NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 296

บทที่ 296 เพื่อนของสวีเถิงเฟย

เมื่อเห็นหลี่ฝางปรากฏตัวอย่างปลอดภัยในงานปาร์ตี้ ใบหน้าของคนกลุ่มนี้ เต็มไปด้วยความตกตะลึง

เมื่อกี้พวกเขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน คุณชายใหญ่ของต้าหัวกรุ๊ป ถูกหลี่ฝางทุบตีอย่างบ้าคลั่ง

ปากมีเลือดไหลออกมา

ตามหลักการแล้ว แม้ว่าหลี่ฝางจะไม่ถูกทำร้ายจนตาย หรือถูกตีจนส่งโรงพยาบาล ก็ควรถูกไล่ออกจากสถานตากอากาศแห่งนี้?

ทำไมสถานการณ์กลับเป็นเช่นนี้

หลี่ฝางกลับมาอย่างปลอดภัย แต่หยิ่นเหล่ยกลับหลบหนีกลับไป

และพวกเขาจำได้อย่างชัดเจนว่า ตอนที่หยิ่นเหล่ยจากไป บนหน้าผากยังมีเขียนคำว่าสวะ และยังเดินวนไปรอบๆสถานตากอากาศแห่งนี้!

ถ้าไม่ใช่เพราะมีใครบีบบังคับ ใครจะกล้าเขียนคำว่าสวะบนหน้าผาก

ก่อนจากไปยังต้องเดินวนรอบๆวิลล่า?

ตามความคิดปกติ สิ่งนี้ไม่สมเหตุสมผล

เว้นแต่ว่าหยิ่นเหล่ยบ้าไปแล้ว!

เมื่อดูจากลักษณะของหยิ่นเหล่ยแล้ว เขาก็ค่อนข้างปกติ

ทายาทเศรษฐีรุ่นที่สองเหล่านี้ ก็ไม่ใช่คนโง่ และในเวลาอันรวดเร็ว พวกเขาก็เข้าใจทันที หลี่ฝางคนนี้ ต้องมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่

เขาต้องบังคับให้หยิ่นเหล่ยเขียนคำว่าสวะบนหน้าผาก แล้วเดินวนไปรอบๆวิลล่า

หลังจากทำความเข้าใจแล้ว คนกลุ่มนี้ก็อยู่ห่างจากหลี่ฝาง เพราะกลัวว่าอาจยั่วโมโหผู้ชายที่น่ากลัวคนนี้

แม้แต่คุณชายใหญ่อย่างหยิ่นเหล่ย ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่ฝาง นับประสาอะไรกับพวกเขา?

“หลี่ฝาง นายบอกว่านายเป็นคุณชายใหญ่ของสถานตากอากาศแห่งนี้ ทำไมถึงปิดบังพวกเรา?”

“ในเวลานี้ หวางเสี่ยวโก๋พูดด้วยความข้องใจเล็กน้อย “ถ้านายพูดก่อนหน้านี้ เมื่อกี้ฉันก็จะได้ไม่ตกใจกลัวขนาดนั้น?

เมื่อกี้ผู้ชายสุภาพอ่อนโยนวิ่งไปข้างๆหยิ่นเหล่ย และได้เรียกว่าคุณชาย ทำให้หวางเสี่ยวโก๋ตกใจมาก

หลี่ฝางยิ้ม และพูดว่า “นายคิดว่ามีฉันคนเดียวที่ปิดบังตัวตนเหรอ?”

หวางเสี่ยวโก๋หันหัวมา มองหลี่ฝางด้วยความประหลาดใจ

หวางเสี่ยวโก๋ไม่ใช่คนโง่ แน่นอนว่าเขาเข้าใจความหมายของประโยคนี้

เขารีบถามทันที “ทำไม ในกลุ่มของพวกเรา ยังมีคนปิดบังตัวตนอยู่อีกเหรอ?”

“ฉินวี่เฟย เป็นคุณหนูสามของตระกูลฉิน” หลี่ฝางพูดเบาๆ

“ว้าว ที่แท้ฉินวี่เฟยเป็นสาวงานอันดับหนึ่งในตำนานของเมืองเอก! ตอนนั้นพวกเรายังเคยคุยกัน ว่าสาวงามอันดับหนึ่งในตำนานคนนี้ กับดาวในมหาลัยของเรา ใครสวยกว่ากัน”

“ปรากฏว่า พวกเธอเป็นคนเดียวกัน!” หวางเสี่ยวโก๋เข้าใจอย่างโจ่งแจ้ง ก็หัวเราะทันที

ในขณะนี้หวางเสี่ยวโก๋ ยืนเชิดอก ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข

หลังจากรู้ว่าหลี่ฝางเป็นคุณชายใหญ่สถานตากอากาศแห่งนี้ ชั่วขณะ หวางเสี่ยวโก๋ก็มีความมั่นใจมาก

แต่เดิม เขายังคงมีอาการหวาดกลัวกับสถานที่

อย่างไรก็ตามวิลล่าแห่งนี้ เต็มไปด้วยทายาทเศรษฐีรุ่นที่สอง แม้ว่าครอบครัวของตัวเองก็ใช้ได้ แต่เมื่อเปรียบกับชายกลุ่มนี้ ก็เทียบอะไรไม่ได้เลย

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว

ตอนนี้เขาเป็นน้องชายของคุณชายใหญ่สถานตากอากาศแห่งนี้ ฐานะตัวตนนี้ ก็สามารถเข้ามาในวิลล่านี้อย่างสบายใจ

“โก่เอ๋อล่ะ?” หลี่ฝางกวาดสายตามองไปรอบๆ แต่ไม่พบร่องรอยของโก่เอ๋อ

“เธอเหรอ? ดูเหมือนว่าจะไปหาโจวเจ๋หลุนแล้ว” หวางเสี่ยวโก๋พูด

หลังจากพูดจบ หวางเสี่ยวโก๋และหลี่ฝางสองคน ก็มาที่ถึงใจกลางวิลล่า

ฉินวี่เฟยถูกฉินหยีหรันดึงไป และกำลังบอกเล่าสัมพันธภาพระหว่างบุคคล

เหยนเสี่ยวน่า เดินตามหลังพ่อของเขาอย่างเชื่อฟัง และได้พบปะรู้จักผู้คนที่ร่ำรวยมากมาย

อันที่จริง โรงกลั่นเหล้าของเหยนเสี่ยวน่า ไม่ถือว่าใหญ่

แม้ว่าเธอจะเข้าร่วมงานปาร์ตี้ระดับสูงมากมาย แต่เธอเป็นประเภทที่ไม่ค่อยมีใครจดจำ แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป

เครื่องดื่มและเหล้าของสถานตากอากาศแห่งนี้ สถานตากอากาศออกครึ่งหนึ่ง ตระกูลเหยนออกอีกครึ่งหนึ่ง

ความร่วมมือระหว่างสถานตากอากาศและตระกูลเหยน ทำให้สถานะตระกูลเหยนในความคิดของทุกคน สูงขึ้นทันที… …

หลายคนเชื่อเป็นการส่วนตัวว่า ตระกูลเหยนและตระกูลหลี่ ต้องมีมิตรภาพที่เหนียวแน่น

เพราะว่า มีโรงกลั่นเหล้ามากมายให้เลือก ทำไมสถานตากอากาศแห่งนี้จึงต้องเลือกตระกูลเหยน?

อันที่จริง เบื้องหลังมันเป็นผลงานของหลี่ฝาง หลี่ฝางเป็นคนที่แนะนำโรงกลั่นเหล้าของตระกูลเหยน ลุงเฉียนเลยโทรติดต่อพ่อของเหยนเสี่ยวน่าด้วยตัวเอง

“หลี่ฝาง นายคิดว่าถ้าพี่สาว(ลูกพี่ลูกน้อง)ของฉันรู้ตัวตนที่แท้จริงของนายและฉินวี่เฟย จะมีปฏิกิริยาอย่างไร?” หวางเสี่ยวโก๋โน้มตัวไปข้างหน้าหลี่ฝาง อดไม่ได้ที่จะถาม