NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 310

บทที่ 301 ทำไมน้องสาวฉันถึงกลายเป็นกิ๊ก?

“นอนแล้ว........” หลี่ฝางเกาหัวตัวเอง รู้สึกอายเล็กน้อย

“ในเมื่อนอนแล้ว งั้นนายก็ต้องรับผิดชอบน้องสาวของฉัน หลี่ฝาง หากนายคิดจะกินฟรี ฉันไม่สนหรอกว่านายจะเป็นคุณชายตระกูลหลี่ หรือจะเป็นลูกของพระเจ้า ฉันก็จะหาคนมาสับนาย ฉินจื่อยี่ขยับโซฟาแล้วนั่งลง จ้องมองลงไปที่หลี่ฝาง จ้องมองโดยที่ไม่ขยับสายตาแล้วกล่าว

หลี่ฝางคิดไม่ถึงว่าฉินจื่อยี่จะมีปฏิกิริยาตอบสนองที่รุนแรงแบบนี้

หลี่ฝางเบ้ปาก เหมือนจะถูกใส่ร้าย เขาอยากที่จะบอกกับฉินจื่อยี่: “เป็นน้องสาวของนายต่างหากที่อยากจะนอนกับฉัน ไม่ใช่ฉันนอนกับเขา”

แต่เมื่อคิดดูแล้ว การพูดแบบนี้กับฉินจื่อยี่ ฉินวี่เฟยก็จะขายหน้าไม่น้อย!

งั้นก็เท่ากับว่าตัวเองนั้นเสียตัวให้กับฉินวี่เฟยเหอร? แม้ว่าความจริงจะเป็นแบบนี้

“ฉันของถามนาย นายจะรับผิดชอบมั้ย?” ชี้ไปที่หน้าของหลี่ฝาง ฉินจื่อยี่กล่าวอย่างดุดัน

หลี่ฝางสามารถดูออก หากตัวเองบอกว่าไม่รับผิดชอบ ฉินจื่อยี่ต้องลงมือทำร้ายตัวเองอีกแน่

ฉินวี่เฟยที่มองอยู่ข้างๆมีความร้อนใจเล็กน้อย: “พี่คะ พี่นั่งลงก่อนได้มั้ย อย่าวู่วามหน่อยเลย”

“เย็ดแม่ จะไม่ให้พี่วู่วามได้ยังไง ไอ้หมอนี่ทำแล้วไม่รับผิดชอบ พี่จะใจเย็นได้ยังไง? ต่อให้มู่เสี่ยวไป๋รังแกเธอ พี่ก็ต้องส่งคนไปจัดการมัน” ฉินจื่อยี่มีสีหน้าที่เยือกเย็น จ้องมองไปที่หลี่ฝางโดยไม่ยอมขยับสายตาเลย

หลี่ฝางอยากที่จะบอกความจริงกับฉินจื่อยี่ ไม่ว่ายังไงฉินจื่อยี่กับตัวเองก็ถือว่าสนิทกันพอสมควร

แต่เห็นปฏิกิริยาที่ตอบสนองรุนแรงแบบนี้ หลี่ฝางก็ยากที่จะเอ่ยปากพูด

“พี่คะ ฉันจะพูดความจริงกับพี่ อันที่จริง หลี่ฝางเป็นคนที่ฉันหามาช่วยฉัน ฉันไม่ได้ชอบเขา เขาก็ไม่ได้ชอบฉัน เราสองคนไม่ได้รักกัน ดังนั้น พี่ก็อย่าให้เขามารับผิดชอบฉันเลย”

“เมื่อกี้ก็แค่แสดงละครให้พี่กับพี่สาวดู ไม่ใช่แค่ให้พี่สาวดู แต่จะให้คุณปู่ คุณพ่อคุณแม่ดู เพื่อทำให้ทุกคนในตระกูลฉิน เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง เข้าใจว่าฉันกับหลี่ฝางนั้นคบกันแล้วจริงๆ”

“แบบนี้แล้ว ฉันก็สามารถอาศัยฐานะของหลี่ฝาง ข้อหนึ่งสามารถสลัดมู่เสี่ยวไป๋ออกไป สองคุณปู่ก็จะไม่มีทางขับไล่ฉันออกไปจากตระกูลฉิน”

ฉินวี่เฟยยิ้มๆ แล้วกล่าว: “ยังไงฉันกับหลี่ฝางก็ยังเรียนมหาวิทยาลัยกันอยู่ การแต่งงานสำหรับพวกเราแล้วมันยังเช้าอยู่ รอให้มันผ่านไปสักพัก คลื่นลมเงียบสงบแล้ว เราค่อยเลิกกันอย่างสันติ”

ฉินจื่อยี่จึงลูบที่หัวของตัวเอง โดยไม่คำนึงถึงเรื่องใดๆ เขานั่งลงตรงกลางระหว่างของหลี่ฝางกับฉินวี่เฟย แยกทั้งสองคนออกจากกัน: “ในเมื่อไม่ใช่เรื่องจริง งั้นเธอสองคนก็ไม่ต้องนั่งใกล้กันขนาดนี้”

เมื่อกี้ฉินจื่อยี่ยังมีความดีใจอยู่เล็กน้อย นึกว่าน้องสาวของตัวเองเป็นแฟนกับคุณชายของรีสอร์ต สามารถที่จะหล่นพ้นจากการควบคุมของมู่เสี่ยวไป๋แล้วยังไม่พอ หลี่ฝางคนนี้ ฉินจื่อยี่ก็ถูกชะตาด้วย

อย่างน้อย หลี่ฝางก็นับว่าเป็นคนดีครึ่งหนึ่ง

ใครจะไปรู้ ที่ทะเลาะกันมา ที่แท้เป็นแค่การแสดง

ดังนั้นตอนนี้ ใบหน้าของฉินจื่อยี่ ผิดหวังเล็กน้อย

“เอาบุหรี่ให้ฉันหนึ่งมวน ฉันขอผ่อนคลายหน่อย” ฉินจื่อยี่หันหน้า มองไปที่หลี่ฝางแล้วกล่าว

หลี่ฝางชี้ไปที่ก้นบุหรี่ที่อยู่บนพื้น แล้วกล่าว: “มวนเมื่อกี้นายสูบไปไม่กี่คำเอง นายเก็บมันมาสูบต่อสิ ไม่อย่างนั้นมันสิ้นเปลืองมากเลยนะ”

“ไอ้เลว นายมันเป็นถึงคุณชายคนหนึ่ง ยังมาทำแกล้งทำตัวเหมือนยาจกอีก ทำไม สูบบุหรี่ของนาย นายปวดใจแล้วเหรอ? น้องสาวฉันยังถูกนาย........”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ จู่ๆฉินจื่อยี่ก็แข็งทื่อไปเลย ตามมาด้วย สีหน้าก็มืดมน จ้องมองหลี่ฝางโดยไม่ขยับสายตาม ราวจะกลืนกินเขา

“ในเมื่อไม่ใช่เรื่องจริง แล้วทำไมต้องนอนด้วยกัน?”

ฉินจื่อยี่ขมวดคิ้วอย่างตึงเครียด มองหลี่ฝางด้วยสายตาที่เย็นชา: “หลี่ฝาง ฉันถามนาย นายฉวยโอกาสกับน้องสาวฉันใช่มั้ย!”

“พี่คะ ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย”

“อะไรคือไม่ใช่อย่างนั้น ทั้งๆที่มันใช่ ไม่อย่างนั้น ไอ้หมอนี่จะยอมช่วยเธอแสดงละครง่ายๆแบบนี้เหรอ? ในเมื่อเอาตัวเองเข้ามายุ่งเรื่องนี้แล้ว แถมยังต้องผิดใจกับมู่เสี่ยวไป๋ ฉันถึงว่าทำไมเขาถึงได้ใจดีแบบนี้ ที่แท้เขาก็........แม่งเอ๊ย พี่อยากที่จะสับมันจริงๆเลย!”

จ้องมองหลี่ฝาง กล่าวอย่างเยือกเย็น

ฉินวี่เฟยค่อยๆกล่าวขึ้น: “พี่คะ พี่เข้าใจหลี่ฝางผิดแล้วจริงๆค่ะ จริงๆแล้วเป็นฉัน ที่เสนอตัวให้หลี่ฝางเอง”