NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 383

บทที่383 หลี่ฝาง ครอบครัวยากจนของชั้นเรียน

สายตาคนทั้งห้อง ต่างมองไปที่นิ้วกลางหยูเถิง ชี้ไปที่หลี่ฝางกับหวางเสี่ยวโก๋

“นั่นก็คือหลี่ฝางกับหวางเสี่ยวโก๋”หยูเถิงพูดเสียงเย็นชา

หวางเสี่ยวโก๋โกรธมาก เกือบจะบ้าคลั่งไปแล้ว แต่เนื่องจากอำนาจของตระกูลหยูในเมืองเอก ทำให้ไม่กล้าต่อกร

หลี่ฝางกลับมีคุณสมบัติกับความแข็งแกร่งนี้ ก็แค่ หลี่ฝางกลับยังคงนิ่ง

สำหรับหลี่ฝางแล้ว หยูเถิงกับตู้เฟย ก็แค่คนเลวที่ทำตัวอาละวาดทั่วเท่านั้น

สำหรับพวกเขาสองคน ในใจของหลี่ฝาง เต็มไปด้วยความดูถูก

แค่หลี่ฝางลงมือเบาๆ สองคนนี้ ก็ถูกจัดการตายทันที

คนแบบนี้ คุ้มค่าให้หลี่ฝางโกรธและโมโหไหม？

ไม่คู่ควร

หลี่ฝางยังคงนิ่งเงียบ เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

สำหรับคนนอกแล้ว หลี่ฝางกลับเหมือนกลัวหยูเถิง

“น่าสงสารจริงๆ ไปขัดใจคุณชายหยู กลัวว่าต่อไปก็จะไม่ได้ใช้ชีวิตดีๆแล้วสิ？”

“แหงสิ คุณชายหยูเป็นใคร？เป็นถึงคนแข็งแกร่งในเมืองเอก กลัวว่าไม่นานเขาสองคน ก็จะไสหัวออกไปจากมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่”

“ผมได้ยินว่าพ่อของคุณชายหยูยังเป็นถึงหนึ่งในคณะกรรมการสามท่านที่ยิ่งใหญ่ของมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ด้วย……”

เพื่อนในห้องเริ่มถกเถียงกัน สายตามองหลี่ฝางเต็มไปด้วยความเห็นใจกับสะใจ

แต่ หลี่ฝางไม่สนใจ ในใจเขาตอนนี้ อยู่ที่ลู่หลุ่ย

“หลี่ฝาง ไม่ตอบโต้จริงๆเหรอ？”

“แค่คุณบอกตัวตนไป หยูเถิงก็เป็นหมาแล้ว”หวางเสี่ยวโก๋คว่ำไปที่ข้างหูหลี่ฝาง พูดอย่างไม่พอใจ

หลี่ฝางส่ายหน้า：“ไม่จำเป็น”

“บีบพวกเขาให้ตาย ก็ง่ายมากเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก ทำไมต้องรีบร้อน สู้ให้พวกเขาบ้าระห่ำไปดีกว่า”

“ยิ่งบินสูง ตกลงมาก็ยิ่งอนาถ เหตุผลนี้คุณน่าจะเข้าใจนะ？”

มุมปากหลี่ฝางยกขึ้นด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย：“จะไปเหยียบพวกเขาตอนนี้ ยังเร็วไป”

หลี่ฝางไม่รีบร้อนที่จะลงมือ เพราะว่าหยูเถิงกับตู้เฟย ไม่ต้องลงมือมากนักเขาก็จัดการได้

“หัวหน้าห้อง ไม่เหมาะมั้ง？ยังไงก็ห้องเดียวกัน ไม่งั้น ให้พวกเขาตามไปด้วยกัน ถึงตอนนั้นพนักงานร้านอาหารก็คงยุ่ง ก็ให้พวกเขาสองคนเสิร์ฟชาก็ได้”ผู้ชายที่ชื่อถังจิ้นยืนขึ้นพูด

“ผมว่าได้”

ตู้เฟยตามไปกำชับ：“ยังไงซะเดิมทีก็เป็นเรื่องที่หลี่ฝางเก่งที่สุด”

“คิดดูแล้วพวกคุณคงไม่รู้ว่าหลี่ฝางคือใครสินะ？”

ตู้เฟยยิ้มอย่างร้ายกาจ พร้อมเดินไปที่หลี่ฝาง

“ผมแนะนำให้พวกคุณหน่อยละกัน คนนี้ก็คือหลี่ฝาง”

ตู้เฟยตบไหล่หลี่ฝาง พูดว่า：“เพื่อนนักเรียนหลี่ฝาง เกิดในชนบทของครอบครัวสุดจน ชีวิตเขาลำบากมาก พ่อแม่เขาถูกหลอกให้ไปแชร์ลูกโซ่ ทำให้ที่บ้านติดหนี้มหาศาล”

“แต่ตัวหลี่ฝาง เก่งกับการทำงานหาเงินที่โรงเรียนที่สุด ตอนขึ้นมอปลาย เขาก็พยายามหาเงินสุดๆ วิ่งซื้อของให้ เติมน้ำให้ เขียนการบ้านแทน แล้วยังล้างเท้าให้ ซักเสื้อชั้นในกางในถุงเท้าเสื้อผ้าอะไรพวกนี้ให้คนอื่นอีก ”

“ถ้าทุกคนต้องการอะไร ก็ไปหาเพื่อนนักเรียนหลี่ฝางได้ วางใจเถอะ เพื่อนนักเรียนหลี่ฝางก็ไม่ใจดำนะ วิ่งไปซื้อของให้ ก็ให้สามถึงห้าหยวน ซักถุงเท้ากางเกงใน ก็ให้สองสามหยวน”

“ใช่สิ หลี่ฝาง คืนนี้ผมจะไปเปิดห้องกับเซี่ยลู่ คุณช่วยผมซื้อดูเร็กซ์สองสามอันได้ไหม？”

ใบหน้าตู้เฟย ปรากฏรอยยิ้มชั่วร้าย：“ได้ไหม？”

พูดไป ตู้เฟยก็หยิบกระเป๋าสตางค์ของตัวเอง หยิบออกมาสองร้อย：“ให้เยอะไปเลย ถือว่าเป็นค่าวิ่งไปเหนื่อยของคุณ”

“ใจกว้างจริงๆ ซื้อดูเร็กซ์ไม่กี่สิบหยวน ก็ได้หลายร้อย เป็นค่าจ้างเหรอ？ผมอยากไปแล้ว”

“ตู้เฟย ผมไปช่วยคุณซื้อไหม”

เพื่อนในห้องที่ฐานะครอบครัวไม่ค่อยดีสองสามคน ยืนขึ้นทันที พูดกับตู้เฟย

ค่าจ้างร้อยกว่า ใครไม่หวั่นไหวบ้าง？

“ตู้เฟย ที่จริงคุณสามารถสั่งเดลิเวอรี่ได้นะ ดูเร็กซ์ที่แอพELEMEก็มีส่ง”มีเพื่อนนักเรียนคนหนึ่งพูดชิลๆ

“ใช้ ELEME อะไรกันล่ะ มองไม่ออกเหรอ？เพื่อนนักเรียนตู้เฟยกำลังช่วยครอบครัวยากจน”ถังจิ้นพูด

“ที่แท้ก็แบบนี้ ตู้เฟยเป็นคนดีจริงๆ”

“คุณเกลียดผมขนาดนี้เลย？”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ รับสองร้อยหยวนนั้นมาจากมือตู้เฟย

“โอเค ผมจะไปซื้อให้คุณ แต่ คุณต้องรับปากผม รอผมซื้อมานะ อย่าทำให้ผมต้องสิ้นเปลือง”หลี่ฝางหัวเราะอย่างร้ายกาจ

“ฮ่าฮ่า วางใจเถอะ นี่ผมจ่ายเงินซื้อเอง จะสิ้นเปลืองเปล่าๆได้ไง”ตู้เฟยเห็นหลี่ฝางรับเงินเขา ก็ดีใจทันที

นี่คือเรื่องที่สองสามวันนี้ตู้เฟยทำแล้วทำให้เขามีความสุขที่สุด นั่นก็คือดูถูกหลี่ฝาง

จากตัวหลี่ฝาง ตู้เฟยมีจะหาที่มาของความสุขตัวเองเจอเสมอ

“รับปากแล้ว？”

“เห้อ โลกนี้ทำไมถึงมีคนแบบนี้ ถ้าเป็นผม ผมจะยืนขึ้นมาจัดการตู้เฟยให้ตาย”มีผู้ชายคนหนึ่งกำหมัด ดูถูกหลี่ฝางเล็กน้อย

ใช่ นี่มันเหยียดหยามกันไปแล้ว

เท่ากับว่ามีชู้ใส่หลี่ฝาง แล้วยังถามว่าหลี่ฝางว่าสนุกไหม？หลี่ฝางบอกว่าสนุก

ผู้ชายแบบนี้ ทำให้คนรู้สึกดูหมิ่นจริงๆ

หวางเสี่ยวโก๋ที่อยู่ข้างๆ ก็มองต่อไปไม่ไหว ถ้าไม่ใช่ว่าหลี่ฝางห้ามเขาไว้ กลัวว่าเขาก็จะยืนขึ้นมา ต่อยตู้เฟยไปสักหมัดแรงๆ

“เมื่อตกในที่นั่งลำบากก็ต้องยอมถอยเพื่อที่จะไม่เป็นเบี้ยล่าง อดทนไว้ ไม่เห็นพวกถังจิ้นมองมาทางพวกเราเหรอ？ถ้าพวกเราลงมือจัดการตู้เฟย พวกเขาต้องวิ่งมาจัดการพวกเราแน่”หลี่ฝางพูดกับหวางเสี่ยวโก๋

“งั้นก็จะปล่อยให้ไอ้นั่นดูถูกเราอย่างนี้เหรอ？แม่เอ๊ย น่าโมโหจริงๆ”

หวางเสี่ยวโก๋โกรธจนกัดฟัน ในใจของหลี่ฝางกลับดูเหมือนนิ่งเฉย ไม่รู้สึกสะทกสะท้านใดๆ

อย่างแรก หลี่ฝางไม่ชอบเซี่ยลู่แล้ว

แค่หลี่ฝางต้องการ ก็ได้เซี่ยลู่มาอย่างง่ายดาย

อย่างที่สอง ตู้เฟยดูถูกตัวเอง ไม่นานนักหรอก ตัวเองก็จะเอาคืนกลับไปเป็นสิบเท่า

ดังนั้น หลี่ฝางไม่โกรธเลย

“หลี่ฝางนี่ แม่เอ๊ยช่างขี้ขลาดจริงๆเลย อดทนได้ ไม่ได้สิ พวกเราต้องคิดหาวิธีสิ”กลับไปที่นั่งตัวเอง ตู้เฟยก็พูดคุยกับหยูเถิงด้วยเสียงเบา

“มีทางแล้ว”

สิบนาทีถัดมา มุมปากตู้เฟย ก็ปรากฏรอยยิ้มชั่วร้าย