ？

ล้อเล่นอะไรกันเนี่ย

หลี่ฝางยื่นมือออก โอบโก่เอ๋อในอ้อมแขน：“ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่ ไม่มีใครทำร้ายคุณได้”

“คุณคือแฟนเธอ？”ผู้กำกับอ้วนมองหลี่ฝาง แล้วก็มองโก่เอ๋อ ส่ายหน้าพูด：“ที่แท้คุณก็มีแฟนแล้ว ไม่น่าล่ะถ่าย Sex & Zenไม่ได้……แต่ คุณไม่ถ่ายSex & Zen น่าเสียดายจริงๆเลยนี่ ……”

ผู้กำกับอ้วนยังไม่ทันพูดจบ โก่เอ๋อก็วิ่งเข้าไป ยกขาขึ้น เตะใส่ผู้กำกับอ้วนอยู่หลายที

ผู้กำกับอ้วนกลับหายใจเข้า แล้วจากนั้นก็ย่อตัวลง

หลี่ฝางเห็นแล้วเจ็บแทน

“ท่าเท้าไร้ลูกของฉัน ไม่รู้ว่าฝึกมากี่ครั้งแล้ว”เตะเสร็จ โก่เอ๋อก็รีบเก็บขา ตบมือพูด

ผู้กำกับอ้วนนั่นเจ็บมาก ยืนขึ้นมาไม่ได้อยู่นาน

“ผู้กำกับ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？”

ด้านหลังผู้กำกับอ้วนนี้ มีคนเขียนบท มีผู้ช่วยผู้กำกับ

พวกเขาเป็นกองละครเดียวกัน มาชมวิวที่สถานตากอากาศกับสวนสนุกพอดี……ก็เลยมาร่วมปาร์ตี้นี้ด้วย

“คุณนี่สร้างปัญหาจริงๆ”

หลี่ฝางมองโก่เอ๋อ หัวเราะเหอะๆ

เขามาหาถึงที่แล้ว ยังไปยั่วยุเขาก่อนอีก

“หลี่ฝาง คุณเพิ่งรับปากฉันไปว่า มีคุณอยู่ ไม่ต้องกลัวใครจะมาทำร้ายฉัน ……”โก่เอ๋อมองหลี่ฝาง แล้วพูด

หลี่ฝางลูบหลังหัว พูดว่า：“ผมเห็นในทีวี ฮีโร่ช่วยนางเอกจะพูดคำนี้เสมอ”

“โอกาสที่ฮีโร่ ช่วยนางเอกมาแล้ว คุณแสดงให้ดีๆล่ะ”

“ยอมแพ้ซะ！”ผู้กำกับอ้วนชี้ไปที่โก่เอ๋อ พูดอย่างเย็นชา

คนด้านหลังเขาสองสามคน รีบยืนขึ้น

“หยุด！”

ไม่ทันรอหลี่ฝางพูด ลุงเฉียนก็เดินเข้ามา

ส้าวส้วย ตามหลังเขามาติดๆ

“พ่อบ้านเฉียน คุณมาแล้ว ผู้หญิงคนนี้ ……ผู้หญิงคนนี้ถีบผม แล้วถีบถึงสองที”ผู้กำกับนั้นเห็นลุงเฉียนมา จึงค่อยๆยืนขึ้น

เขาฟ้องลุงเฉียน

ในใจของหลี่ฝางก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น

ตามที่คุณคุยโม้น้ำไหลไฟดับ หรือว่าลุงเฉียนช่วยคุณไม่ได้？

ลุงเฉียนมองหลี่ฝาง หลี่ฝางส่งสายตาให้ลุงเฉียน

จากนั้น ลุงเฉียนก็เข้าใจ

“ผู้กำกับหวางจิ่ง ขอโทษจริงๆครับ เป็นการละเลยความปลอดภัยของสถานตากอากาศเราเอง ทำให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้”

ลุงเฉียนมองผู้กำกับอ้วนอย่างขอโทษ ถามว่า：“ขอถามหน่อยครับ คุณผู้หญิงท่านนั้น ถีบคุณอย่างไร？”

“ใช่แบบนี้……หรือไม่？”

พูดไป ทันใดนั้นลุงเฉียนก็เงยหน้าขึ้น เตะไปที่เป้าของผู้กำกับอ้วนทันที

“ห่าเอ๊ย……”

เตะของลุงเฉียนนี้ ถึงแม้ไม่เคยผ่านการฝึกฝน แต่แรงเยอะมาก จนทำให้ผู้กำกับอ้วนล้มลงพื้น ทั้งใบหน้า เจ็บจนชักสีหน้าออกมา

“คุณ……คุณหมายความว่าไง？”

มองลุงเฉียน ผู้ช่วยผู้กำกับยืนออกมาแล้วถาม：“คุณเป็นแค่พ่อบ้านธรรมดาๆ กล้าทำร้าย ผู้กำกับหวางของพวกเรา？”

“เจ้านายพวกคุณล่ะ เรียกเจ้านายพวกคุณมาสิ！”

“ใช่ เรียกเจ้านายพวกคุณมา”

ผู้กำกับอ้วนคุกเข่าลงพื้น เจ็บจนพูดไม่ออก

กลับเป็นคนด้านหลังเขา ที่เริ่มโหวกเหวกขึ้นมา

“ถ้ารู้ว่าพวกคุณถ่ายหนังแบบนี้ แม้แต่ประตูใหญ่ของสถานตากอากาศผม ก็จะไม่ให้พวกคุณเข้ามา”

ลุงเฉียนพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าหม่น：“ส้าวส้วย ลากพวกเขาออกไป อย่าให้พวกเขามาทำเรื่องสกปรกกับชื่อเสียงของสถานตากอากาศพวกเรา”

“ครับ”ส้าวส้วยพยักหน้า เดินเข้าไปด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น