NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 351

บทที่351 ห้าหกสิบล้าน เงินเล็กๆน้อยๆ...

“หยุด”พอเข้าใกล้ส้าวส้วย ตำรวจที่หน้าประตูก็เรียกเขาไว้ด้วยเสียงคมกริบ

“ทำอะไรน่ะ？”ตำรวจถาม

ส้าวส้วยหัวเราะแห้งๆ：“เจ้าหน้าที่ตำรวจ ผมคือเพื่อนของมู่เสี่ยวไป๋ มาเยี่ยมเขาน่ะ”

ในตอนที่พูดไปนั้นเอง ในมือของส้าวส้วยก็มีลูกแก้วขึ้นมาอันหนึ่ง เปิดประตูห้องคนไข้ของมู่เสี่ยวไป๋ออก

ในห้องคนไข้ ตรงกลางมีโต๊ะเล่นไพ่นกกระจอกตัวหนึ่ง มู่เสี่ยวไป๋กำลังเล่นไพ่นกกระจอกอย่างสนุกสนาน กับผู้ชายคนหนึ่งและผู้หญิงอีกสองคน

“เจ้าหน้าที่ตำรวจ การเฝ้ายามของพวกคุณมีปัญหานะ！”ส้าวส้วยยิ้มอย่างร้ายกาจ

สีหน้าตำรวจสองคนลำบากใจหน่อยๆ หันหน้าไป พูดกับในห้องคนไข้ว่า：“นี่ทำอะไรเนี่ย ที่นี่คือโรงพยาบาล ทำไมถูกพวกคุณทำเป็นสถานที่เล่นไพ่นกกระจอกได้？”

ที่นี่คือห้องคนไข้ส่วนตัว ด้านในมีแอร์ โทรทัศน์ ห้องน้ำส่วนตัว และก็คอมพิวเตอร์กับเก้าอี้นั่งเล่นเกม

หลี่ฝางเห็นฉากนี้ ก็ทำเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา：“นี่รักษาอาการบาดเจ็บ หรือว่าพักร้อนกันเนี่ย？”

สีหน้ามู่เสี่ยวไป๋เปลี่ยนไป จับไม้ค้ำยืนขึ้น：“ไม่เล่นแล้ว เก็บไพ่นกกระจอกเถอะ”

จากนั้น มู่เสี่ยวไป๋ก็เอนไปที่เตียงคนไข้ พูดกับผู้หญิงคนหนึ่ง：“เสี่ยวเหลียน มาปอกกล้วยให้ผม”

หลี่ฝางเดินเข้าไปทันที และก็ไม่สนการห้ามของตำรวจ：“รีบเอ็นจอยหน่อยละกัน อีกไม่กี่วันเข้าคุก คุณก็ไม่สบายอย่างนั้นแล้ว”

“หลี่ฝาง คุณนี่ใสซื่อจริงๆ”มู่เสี่ยวไป๋หัวเราะเหอะๆ มองหลี่ฝางอย่างเหยียดหยาม：“คุณคิดว่าจะเอาผมเข้าคุกได้จริงๆเหรอ？”

หลี่ฝางพยักหน้า：“จุดนี้ ผมเชื่ออย่างไม่สงสัย”

“โอเค งั้นผมจะพูดตรงนี้ ถ้าผมถูกคุณเอาเข้าคุกจริงๆ อย่าลืมไปเยี่ยมผมนะ ถึงตอนนั้น ผมจะก้มหัวให้คุณสองที”มู่เสี่ยวไป๋ส่ายหน้าให้หลี่ฝางอย่างเหยียดหยาม

เวลานี้ เสี่ยวเหลียนก็ปอกเปลือกกล้วยเสร็จ

“ป้อนผมกินหน่อย”มู่เสี่ยวไป๋เลิกคิ้วขึ้น

“พี่เสี่ยวไป๋นี่เอ็นจอยจริงๆ ตอนดึกก็ให้เสี่ยวเหลียนกินกล้วยของพี่ ตอนกลางวันคุณกินกล้วยของเสี่ยวเหลียน”ผู้ชายที่เมื่อกี๊เล่นไพ่นกกระจอกกับมู่เสี่ยวไป๋ พูดล้อเล่นกับมู่เสี่ยวไป๋

“วันนี้ พี่นี่ช่างสบายเสียจริง น้องชายอิจฉา”

“ไอ้หมอนี่ ถ้าคุณอิจฉา กลับไปก็หักขาของตัวเองซะ แค่นี้ก็ไม่เหมือนผมแล้วเหรอไง”มู่เสี่ยวไป๋กลอกตาใส่ผู้ชายคนนี้

“ช่างเถอะ ใช่สิ พี่เสี่ยวไป๋ สองคนนี้คือ？”ผู้ชายคนนี้มองส้าวส้วยกับหลี่ฝาง

“หลี่ฝาง หลานชายของหลี่เจียเฉิน ขาของผมนี่ ก็ต้องขอบคุณเขา”

มองไปที่หลี่ฝาง มู่เสี่ยวไป๋ก็หัวเราะอย่างเย็นชา：“ฝูเซิง ดูสิเขาเจ๋งแค่ไหน ทำขาผมซะหัก แต่ผมก็ยังไม่สบอารมณ์สักนิด คุณนับถือไหมล่ะ？”

“นับถือ นับถือสุดๆไปเลย แต่พี่เสี่ยวไป๋อย่าบ่นเลย ก็ตัวคุณเองที่หาเรื่อง รู้ว่านั่นคือถิ่นรังโจร ก็ยังจะไปอีก”รังโจรที่ผู้ชายคนนี้พูดถึง นั่นก็คือสถานตากอากาศ

“คุณคือเฉินฝูเซิง？”หลี่ฝางมองผู้ชายคนนี้

“คุณชายหลี่รู้จักผม？”เฉินฝูเซิงแปลกใจหน่อยๆ

“ท่านอ๋องแห่งภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีใครบ้างไม่รู้จัก？”หลี่ฝางประจบไปหน่อย ไม่อยากสร้างศัตรูกับเฉินฝูเซิง

กษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีภรรยาหลายคน มีลูกสิบคน ส่วนเฉินฝูเซิง คือหนึ่งในนั้น

หลี่ฝางส่งคนไปถามไถ่ ปืนของมู่เสี่ยวไป๋ ก็เอามาจากเฉินฝูเซิง

จากการพูดคุยเมื่อกี๊ หลี่ฝางก็ฟังออกว่า ความสัมพันธ์ของมู่เสี่ยวไป๋กับเฉินฝูเซิง สนิทกันมาก เหมือนว่าจะนับถือกันเป็นพี่น้องแล้ว

“คุณชายหลี่ คุณอยากทำร้ายผมเหรอ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของพวกเราไม่ใช่ว่าไม่ได้ปลดปล่อยให้เป็นอิสระ เป็นท่านอ๋องอะไรกันล่ะ ผมก็เป็นแค่ลูกเสือ คุณอย่ามาตั้งชื่อมั่วๆให้ผมเลย……”ชัดเจนว่า เฉินฝูเซิงไม่แคร์ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่เกรงใจ

มู่เสี่ยวไป๋มองหลี่ฝาง มีใบหน้าเย็นชา：“หลี่ฝาง คุณน่ะทำเป็นอีเห็นมาอวยพรปีใหม่ไก่ ไม่หวังดี ต่อหน้าทำเป็นรักใคร่ห่วงใย แต่ใจจริงมุ่งร้ายไม่หวังดี พูดมาตรงๆเถอะ มาทำอะไร？”