NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 387

บทที่387 คู่นัดบอดของลู่หลุ่ย？

“ส้าวส้วย ดีที่คุณมาทันเวลา ไม่อย่างนั้นหลี่ฝางก็แย่แล้ว คุณรู้ไหม？ถังจิ้นผู้ชายคนนั้น จะถลกหนังเขาให้ได้เลย”

หวางเสี่ยวโก๋หัวเราะเสียงดังมองหลี่ฝาง รู้สึกสะใจ：“ผมว่านะคุณ ก็เลวเกินไปแล้ว เตะเข้าไปที่ของรักของหวงของถังจิ้น ถังจิ้นเป็นถึงคุณชายผู้สง่างาม ถ้าคุณเตะจนเขาใช้การไม่ได้ งั้นต่อเขาจะใช้ชีวิตยังไง？”

“ความเป็นความตายเขา เกี่ยวไรกับผม？”

หลี่ฝางหัวเราะอย่างดูถูก：“ห้าวหนานพิการแล้ว ถังจิ้นก็ยังรุกรานไปทั่วอีก ไม่รู้จักเป็นจักตาย”

พูดไป หลี่ฝางก็ส่ายหน้า

หลี่ฝางรู้ คนอย่างถังจิ้น ไม่ปล่อยไปง่ายๆแน่ เขาต้องเอาคืนแน่นอน

และผลจากการเอาคืนที่ตามมา เป็นการทำลายตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย

ไม่นานนัก ทั้งสามคนก็เข้ามาที่โรงอาหาร หลี่ฝางก็ไม่ได้เลี่ยงหวางเสี่ยวโก๋ ถามส้าวส้วยไปตรงๆ：“ใช่สิ ตระกูลสวีกับเหยสงนั้นเป็นไงบ้าง？”

“จัดการยัง？”หลี่ฝางรีบถาม

ส้าวส้วยหัวเราะ พูดว่า：“กินข้าว กินข้าว เจ้านาย เรื่องของตระกูลสวีกับเหยสง คุณไม่ต้องห่วง ทุกอย่างต้องอยู่ในกำมือ”

“หมายความว่าไง คุณอย่าปิดบังผมไปซะทุกเรื่องได้ไหม？”หลี่ฝางไม่ชอบความรู้สึกที่ต้องเก็บอัดอั้นไว้อย่างมาก

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ พูดกับหลี่ฝาง：“ลูกพี่บอกแล้ว เรื่องแบบนี้ ให้คุณรู้ไม่ต้องเยอะมาก”

“คุณใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยอย่างมีความสุขไปเถอะ วางใจเถอะ มีผมอยู่ ไม่มีใครทำร้ายคุณได้”

ตอนที่ส้าวส้วยพูดคำนี้ ก็มั่นใจสุด

หลี่ฝางได้ยินเข้าหู ก็สบายใจมากๆ

ถึงแม้หมาทิเบตันอยู่ที่เมืองเอก ส้าวส้วยกลับดูเหมือนไม่กลัวเลย

หลี่ฝางพยักหน้า ไม่พูดอะไรต่อ

กินข้าวเสร็จ ก็เร่ร่อนอยู่ในโรงเรียนสักพัก

มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ เรียกได้ว่ามีสาวละลานตาไปหมด แต่สาวสวยตั้งมากมาย หลี่ฝางกลับไม่สนใจสักนิด

เขาก็มาถึงสาขากระจายเสียงอย่างไม่รู้ตัว เดินไปรอบหนึ่ง แต่ไม่เจอร่างของลู่หลุ่ย

“เห้อ”

หลี่ฝางถอนหายใจ อารมณ์รู้สึกอึมครึม

ไม่ไกลนั้น เหมิงเหมิงกำลังเดินกับผู้ชายคนหนึ่งที่ดูเป็นผู้ดี

ทั้งสองพูดไปขำไป มองดูแล้วเหมือนกำลังคบกัน

เหมิงเหมิงเห็นหลี่ฝาง ก็หัวเราะด้วยความดูถูก：“ผู้ชายเลว คุณเดินมาผิดที่หรือเปล่า？”

“ที่นี่คือสาขากระจายเสียง ไม่ใช่สาขาเศรษฐศาสตร์ สาขาเศรษฐศาสตร์ของคุณอยู่นั่น”เหมิงเหมิงยื่นมือชี้ไป แล้วพูด

หลี่ฝางสีหน้านิ่งเรียบ มองเหมิงเหมิงแวบหนึ่ง

“ผม……”

หลี่ฝางจะพูดอะไร เหมิงเหมิงกลับพูดอย่างเย็นชา：“ทำไม จะให้ฉันช่วยคุยให้คุณเหรอ？ยอมแพ้เถอะ ผู้ชายอย่างคุณนี้ ไม่คู่ควรกับลู่หลุ่ย”

“ลู่หลุ่ยไม่ต้องการแฟนรวยๆ เธอแค่ต้องการคนที่รักเธอ เชื่อใจเธอ เข้าใจไหม？”จ้องหลี่ฝางเขม็ง เหมิงเหมิงดึงแขนชายที่ดูผู้ดีคนนั้น เดินออกไป

หลี่ฝางถอนหายใจออกมา ที่จริง หลี่ฝางแค่อยากขอโทษเหมิงเหมิงเท่านั้น

ตอนแรกที่เห็นเหมิงเหมิง เหมิงเหมิงก็จับคู่ให้หลี่ฝางกับลู่หลุ่ยคืนดี ดังนั้น ในใจหลี่ฝางรู้สึกขอบคุณเหมิงเหมิงเสมอ

และตอนนี้ หลี่ฝางกลับเลิกกับลู่หลุ่ย

ดังนั้น หลี่ฝางรู้สึกละอายใจต่อเหมิงเหมิงที่ตอนแรกจับคู่ให้ด้วยความหวังดี เลยอยากพูดขอโทษ

ใครจะไปรู้ว่า……

เหมิงเหมิงไม่ชอบหลี่ฝางขนาดนั้น แม้แต่โอกาสพูด ยังไม่ให้เขา

หลี่ฝางเตรียมตัวกลับ ใครจะไปคิดว่า ลู่เชากลับวิ่งมาจากด้านหลัง ขวางทางหลี่ฝาง

สีหน้าลู่เชาพูดอย่างตื่นตระหนก：“เจ้านาย มีรายงานข่าว”

“รายงานข่าว？”หลี่ฝางถามตาม：“รายงานอะไร”

“เห็นผู้ชายที่ดูผู้ดี สวมแว่นไหม？เขาชื่อจางเลี่ยงเลี่ยง เป็นอันดับหนึ่งของโรงเรียนเรา เรียนเก่งมากๆ แถวยังเล่นบาสเกตบอล เก่งมากด้วย”

“เกี่ยวอะไรกับผม？”หลี่ฝางขมวดคิ้วถาม

“ผู้หญิงเมื่อกี๊คุณน่าจะรู้จักสินะ？เหมิงเหมิง เพื่อนสนิทของพี่สะใภ้ เหมิงเหมิงเนี่ย เตรียมจะแนะนำจางเลี่ยงเลี่ยงให้ลู่หลุ่ยรู้จัก”

เสียงลู่เชาพูดจบ สายตาหลี่ฝาง ก็ดูกังวลขึ้นมาทันที

ตอนที่เพิ่งรู้จักลู่หลุ่ย หลี่ฝางเคยทดสอบเธอ ถามเธอว่าชอบผู้ชายแบบไหน ตอนนั้นลู่หลุ่ยบอกว่า เธอชอบผู้ชายที่สดใส เรียนดี มองไปแล้วดูเป็นผู้ดีมีชีวิตชีวา