NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 392

บทที่392 พี่ใหญ่ สูบบุหรี่สิ

อาการของซินปา เหมือนกับเห็นผี

ตู้เฟยถามว่า：“พี่ซินปา คุณเป็นอะไรไป？”

ซินปากลืนน้ำลาย สายตามีความหวาดกลัว ถามตู้เฟย：“พวกคุณว่าไอ้หมอนั่นที่ทำร้ายครูฝึก คงไม่ใช่เขาใช่ไหม？”

“ใช่สิ เขานั่นแหละ”ชี้ไปส้าวส้วย ตู้เฟยพยักหน้า

จากนั้น ตู้เฟยก็ยิ้ม：“พี่ซินปา ถึงตาคุณออกโรงแล้ว”

ใจของซินปาในตอนนี้ เย็นขึ้นทันที

เขาเคยเห็นส้าวส้วยลงมือแล้ว

เมื่อก่อน เสือร่วมมือกับลูกน้องของห้าวหนาน เตรียมจะจัดการให้จางกงหมิงตาย

ใครจะไปคิดว่า เวลาที่สำคัญช่วงสุดท้าย จางกงหมิงจะไปสมรู้ร่วมคิดกับหวางเห้า แล้วยังพาผู้ชายตรงหน้าคนนี้มา……ส้าวส้วย

เสือที่มีชื่อเสียงมานานหลายปี แค่เพราะเจอปีศาจตัวนี้ ก็ทำให้วันนี้เขามีจุดจบ

เสือโหดแค่ไหน ซินปารู้ดีมาก แม้แต่ตอนนั้นที่ห้าวหนานพี่ใหญ่ตัวเองหยิ่งยโส ก็ยังพูดว่าเสือคนนี้แตะต้องไม่ได้

แต่เสือเจอส้าวส้วยเข้า กลับเหมือนแค่ลูกแมวตัวหนึ่ง ถูกทุบตีจนไม่อาจปกป้องได้

ซินปามองส้าวส้วย ก็เข้าไปทันที

เห็นซินปาเข้ามาก่อนเอง ที่ใบหน้าหยูเถิง ก็ปรากฏรอยยิ้มตื่นเต้น

“พี่ซินปา……”

หยูเถิงที่รีบเดินไปไม่กี่ก้าว กำลังเตรียมจะไปต้อนรับซินปา ใครจะไปรู้ว่าซินปากลับไม่สนใจเขาเลย

ซินปามาตรงหน้าส้าวส้วย ยื่นบุหรี่ให้ส้าวส้วย หัวเราะหึหึ：“พี่ใหญ่ เจอท่านอีกแล้วนะ มา สูบบุหรี่สิ”

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ เหลือบมองหยูเถิง แล้วรับบุหรี่เข้ามาในมือ：“ทำไม หยูเถิงให้คุณมาจัดการผมเหรอ？”

“นี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ พี่ใหญ่ พี่ไม่จัดการผมก็ดีแล้ว แล้วผมจะจัดการพี่ได้ไง”ซินปารีบพูดเคลียร์：“ผมกับคุณชายหยูแค่เพื่อนธรรมดาๆ ไม่ได้ติดต่อกันเท่าไหร่”

“มา พี่ๆ สูบบุหรี่กัน”

ซินปายื่นบุหรี่ให้หลี่ฝางและคนอื่นๆทีละคน จากนั้นก็ด่าเสี่ยวเจ๋และเพื่อนๆของตัวเอง：“คุณนี่โง่เหรือเปล่าแม่เอ๊ย คุณไปจับคอเสื้อเขาได้ไง ยังไม่รีบเอามือออกอีก”

“ไม่เอาออกอีก กลับไปคุณถูกตัดมือแน่”ซินปาพูดกับลูกน้องตัวเอง สั่งสอนอย่างเย็นชา

เสี่ยวเจ๋และคนอื่นๆก็ตะลึง นี่มันอะไรกัน？

แต่พวกเขาก็รีบปล่อย จากนั้นก็เริ่มขอโทษพวกนักเรียนคนอื่นๆ

เพราะว่าสายตาพวกเขามีแวว มองท่าทีซินปาต่อส้าวส้วยออก

พวกเขาเดาออก ส้าวส้วยนี้ ไม่ใช่คนทั่วๆไปแน่

แน่นอน พวกเขาไม่เคยเห็นฝีมือของส้าวส้วย ถ้าเคยเห็น ส้าวส้วยจะต้องน่ากลัวกว่าพี่ใหญ่ซินปาตัวเองแน่

“ห่า พี่ซินปา นี่คุณเล่นอะไรเนี่ย ผมให้คุณมาทำร้ายพวกเขานะ ทำไมคุณไปให้บุหรี่พวกเขา？”หยูเถิงมองเห็นฉากนี้ ก็เข้าไปอย่างโมโห

“ทำไม พี่ซินปา หรือว่าผมไม่ได้ให้เงินคุณ？ผมคุยเรื่องผลประโยชน์กับคุณแล้วไม่ใช่เหรอ？รอให้โครงการที่ศูนย์การค้าพวกเราตระกูลหยูได้ไป ผมจะให้พี่มีรายได้”หยูเถิงรีบสัญญากับพี่ซินปาอีกครั้ง

ซินปาขมวดคิ้ว แอบส่งสายตาให้หยูเถิง

นี่มันเรื่องเงินเหรอ？

ส้าวส้วยนี้ เสือที่มีชื่อเสียง พออยู่ในมือของส้าวส้วย ก็มีแต่เจ็บปวดใจ

ถ้าตัวเองไปจัดการส้าวส้วย นั่นไม่ใช่ว่าตัวเองไปหาเรื่องอยากตายเหรอ？

ซินปาจ้องหยูเถิง พูดว่า：“พอเถอะน่า คุณชายหยู โครงการที่ศูนย์การค้านี้ พวกคุณตระกูลหยูพวกคุณจะประมูลได้หรือไม่ก็ยังไม่รู้ ……ถึงประมูลได้ ผมก็ไม่ยุ่ง”

“ซินปา คุณหมายความว่าไง？เมื่อกี๊คุณบอกว่าคุณกับเพื่อนๆของคุณหิวแทบตาย ไม่มีข้าวให้กิน ตอนนี้กลับกันบอกว่าไม่ยุ่งด้วย？”หยูเถิงก็โกรธหน่อยๆ

“พูดอะไรน่ะ ผมเป็นนักเลงมาหลายปี จะอดตายได้เหรอ？รีบๆไสหัวไป”ซินปาพยายามส่งสายตาให้หยูเถิงสุดๆ

แต่ หยูเถิงกำลังโกรธมาก ยังต้องแคร์อะไรพวกนี้อีก

“เหอะเหอะ จะเสแสร้งไปทำห่าไร พี่ใหญ่ห้าวหนานของพวกคุณก็พิการแล้ว พวกคุณยังจะมีธุรกิจอะไรหาเงินได้อีก”หยูเถิงหัวเราะอย่างเย็นชา กลอกตาใส่ซินปา