NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 391

บทที่391 ตกใจจนบุหรี่ตก

พอหลี่ฝางออกไปจากห้องเรียนกับพวกนักเรียนคนอื่นๆ หยูเถิงก็หันหน้าไปมองถังจิ้น ตำหนิว่า：“ถังจิ้น คุณดูสิคุณทำอะไรไป？ทำน้องชายผมจนเป็นแบบนี้เนี่ยนะ？ผมกลับไปจะรายงานอาผมยังไง？”

ถังจิ้นถอนหายใจ พูดว่า：“ไม่ต้องพูดถึงแล้ว คุณคิดว่าผมอยากเหรอ？”

“ในมือหลี่ฝางมีจุดอ่อนของผม ไม่อย่างนั้น ผมจะถูกเขาจูงจมูกเล่นแบบนี้เหรอ？”ที่ใบหน้าถังจิ้น เต็มไปด้วยความเศร้า

เมื่อกี๊หยูเถิงก็รู้สึกแปลกๆ

ยังไง ที่ถังจิ้นแสดงออกเมื่อกี๊ ก็ไม่ใช่แค่กลัว แต่ยังขี้ขลาดเป็นอย่างมาก

ถูกด่าจนไม่กล้าด่ากลับ แล้วยังถูกทำร้ายจนไม่กล้าเอาคืน แล้วยังพูดต่อหน้าทั้งห้องอีกว่าตัวเองตาบอด

สุดท้าย ก็ยังเข้ามาทำร้ายน้องชายฝ่ายแม่ของตัวเองอีก

เหมือนกับถูกด่าแช่งอย่างนั้น

หยูเถิงถามอย่างแปลกใจ：“ในมือเขามีจุดอ่อนอะไรของคุณ？”

สีหน้าถังจิ้นดูลำบากใจ ความลับนี้ ถังจิ้นพูดได้ไหม？

ถ้าพูดไป คงทำให้หยูเถิงก็คว้าเรื่องสำคัญนี้ของตัวเองไว้ด้วยหรอกเหรอ？

หยูเถิงหัวเราะเหอะๆ：“ทำไม แม้แต่ผมยังไม่กล้าบอกเหรอ”

ถังจิ้นพยักหน้า ตอนนี้ โทรศัพท์เขาก็ดังขึ้นมา

“พี่ซินปา คุณถึงแล้วเหรอ โอเค ครับ ผมไม่ลงไปนะ ผมจะให้คุณชายหยูลงไป แล้วจะเอาไง ก็ให้คุณชายหยูบอกคุณ”

พอวางสาย ถังจิ้นก็มองหยูเถิงแล้วพูด：“หยูเถิง พี่ซินปามาแล้ว จะจัดการยังไงบ้าง คุณก็ไปหาเขา”

“ผมไม่ไปออกหน้าแล้ว ไม่สะดวก”ถังจิ้นพูด

หยูเถิงพยักหน้า ดูเข้าใจ：“ขอบใจ รับปากว่าผลประโยชน์ของคุณ ต้องขาดไม่ได้แน่นอน”

“เราสองคนคบกันมานานแค่ไหนแล้ว ผมเชื่อใจคุณไม่ได้เหรอไง ฮ่าฮ่า”ถังจิ้นหัวเราะ แล้วพูด

จากนั้น ถังจิ้นก็มองตู้เฟยอีกที：“น้องชาย ขอโทษนะ หมดหนทางจริงๆ ผมก็ไม่อยาก ผมรู้ว่าคุณโมโห อีกสองสามวัน ผมเลี้ยงเหล้าคุณ แน่นอนว่า คุณก็จัดการผมได้เหมือนกัน ผมรับรองว่าจะไม่เอาคืน แค่คุณระบายความโกรธออกมาก็พอ”

“พี่ถัง นี่คุณพูดอะไรเนี่ย ผมจะทำคุณได้ไงกัน”

มุมปากตู้เฟยยิ้ม แต่ในใจกลับโกรธ

ยังไงเมื่อกี๊ตู้เฟยก็ถูกถังจิ้นทำร้ายจนน่าอนาถ เตะไปที่หน้าตั้งหลายที จนตอนนี้ที่หน้าตู้เฟยยังเจ็บอยู่เลย

“อย่าพูดเหลวไหลน่า พวกคุณรีบไปหาพี่ซินปาที่หน้าโรงเรียนเถอะ ถ้าหลี่ฝางไอ้หมอนั่นออกไปจากโรงเรียนก่อนพวกคุณ พวกคุณก็ได้แต่รอโอกาสหน้าแล้วนะ”ถังจิ้นพูด

หยูเถิงพยักหน้า ก้าวออกไปทันที ตามไปที่หลี่ฝาง

หยูเถิงกับตู้เฟย ลงจากตึกด้วยความเร็วสุดๆ ในที่สุดก็มาที่หน้าโรงเรียนก่อนสองนาที มาหาพี่ซินปา

พี่ซินปาสูงร้อยเก้าสิบ เป็นผู้ชายที่ร่างกายกำยำ

“ว่าไง คุณชายหยู ผมได้ยินว่ามีนักเลงมาสร้างปัญหาให้คุณกับถังจิ้นเหรอ？ใครกันกล้าขนาดนี้ ไม่ใช่คนในพื้นที่เหรอ？”

ซินปาหัวเราะเหอะๆ ถามว่า：“ถ้าเป็นคนในพื้นที่ ใครจะไปกล้ายุ่งกับคุณชายหยูอย่างคุณ？”

“ก็ไม่อะไรหรอก ก็แค่เด็กเมื่อวานซืนจากที่อื่น ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง”หยูเถิงพยักหน้า พูด

มองแผลที่หน้าตู้เฟย ซินปาก็ขมวดคิ้ว：“นี่ไอ้เด็กเปรตนั่นทำเหรอ？แม่เอ๊ย ลงมือได้โหดมาก”

สีหน้าของหยูเถิงอึดอัด เขาพูดว่าถังจิ้นทำไม่ได้

หากแบบนั้น ไม่รู้ว่าต้องอธิบายถึงเมื่อไหร่

หยูเถิงพยักหน้า พูด：“ช่างเถอะ นี่คือน้องชายฝ่ายแม่ผม ตู้เฟย แนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือพี่ซินปา คือคนที่มีชื่อในเส้นทางนี้”

“มีชื่อเสียงอะไรกัน พี่ห้าวหนานหมดอำนาจไป ผมก็กลายเป็นหมาข้างถนน ไม่มีใครเอาแล้ว”

“ต่อไปต้องพึ่งคุณชายหยูในการกินอาหารแล้ว ผมได้ยินว่าที่ศูนย์การค้าต้องวางแผนใหม่ ไม่รู้ว่าตระกูลหยูพวกคุณร่วมประมูลหรือไม่？ถ้าประมูลได้ คุณชายหยูต้องดูแลผมดีๆนะ”

“ผมกับพวกเพื่อนๆผม หิวจะตายแล้ว”พี่ซินปายื่นบุหรี่ให้หยูเถิง แล้วก็ยื่นให้ตู้เฟยมวนหนึ่ง

ตู้เฟยไม่สูบ เพราะว่าปากเขาถูกถังจิ้นถีบจนบวม

หยูเถิงสูบบุหรี่ สูดเข้าอย่างแรง：“พูดได้ดี แค่วันนี้พี่ซินปาช่วยผมจัดการเรื่องให้เรียบร้อย ผมรับประกันว่าต่อไปพวกคุณกับเพื่อนๆไม่ต้องทนหิวกันแล้ว”

“ฮ่าฮ่า คุณชายหยูพูดแบบนี้ งั้นเดี๋ยวเด็กเปรต ผมจัดการเขาให้ตายเลย อย่างน้อยก็ต้องนอนบนเตียงสักสามเดือน ลงจากเตียงได้เมื่อไหร่ ผมจะจัดการเขาให้นอนบนเตียงอีก โอเคไหม？คุณชายหยู”ซินปามองหยูเถิง ถามอย่างเคารพ

หยูเถิงพยักหน้า ปรากฏรอยยิ้มพึงพอใจ：“ได้”

ไม่นานนัก หลี่ฝางกับส้าวส้วยและคนอื่นๆ ก็ออกมา