NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 312

บทที่ 312 ผู้ชายมีเงินแล้วเปลี่ยนไป

หลังจากนั้น ลู่หลุ่ยตะลึง เอ่ยพูดด้วยสีหน้ามึนงง “พะ...พวกนายเมื่อคืนนอนด้วยกัน?”

เพื่อนสนิทตนจับชู้ได้เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ตนกลับจับผู้ชายคนหนึ่งได้ว่าคือชู้?

“ฉันจะแนะนำให้รู้จัก พี่น้องฉัน ฉินจื่อยี่ วิลล่าที่นี่ไม่มีห้องพัก ฉันเลยต้องอยู่ห้องเดียวกับเขา” หลี่ฝางเอ่ย พร้อมส่งสายตาให้ฉินจื่อยี่

“เมื่อคืนคุยไปคุยมา มือถือแบตหมด หาอยู่ครึ่งวันหาตัวชาร์จไม่เจอ เลยไม่ได้ตอบข้อความเธอ” หลี่ฝางแนะนำจบ ถือโอกาสไขข้อสงสัยเมื่อครู่ของลู่หลุ่ย

“จีบหญิงอยู่ทั้งคืน จีบไปจีบมาแบตหมดเสียแล้ว” ฉินจื่อยี่นั่งลง มองหลี่ฝางราวยิ้มไม่ยิ้ม

หลี่ฝางจึงเตะก้นฉินจื่อยี่ครั้งหนึ่ง “ไสหัวไป ฉันซื่อสัตย์กับแฟนฉันคนเดียว จะไปจีบหญิงได้ยังไง อย่ามาพูดไร้สาระ!”

ลู่หลุ่ยมองที่เตียงแวบหนึ่ง เชื่อใจหลี่ฝาง

ทั่วเตียงถูกทำลายจนยับยู่ เพียงมองรู้ว่าสองคนนอน เมื่อเห็นหมอนตรงกลางนั้น ลู่หลุ่ยอดหัวเราะลั่นไม่ได้ “พวกคุณสองคนใครช่างคิดขนาดนี้ ตรงกลางยังกั้นหมอนไว้ด้วย?”

“ฉันไม่ใช่กลัวเขานอนละเมอ ทำลายความบริสุทธิ์ของฉันเหรอ?” หลี่ฝางรีบเอ่ย

แต่เหตุผลคือวัวสันหลังหวะ คำพูดของหลี่ฝาง แปลกประหลาดอย่างมาก ทุกคำต่างราวอธิบาย แสดงออกถึงความบริสุทธิ์ของตน เพราะกลัวลู่หลุ่ยจะเข้าใจตนผิด

“สวัสดีค่ะ ฉันลู่หลุ่ย เป็น...ของหลี่ฝาง” จู่ๆ ลู่หลุ่ยพลันชะงัก กัดริมฝีปากเบาๆ

‘แฟน’ คำนี้ ครึ่งวันก็พูดไม่ออก

“เธอคือแฟนของหลี่ฝางสินะ เห้อ เธอสวยขนาดนี้ ทำไมจึงมาเป็นแฟนกับไอ้เด็กนี้ล่ะ” ฉินจื่อยี่ส่ายศีรษะ พร้อมกับถอนหายใจยาว ก่อนเอ่ยเสริมว่า “น่าเสียดาย น่าเสียดาย”

“ดอกไม้งามปักบนขี้วัวจริงๆ”

“พี่สิถึงเป็นขี้วัว” หลี่ฝางถลึงตาให้ฉินจื่อยี่ ก่อนเอ่ยว่า “เอาล่ะ ที่นี่ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว พี่ออกไปก่อนเถอะ”

ฉินจื่อยี่มีสีหน้าตะลึงชั่วขณะ “นี่เหมือนจะเป็นห้องฉันนะ”

“จะใช้ห้องพี่แล้วยังไง?” หลี่ฝางเอ่ย ก่อนผลักฉินจื่อยี่ออกไป

ทันใดนั้น ลู่หลุ่ยรู้สึกเกรงใจเล็กน้อย “ในห้องนายมีคนอื่นอยู่ด้วย ทำไมไม่บอกฉัน หากรู้ฉันคงไม่มาหรอก”

“กลัวอะไร เขาเป็นพี่น้องของฉัน”

หลี่ฝางมองลู่หลุ่ย ก่อนถามว่า “จริงสิ เธอมาได้ยังไง หลี่เสี่ยวเสี่ยวบอกว่าเธอไม่ว่าง ฉันคิดว่าเธอจะไม่มาเสียอีก”

“หลายวันนี้เหมิงเหมิงอารมณ์ไม่ดี ฉันจึงพาเธอมาพักผ่อนที่วิลล่า จริงสิเหมิงเหมิงยังรออยู่ที่ประตูเลย นายไม่ใช่รู้จักกับเจ้าของวิลล่าเหรอ นายช่วยพาเธอเข้ามาได้ไหม?”

“นี่ไม่ใช่ปัญหา”

“งั้นเรารีบไปกันเถอะ”

หลี่ฝางมองลู่หลุ่ย ยังคิดอยากทำอะไรบางอย่าง สุดท้ายไม่ได้ทำอะไร ถูกเธอลากออกไป

หลี่ฝางคิดว่าผู้หญิงคนหนึ่ง กล้าเข้ามาในห้องพักของคุณ หรือพาคุณเข้ามาในห้องของเธอ หมายความว่าคุณสามารถจูบเธอได้

แน่นอนว่าหากกล้า สามารถทำสิ่งที่มากกว่านั้นได้

สุดท้ายเพิ่งเดินออกประตูไป ชนเข้ากับฉินวี่เฟย ลู่หลุ่ยเสียหลักชนเข้ากับฉินวี่เฟย จนทำให้น้ำเต้าหู้ในมือฉินวี่เฟยหกลงบนพื้นและเสื้อผ้า

“ขอโทษ ขอโทษคะ” ลู่หลุ่ยมีสีหน้ากลัว ก่อนรีบร้อนเอ่ยขอโทษฉินวี่เฟย

แต่ลู่หลุ่ยได้สติอย่างรวดเร็ว พร้อมเงยหน้ามองฉินวี่เฟย

“เป็นเธอ?”

ครั้งก่อนลู่หลุ่ยเห็นหลี่ฝางและฉินวี่เฟยครั้งหนึ่ง ยังหึงหวง

ใครจะรู้บังเอิญอะไรเช่นนี้ ครั้งนี้เจอกันอีกแล้ว

และฉินวี่เฟยถืออาหารเช้าสองชุด คนโง่มองออกว่านี่มาเพื่อส่งอาหารเช้าให้กับหลี่ฝาง

ลู่หลุ่ยที่อ่อนโยนมาตลอดพลันระเบิดอคติออกมา มองฉินวี่เฟยพร้อมถามเสียงเย็นชาว่า “เธอเอาอาหารเช้ามาให้หลี่ฝางเหรอ?”

ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝางแวบหนึ่ง โดยไม่รู้ควรตอบเช่นไร

หากตอบว่าไม่ใช่ ความจริงปรากฏอยู่ตรงหน้า หากมองว่าใช่ กลายเป็นว่าเข้าใจผิด?