NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 347

บทที่347 เดทถูกพบเจอ

“อะไรนะ？”

สีหน้าหลี่ฝางตะลึงไป ดูไม่ค่อยเชื่อ

ในใจของหลี่ฝาง หลี่ต๋าคางนั้นเหมือนเป็นคนที่อยู่ยงคงกระพัน ส่วนท่านจวนนั้นถูกเรียกว่าเป็น‘มนุษย์วิเศษ’

คิดไม่ถึงว่าการร่วมมือของหลี่ต๋าคางกับท่านจวนจะถูกโจมตี ……

แล้วยังเป็นตอนที่ชีวิตพวกเขาอยู่บนจุดสูงสุดด้วย ……

ทันใดนั้น หลี่ฝางก็ขมวดคิ้ว มองหลี่ต๋าคางอย่างกังวลแล้วถาม：“งั้นศัตรูของพวกเราคือใคร？”

“จนตอนนี้พวกเขายังไม่ปรากฏตัว แต่ พ่อจะบีบบังคับพวกเขาให้โผล่ออกมาเหนือน้ำทีละคน”หลี่ต๋าคางพูดชิลๆ

หลี่ฝางขมวดคิ้วแน่นขึ้น

ไม่เปิดเผยก็ทำเอาท่านจวนกับหลี่ต๋าคางแพ้พ่าย ศัตรูนั่นน่ากลัวแค่ไหนกัน

หลี่ฝางไม่กล้าคิดต่อไป……

“ช่างเถอะ เสี่ยวฝาง ลูกออกไปก่อนไป เรื่องพวกนี้ไม่ต้องกังวล”หลี่ต๋าคางโบกมือ พูด

หลี่ฝางพยักหน้า ไม่พูดอะไรมาก

พลังของตัวเองน้อยมาก ถึงรู้ว่าศัตรูเป็นใคร กลัวว่าตัวเองจะช่วยอะไรไม่ได้

อย่างเดียวที่หลี่ฝางทำได้ บางทีอาจเป็นสร้างปัญหาให้พ่อตัวเองน้อยๆหน่อย

หลี่ฝางไปที่หน้าประตู จู่ๆหลี่ต๋าคางก็หัวเราะ พูด：“ไม่ต้องกดดันอะไร วางใจเถอะ พ่อกลับมาครั้งนี้ เตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว อีกอย่าง พรุ่งนี้ไอดอลลูกบินไฟลท์เช้า คืนนี้ เขาจะกินข้าวกับลูก”

“จริงเหรอครับ？”หลี่ฝางดีใจมาก ตัวเองไม่เคยมีวันแบบนี้ ที่จะได้นั่งกินข้าวกับไอดอลของตัวเอง

หลี่ต๋าคางหัวเราะ：“ทำไม พ่อจะหลอกลูกเหรอไง？”

“ไม่แน่นอนครับ”

หลี่ฝางออกไปอย่างดีใจ กลับไปที่วิลล่าของตัวเอง เปลี่ยนชุดใหม่ แล้วแต่งตัวดีๆ

จะได้เจอไอดอลตัวเองแล้ว เวลานี้หลี่ฝางตื่นเต้นสุดๆ

ตอนจะออกไป หลี่ฝางมองเห็นฉินวี่เฟยที่นอนอยู่บนโซฟา

“ทำไมคุณอยู่นี่？”หลี่ฝางตะลึง มองฉินวี่เฟยแล้วพูด

“ฉันกลัวเอง เลยมาหาคุณ เมื่อกี๊ฉันเจอคนสองคน เหมือนพวกเขาพยายามจะทำอะไรไม่ดีต่อฉัน ก็บอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างกายมู่เสี่ยวไป๋”

ฉินวี่เฟยพูดด้วยใบหน้าหวาดกลัว

สองคนที่ฉินวี่เฟยพูด ก็คือหมาทิเบตันกับเสี่ยวโจวออย่างไม่ต้องสงสัย

คิดไม่ถึงว่า มู่เสี่ยวไป๋จะเข้าโรงพยาบาลแล้ว แต่พวกเขาสองคนยังอยู่ที่สถานตากอากาศ

มู่เสี่ยวไป๋เป็นลมนั่นจงใจ ที่เขาแกล้งเป็นลมนั้น เพราะกลัวจะถูกจับเข้าคุก

“นี่คุณจะไปไหน？”ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝางแต่งตัวดี ก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย：“เดท？”

“ไปเจอไอดอลผม”หลี่ฝางหัวเราะหึหึ

“พาฉันไปด้วยได้ไหม？ฉันก็อยากเจอเธอ……”ฉินวี่เฟยลุกขึ้นถาม

“คุณรู้ไหมไอดอลผมคือใคร？”

“เหอะเหอะ ในห้องนอนคุณ ติดไปด้วยโปสเตอร์หนังไอดอลคุณเต็มไปหมด อีกอย่างเสียงเรียกเข้าคุณ ก็เป็นเพลงประกอบไซอิ๋วกี่ เดี๋ยวลิงเดี๋ยวคน รักนี้เป็นนิรันดร์……”ฉินวี่เฟยหัวเราะเหอะๆ พูด：“ไอดอลคุณคือใคร เดายากจริงๆเลยเนอะ”

หลี่ฝางพยักหน้า รับปากไป ระหว่างทางยังจูงมือฉินวี่เฟยด้วย

หลี่ฝางคิดในใจ ยังไงซะลู่หลุ่ยก็ไม่อยู่ที่สถานตากอากาศ อีกอย่างตอนนี้ก็มืดแล้ว ตัวเองต้องกลัวอะไร

ใครจะไปรู้ ระหว่างทางเจอกับเหมิงเหมิง

เหมิงเหมิงเห็นหลี่ฝางกับฉินวี่เฟยจับมือกัน ก็วิ่งเข้ามา

“เหมิงเหมิง？”มองเห็นเหมิงเหมิง หลี่ฝางรีบปล่อยมือฉินวี่เฟย ในใจก็เต้นแรงมากขึ้น

ในมือของเหมิงเหมิงถือข้าวสองจาน เอามาจากโรงอาหารตอนดึก

มุมปากเหมิงเหมิงยิ้มเหอะเหอะอย่างเย็นชา สาวตาเต็มไปด้วยความดูถูก：“ไง พ่อคนคนเจ้าชู้ ครั้งนี้ถูกฉันจับได้แล้วสินะ？ดึกขนาดนี้ จูงมือกันออกมาเดินเล่น？เมื่อคืนฉันก็คิดว่าผิดปกติ แล้วยังบอกว่าโทรศัพท์ไม่มีแบต ทำไม ในโรงแรมไม่มีที่ชาร์จหรือว่าอะไร？ตอนนั้นฉันก็บอกแล้วว่าคุณต้องทำอะไรไม่ดีแล้วมีอะไรปิดบังกันแน่ ลู่หลุ่ยก็ยังบอกฉันว่า คุณไม่ใช่คนแบบนั้น เหอะเหอะ นี่ไม่ใช่ผีแล้ว นี่มันยัยจิ้งจอกที่อยู่ข้างกายคุณ”

หลี่ฝางก็คิดไม่ถึง ว่าจะถูกเหมิงเหมิงจับได้

“คุณพูดอะไรพูดให้น่าฟังหน่อยได้ไหม ……”หลี่ฝางจ้องเหมิงเหมิง โกรธเล็กน้อย

“ทำไม ฉันว่าเธอว่ายัยจิ้งจอกคุณก็ปวดใจเหรอ ……ยัยจิ้งจอก ยัยจิ้งจอก ฉันว่าเธอ แล้วยังไง”

ชี้ไปที่จมูกฉินวี่เฟย เหมิงเหมิงพูดอย่าเย็นชา：“ยัยจิ้งจอก ฉันว่าคุณไม่รู้เหรอหลี่ฝางมีแฟนแล้วหรือว่าทำเป็นไม่รู้น่ะ？”

“เหอะเหอะ วันนี้ฉันเห็นคุณพูดคุยหัวเราะกับลู่หลุ่ยอยู่เลย ฉันว่าคุณนี่หน้าด้านจังเลยนะ แย่งแฟนคนอื่น เป็นกิ๊กคนอื่นเหรอ？”

“หน้าตากลับดี แต่ไม่คิดว่าจะแพศยาขนาดนี้！”

เหมิงเหมิงพูดเสียงเย็นชามองฉินวี่เฟย：“พูดจริงๆนะ ฉันยังอยากตบคุณสักสองทีด้วย สั่งสอนยัยสำส่อนอย่างคุณแทนลู่หลุ่ยสักหน่อย”

ฉินวี่เฟยก้มหน้าลง ไม่กล้าพูดสักคำ

อาจเป็นเพราะความรู้สึกผิด เวลานี้ฉินวี่เฟยรู้สึกละอายใจสุดๆ

หลี่ฝางกลับใจเย็นมาก ยังไงก็ไม่ได้ข่มขืนบนเตียง ก็แค่จับมือกัน จะกำหนดอะไรได้？

หลี่ฝางคิด จัดเรียงคำพูด：“เหมิงเหมิง ผมรู้ว่าคุณกับลู่หลุ่ยคือเพื่อนรักกัน คุณด่าเพื่อเธอ ทวงคืนความยุติธรรมให้เธอ ทั้งหมดนี้สมควรทำ แต่อย่างน้อยคุณควรมีเหตุผลหน่อยไหม？ผมกับฉินวี่เฟยทำอะไร？ไม่ได้ทำอะไรสักนิด แค่จูงมือไหม？หรือว่านี่เรียกเรียกว่านอกใจ？”

“ดึกๆดื่นๆ คุณสองคนออกมาเดินเล่นจูงมือกัน หรือนี่บอกอะไรไม่ได้เลยเหรอ？”

“ทำไม ต้องนอนกันที่เตียงถึงจะเรียกว่านอกใจเหรอ？”เหมิงเหมิงพูดอย่างเย็นชา

“คุณจะไปรู้อะไร แล้วมาพูดไร้สาระที่นี่ ตอนกลางวัน ฉินวี่เฟยเกือบถูกคนขืนใจคุณรู้ไหม？มีเพื่อนคุณ เลี่ยวข่ายกับหวางเสี่ยวโก๋ พวกเขาก็ถูกทำร้าย เลี่ยวข่ายถูกต่อยจนฟันหักสองซี่ ส่วนเหยนเสี่ยวน่า เธอรู้สึกหวาดกลัว พวกเราเพิ่งให้ปากคำตำรวจกลับมา ส่วนนี่ ฉินวี่เฟยจะไปตามเดท กลัวว่าระหว่างทางเจอคนเลว ดังนั้นผมเลยไปกับเธอ”

“เมื่อครู่ฉินวี่เฟยกลัวตลอด ผมจึงจับมือเธอ ให้เธอรู้สึกปลอดภัยหน่อย”หลี่ฝางพยายามอธิบาย

พูดตรงๆ คำอธิบายหลี่ฝางนี้ ไร้น้ำหนักมาก แม้แต่ตัวเองก็ไม่เชื่อ

เหมิงเหมิงทำเสียงเย็นชา：“เธอกลัว ทำไมคุณไม่กอดเธอล่ะ？ทำไมต้องจูงมือล่ะ”

“เหอะเหอะ หรือว่าอีกเดี๋ยวจะกอดกัน จูบกัน แล้วก็นอนด้วยกัน ……แม่เอ๊ย ฉันคิดต่อไปไม่ไหวแล้ว หลี่ฝาง คุณน่าขยะแขยงมาก ลู่หลุ่ยเป็นผู้หญิงดีขนาดนั้น ลับหลังลู่หลุ่ยคุณ……”

“เหมิงเหมิง คุณคิดมากไปแล้วนะ？ผมแค่จูงมือ ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดมากขนาดนั้น”หลี่ฝางขมวดคิ้วแน่น

“ได้ คุณไม่ได้บอกเหรอว่าจะส่งยัยจิ้งจอกนี้ไปเดท？มา ฉันไปกับเธอเอง ตามไปดู ว่ายัยจิ้งจอกนี่ไปเดทกับใคร”เหมิงเหมิงพูดอย่างไม่เชื่อ

หลี่ฝางหมดหนทาง ได้แต่รับปากไป

ถ้าไม่รับปากไป มันจะยิ่งยุ่งยาก

หลี่ฝางมองเหมิงเหมิงในมือยังถือข้าว ถามไป：“ดึกขนาดนี้ คุณยังไม่กินข้าวอีกเหรอ”

“อย่ามาพูดไร้สาระ ฉันใกล้จะขยะแขยงคุณเต็มที่แล้ว”พูดไป เหมิงเหมิงก็เอาข้าวในมือ ทิ้งไปที่ถังขยะ

เหมิงเหมิงโมโหมาก หลี่ฝางก็ไม่พูดอะไร

ตอนนี้หลี่ฝางกังวลมาก เรื่องที่ตัวเองกับฉินวี่เฟยจูงมือเดินเล่น ถ้าลู่หลุ่ยรู้ หลี่ฝางก็ไม่รู้จะเป็นไง

ยังไงครั้งที่แล้วที่ตัวเองคุยกับฉินวี่เฟยก็ถูกเจอ ยัยนั่นก็หึง

เดินไปไม่กี่นาที เหมิงเหมิงอึดอัดเล็กน้อย พูดเสียงเย็นชา：“ทำไมยังไม่ถึงอีก？พวกคุณสองคนร่วมกันหลอกฉันใช่ไหม！”

“ใกล้ถึงแล้ว”

“โอเค ฉันจะเตือนคุณนะ หลี่ฝาง ถ้าคุณหลอกฉัน ตอนนี้ฉันจะโทรลู่หลุ่ย บอกเธอว่าคุณนอกใจ”เหมิงเหมิงพูดขู่

หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ ไม่ค่อยพอใจนัก：“งั้นคุณโทรเถอะ คุณโทรติดได้ก็เอา ผมโทรหาลู่หลุ่ยทั้งวันแล้ว ก็ไม่มีคนรับ”

“ทำไม คุณโทรติดไหม？”หลี่ฝางมองเหมิงเหมิงแล้วถาม

ถ้าเหมิงเหมิงโทรติด หมายความว่าหลี่ฝางถูกบล็อกแล้ว

เหมิงเหมิงไม่พูด แต่ตามหลี่ฝางไปข้างหน้าต่อ

น่าจะเดินไปได้ประมาณห้านาที ก็มาถึงศาลาเล็กๆกลางทะเลสาบ

ทางเข้าศาลา มีชายชุดสูทสองคนยืนอยู่ น่าจะเป็นบอดี้การ์ด

หลี่ฝางหยิบบัตรตัวเองออกมา ยื่นให้พวกเขา พวกเขาจึงปล่อย

ตอนนี้เอง เหมิงเหมิงมองเห็นผู้ชายที่นั่งศาลาเล็กๆกลางทะเลสาบ ก็พูดเย้ยหยัน：“ทำไม นี่คือแฟนที่คุณนัดมาเหรอ ทำไมผมขาวล่ะ！”

“คุณคิดจะขายตัวเหรอ？”