NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 328

บทที่ 328 การโต้กลับของโหจื่อ

มู่เสี่ยวไป๋ล้มลงบนพื้นและสูดลมหายใจด้วยความเจ็บปวด

บาดแผลของเขายังไม่หายดี ลูกเตะครั้งนี้ของหลี่ฝาง ทำให้แผลเขาปริอีกครั้ง

“ทำไม ยังไม่ยอมแพ้? นายไม่ยอมแพ้ก็ลุกขึ้นมา ถ้าคิดว่าตัวเองไหว พวกเราก็ลองมาสู้กันให้สุดสักครั้ง?” หลี่ฝางจ้องไปที่มู่เสี่ยวไป๋และเอ่ยยั่วยุเขา

มู่เสี่ยวไป๋บ่นพึมพำ คล้ายกับกำลังด่าหลี่ฝางอยู่

หลี่ฝางก้มตัวลง และตบลงบนใบหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ มู่เสี่ยวไป๋เจ็บจนแทบจะร้องไห้ออกมา นั่นเพราะใบหน้าเขาเพิ่งจะถูกหลี่ฝางใช้เข็มขัดฟาดไปมากกว่าสิบครั้ง จนเป็นรอยแดงเต็มไปหมด

“พึมพำอะไร ด่าฉันหรือไง” หลี่ฝางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

มู่เสี่ยวไป๋เงยหน้าขึ้นมองและจ้องมองหลี่ฝางอย่างเคียดแค้น เขาเอ่ย “แกมันไม่เหมือนลูกเศรษฐีเลยสักนิด ป่าเถื่อนไร้การควบคุม อย่างกับพวกอันธพาล!”

หลี่ฝางหัวเราะกลับอย่างไม่โกรธ “เหอะเหอะ นายพูดถูก ฉันมันก็แค่พวกอันธพาลคนหนึ่ง ฉันไม่ใช่แค่หลอกคู่หมั้นของนาย แต่ยังหลอกคนที่นายชอบด้วย เอาสิ ลุกขึ้นมาฆ่าฉันสิ”

หลี่ฝางย่อมรู้ความหมายของคำว่าอันธพาลของมู่เสี่ยวไป๋หมายถึงพฤติกรรมเกเรหลี่ฝาง อันธพาลตัวน้อยที่มือเท้าอยู่ไม่สุข

พวกคุณชายเศรษฐีทั้งหลายส่วนใหญ่ จะมีสักกี่คนที่เหมือนหลี่ฝาง เอะอะก็ตบอีกฝ่ายเข้าให้?

แต่หลี่ฝางจงใจบิดเบือนความหมายของมู่เสี่ยวไป๋ และยั่วยุให้เขาโกรธ

มู่เสี่ยวไป๋กัดฟันแน่น เขาพูดด้วยความโกรธ "ความกล้าของพวกคนโง่”

“นายกล้าด่าฉันว่าโง่?” หลี่ฝางกลับไม่คิดว่าคำนี้เป็นคำด่าอะไร แต่ก็รู้สึกอย่างอัดมู่เสี่ยวไป๋ขึ้นมาบ้างแล้ว

หลี่ฝางรู้สึกว่า ความสุขที่ยิ่งใหญ่อย่างหนึ่งในชีวิตของเขาคือการได้อัดมู่เสี่ยวไป๋

เสียงเพี้ยะดังขึ้นพร้อมกับฝ่ามือที่ตบลงบนหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ มู่เสี่ยวไป๋เจ็บแต่ไม่กล้าร้อง ทำได้แค่ข่มอารมณ์เอาไว้

“ฉันถามนาย พวกเราสองคนใครเป็นคนไม่มีสติปัญญา?” หลี่ฝางถามอย่างเย็นชา

“ฉันเองที่โง่ ฉันโง่ พอใจแล้วยัง”

หลังจากการประมือกันมาหลายครั้ง มู่เสี่ยวไป๋ก็นับว่าเข้าใจอารมณ์ของหลี่ฝางอย่างถ่องแท้แล้ว หากตกอยู่ในมือของหลี่ฝาง คุณต้องเชื่อฟัง ถ้าไม่เชื่อฟังคำพูดของเขาก็จะต้องทนทุกข์ทรมาน

ดังนั้น กับหลี่ฝาง ไม่จำเป็นต้องหน้าบาง ต้องมีศักดิ์ศรี

เพราะสุดท้ายคุณจะจบอย่างไร้ศักดิ์ศรี

หลี่ฝางหัวเราะหึหึ เขาเอ่ย “ได้ ในเมื่อนายเป็นคนโง่ ก็ให้ฉันได้เห็นความกล้าของพวกคนโง่หน่อย”

หลี่ฝางคว้าคอเสื้อของมู่เสี่ยวไป๋แล้วดึงเขาขึ้นมา

“เอาสิ”

หลี่ฝางจัดการมู่เสี่ยวไป๋เสียจนเขาไม่มีอารมณ์โกรธอีกต่อไป

“ฉันผิดเอง หลี่ฝาง นายช่วยยกโทษให้ฉันเถอะได้ไหม?” มู่เสี่ยวไป๋พูดอย่างน่าสงสาร

หลี่ฝางหัวเราะและคว้าคอเสื้อของมู่เสี่ยวไป๋ “ได้สิ รอนายตายแล้ว ฉันไม่เพียงแค่ยกโทษให้ แต่ยังจะเผากระดาษเงินกระดาษทองที่หน้าหลุมศพของนายด้วย”

“บัญชีของฉินวี่เฟย เดี๋ยวฉันค่อยมาคิดกับนายทีหลัง” "

หลี่ฝางชี้ไปที่จมูกของมู่เสี่ยวไป๋และเอ่ยเตือน “นับจากนี้ไป ถ้านายยังมาพูดจาบีบบังคับฉันอีก ฉันจะบ้องหูนาย ได้ยินรึเปล่า?”

มู่เสี่ยวไป๋พยักหน้าและพูดเสียงอ่อน “ได้ยินแล้ว”

หลี่ฝางอยากจะเห็นเจ้าหัวแบนและโหจื่อสู้กันอย่างจริงจังสักครั้ง

ดูว่าพวกเขาใครกันแน่ที่เก่งกาจ

มู่เสี่ยวไป๋ที่อยู่ด้านหนึ่งหากตะโกนเอะอะขึ้นมาจะต้องส่งผลต่อเจ้าหัวแบนอย่างแน่นอน

หลี่ฝางไม่ได้เข้าข้างเจ้าหัวแบน แต่เขาแค่อยากให้เจ้าหัวแบนสู้กับโหจื่ออย่างยุติธรรม

ดวงตาของมู่เสี่ยวไป๋ จับจ้องไปที่เจ้าหัวแบนอย่างแน่นิ่ง

“สู้ๆ สู้ๆ” มู่เสี่ยวไป๋กัดฟันแน่น และเอ่ยให้กำลังใจเบาๆ

เสียงฝ่ามือดังขึ้น หลี่ฝางตบเจ้าที่กะโหลกของมู่เสี่ยวไป๋ “คิดในใจก็พอ ถ้านายออกเสียง ฉันจะตบนาย”

ลำคอของมู่เสี่ยวไป๋ขยับไปมา ท่าทางบ่นพึมพำ แต่กลับไม่กล้าส่งเสียงออกมา

ในเวลานี้ โหจื่อกำลังโค้งตัวลงและพุ่งเข้าใส่เจ้าหัวแบน

ช่วงเวลาที่โหจื่อก้มตัวลงนั้น เขาราวกับเสือก็มิปาน แม้ว่าเล็บของเขาจะไม่ยาวนัก แต่เขาก็สามารถจับตัวเจ้าหัวแบนจนเกิดเป็นรอยเลือดขึ้นมาได้

ไม่นานนัก เสื้อผ้าบนตัวของเจ้าหัวแบน ก็ขาดกระจุยออกมา

รอยเลือดเป็นแถบๆ เกิดขึ้นอย่างชัดเจน

สัมผัสนั้นลึกจนกระทั่งผิวเนื้อเปิดเผยออกมา เลือดสดๆ ไหลออกมาจากตัวของเจ้าหัวแบน

แน่นอนว่า โหจื่อเองก็ยังไม่ยอมถอย ในระหว่างการโจมตี เขาถูกเจ้าหัวแบนต่อยเข้าหลายครั้ง หนึ่งในหมัดนั้น กระแทกเข้าที่ปอดของโหจื่อ

โหจื่อไอออกมา มุมปากมีเลือดไหลออกมา

หลี่ฝางขมวดคิ้วและตะโกนมองไปที่โหจื่อ “อย่าฝืน ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ยอมแพ้ไป”

โหจื่อแสยะยิ้มและพูดกับหลี่ฝาง “เจ้านายน้อย ผมจะทำให้อาจารย์ขายหน้าไม่ได้”

พูดไป โหจื่อก็เข้าโจมตีต่อ

อีกทั้งยังรุนแรงกว่าเดิมด้วย

หลี่ฝางหันไปมอง เห็นส้าวส้วยและหมาทิเบตันกำลังเดินเคียงบ่าเคียงไหล่มาทางด้านนี้

มองแวบแรก หมาทิเบตันและส้าวส้วยดูราวกับเป็นเพื่อนกัน

แต่อันที่จริงแล้ว ทั้งสองกลับเป็นศัตรูกัน

หลี่ฝางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเช่นกัน หรือว่า ส้าวส้วยเกลี้ยกล่อมหมาทิเบตันได้แล้ว?

"หมาทิเบตัน! "

เมื่อเห็นหมาทิเบตัน มู่เสี่ยวไป๋ก็รู้สึกลนลานขึ้นมาอยู่บ้าง

เมื่อเห็นหมาทิเบตันและส้าวส้วยอยู่ด้วยกัน มู่เสี่ยวไป๋ก็เป็นกังวลอย่างยิ่ง เนื่องจากฝีมือของหมาทิเบตันมู่เสี่ยวไป๋ก็เคยเห็นมาแล้ว เจ้าหัวแบนและหมาทิเบตันเคยสู้กันมาก่อน

หมาทิเบตันยืนนิ่งไม่ไหวติง ส่วนเจ้าหัวแบนกลับไม่สามารถทำอะไรหมาทิเบตันได้เลยแม้แต่น้อย

ท้ายที่สุด เจ้าหัวแบนก็ถูกหมาทิเบตันบีบคอ หากไม่ใช่เพราะมู่เสี่ยวไป๋เข้ามาห้ามไว้ทัน เกรงว่าเจ้าหัวแบนก็คงถูกหมาทิเบตันฆ่าตาย

หลังจากนั้น หมาทิเบตันก็ได้ให้คำประเมินต่อเจ้าหัวแบนสองคำ ขยะ

ในตอนนั้น มู่เจิ้งถังเก็บสีหน้าไม่อยู่อยู่บ้าง นั่นเพราะก่อนที่หมาทิเบตันจะมาที่ตระกูลมู่ของพวกเขา เจ้าหัวแบนถือเป็นไพ่ใบเด็ดของตระกูลมู่