NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 384

บทที่384 หยูเถิงขายขี้หน้า

ตู้เฟยเอื้อมไปที่หูของหยูเถิง พูดเบาๆ จากนั้น มุมปากหยูเถิง ก็ปรากฏรอยยิ้มชั่วร้าย：“เป็นความคิดที่ดี”

“หลี่ฝาง ไม่โกรธจริงๆเหรอ？”

หวางเสี่ยวโก๋แปลกใจมาก：“คุณทำได้ยังไง？ทำไมใจกว้างอย่างนี้”

“นี่ไม่ใช่ แต่ใช้หัวคิดอย่างดี ที่จริงๆ หลังจากที่มีเงิน หัวใจก็ยิ่งแข็งแกร่ง สำหรับการยั่วยุของพวกอ่อนแอ ล้วนแต่เป็นการดูถูก”

“พูดตรงๆนะ ตู้เฟยสำหรับผมแล้ว ไม่มีห่าไรเลย ถ้าเขามีความสามารถจริงๆ ก็ต้องเอาผมตายนานแล้ว ต้องมาเสียให้ผมบ่อยๆแบบนี้เหรอ？”

หลี่ฝางหันหน้าไปมองหยูเถิงกับตู้เฟย ก็ยิ้มดูถูกขึ้นมา：“ดูคนโง่สองคนนี้สิ ยิ้มได้ร้ายกาจมาก จะต้องคิดแผนการอะไรออกแน่”

ปล่อยให้พวกคนถ่อยคิดหาแผนการไปเถอะ ยังไงพวกเราก็จัดการพวกเขาให้ตายได้แค่มือเดียว

นี่คือความมั่นใจของหลี่ฝาง

“คุณคิดแล้วเหรอว่าจะจัดการพวกเขาอย่างไร？”หวางเสี่ยวโก๋มองหลี่ฝางที่มั่นใจ ถามไปอย่างแปลกใจ

“ต้องคิดด้วยเหรอ？”

หลี่ฝางหัวเราะอย่างไม่แคร์：“จัดการพวกเขา ไม่ต้องคิดหาวิธี”

หลี่ฝางตัดสินใจแล้ว คืนนี้ จะเปิดเผยตัวตน

ตอนเลิกเรียน หลี่ฝางเห็นหยูเถิงกำลังจองห้อง เขาจองไปห้าห้อง สี่ห้องในนั้น ก็ให้พวกเพื่อนๆในห้อง

“ฮัลโหล หวงเจ๋ ตอนดึกว่างไหม？ผมจองห้องไว้ห้องหนึ่ง ตอนดึกจะเลี้ยงข้าวคุณ แล้วก็จะแนะนำเพื่อนคนหนึ่งให้รู้จักด้วย อย่าว่าเพื่อนไม่สนใจคุณล่ะ นั่นเป็นคนใหญ่โตมาก คนใหญ่คนโตใครน่ะเหรอ？เอาเป็นว่าคืนนี้ถึงแล้วคุณก็จะรู้เอง โอเค วางแล้วนะ ผมยังต้องโทรหาพวกจางเฉียง เฝิงจื่อหลินอีก”

พอวางสายหวงเจ๋ หยูเถิงก็โทรหาเฝิงจื่อหลิน

“คนหล่อชายเฝิง ได้ยินว่าคุณกลับมาประเทศแล้วนี่ ทำไม นอนกับฝรั่งคนเบื่อแล้ว งั้นมาของจีนหน่อยไหมล่ะ？โอเค ไม่พูดเหลวไหลแล้ว ตอนดึกผมจะเลี้ยงคุณชายคนหนึ่ง คุณว่างไหม？โอเค โรงแรมว่างโก๋ เลขห้อง666”

จากนั้น หยูเถิงก็โทรหาส้งเคอ จางเฉียงและคนอื่นๆ

ตอนที่โทรหาสวีเถิงเฟย ก็เป็นแม่ของสวีเถิงเฟยที่รับสาย

“อะไรนะ เถิงเฟยเกิดอุบัติเหตุเหรอ？เรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่ เห้อ ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้ได้ รอผมเลิกเรียน จะต้องไปเยี่ยมเถิงเฟย อาสวี อย่าเสียใจไปนะครับ ตอนนี้การแพทย์พัฒนาจะตาย แค่ไม่ตาย ยังไงก็รักษาได้”

วางสาย ที่มุมปากหยูเถิง ก็ดูสะใจ

“พี่ชาย เกิดอะไรขึ้น？สวีเถิงเฟยไอ้หมานั่น เกิดเรื่องแล้วจริงๆเหรอ？”ตู้เฟยถามอย่างร้อนใจ

“ใช่ ดูเหมือนจะข่าวจริง ได้ยินว่าแขนกับขาของสวีเถิงเฟย ถูกหวางเฉินเอาปืนยิงใส่ ตอนนี้พิการเลย เดาว่าชีวิตต่อจากนี้ไปของสวีเถิงเฟย จะต้องนั่งบนรถเข็นแหละ ฮ่าฮ่า สมน้ำหน้า！”

“ครั้งที่แล้วขโมยเงิน แล้วยังมาคิดบัญชีที่ผมอีก แม่เอ๊ย การพนันย่อมมีความเสี่ยง พอแพ้เงินก็ต้องให้ผมรับผิดชอบ แล้วชนะทำไมถึงไม่แบ่งให้ผมครึ่งหนึ่งล่ะ？ขยะจริงๆ”

หยูเถิงด่าไป ก็หัวเราะฮ่าฮ่าออกมา

มองเห็นฉากนี้ หลี่ฝางก็ส่ายหน้า ดูเหมือนหยูเถิงกับสวีเถิงเฟย ก็แค่เป็นเพื่อนกันผิวเผิน

ตอนเที่ยงใกล้จะเลิกเรียน หน้าประตูห้องของหลี่ฝาง จู่ๆก็ปรากฏร่างที่สวยงาม ฉินวี่เฟย

“ฉินวี่เฟย？”

หยูเถิงเห็นฉินวี่เฟย ตาก็เป็นประกาย รีบยินขึ้นทันที

หยูเถิงคิดว่า ฉินวี่เฟยต้องมาหาตัวเองแน่ ยังไง ทั้งห้องนี้ ก็มีแค่ตัวเองที่มีสถานะนี้ พอที่จะยืนอยู่ข้างกายฉินวี่เฟย？

หยูเถิงตื่นเต้นมาก หากตัดที่พื้นเพของตระกูลฉินอยู่ห่างไกลจากตระกูลหยูแล้ว หน้าตาและหุ่นของฉินวี่เฟย เข้าขั้นดาราได้เลย

แม้จะเป็นหน้าสด แต่ก็ดูดีสุดๆ

“ฉินวี่เฟยดาวของมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ ทำไมเธอจะมาที่ห้องเรา？”

“ห่า มาหาใครเนี่ย？”

คนในห้อง ล้วนแต่อลหม่านกันขึ้นมา ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าฉินวี่เฟยไม่ได้มาหาตัวเองแน่ แต่ในใจลึกๆของพวกเขา ก็ยังคงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ถ้าหากล่ะ？

ถ้าหากดาวโรงเรียนนี้มองมาที่ตัวเองล่ะ？

ดังนั้น ถึงคนทั้งห้องจะตื่นเต้นกันมากๆ แต่ก็มีความกล้ามากกว่า พุ่งเข้าไปที่ฉินวี่เฟยตรงหน้าประตู แล้วผิวปากอย่างถ่อยๆ

“ผิวหาแม่คุณเหรอ อยากผิวปากก็ไปผิวใส่แม่คุณนู่น แม่เอ๊ย อยากตายเหรอ！”

หยูเถิงมองพวกนักเรียนที่ผิวปาก รีบเดินเข้าไป เตะไปที่ท้องพวกเขา จนล้มลงไปที่ใต้โต๊ะ

เพื่อนนักเรียนคนนี้ดูถึกล่ำ หยูเถิงทำร้ายเขาต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง จนเขาต้องขายขี้หน้า

ที่ถูกเรียกว่าเป็นรูปปั้นก็ยังมีอารมณ์ได้ แล้วนับประสาอะไรกับเพื่อนนักเรียนคนนี้ที่ไม่ใช่รูปปั้น