NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 393

บทที่393 ตอนนี้เป็นหลี่ฝางที่พูดอะไรก็ว่าตามนั้น

“น้องชาย ความหมายคุณคือ？”มองหลี่ฝาง ซินปาก็ถามอย่างสงสัย

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ เอานิ้วชี้ไปที่ตู้เฟย พูดกับซินปา：“เมื่อกี๊ผมก็ได้ยิน คุณจะเอาแสนหนึ่งซื้อกับขาของผมไป ตลกจริงๆ พี่ซินปา คุณบอกคุณไม่ใช่นักเลง ทำเรื่องพวกนี้ได้ไง？นี่มันผิดกฎหมายนะ”

“เขาล้อเล่นน่ะ”ซินปาไกล่เกลี่ยแทนตู้เฟย

“ล้อเล่น？เห็นผมโง่เหรอ หรือว่าหูหนวก พอเถอะ ผมไม่ใช่เด็กสามขวบ ฟังออกว่าคำไหนจริง คำไหนปลอม”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ หยิบหมื่นหนึ่งมาจากกระเป๋าสะพายข้าง

เงินพวกนี้ ก็คือเงินที่ตู้เฟยแอบยัดใส่ในกระเป๋าของหลี่ฝาง

เดิมที ตู้เฟยอยากเอาเงินนี้มาใส่ร้ายหลี่ฝาง แต่น่าเสียดายไม่สำเร็จ

หลี่ฝางเอาเงินพวกนี้ให้ซินปา ซินปาถามอย่างไม่เข้าใจ：“คุณหมายความว่าไง？”

“ผมไม่ได้บอกเหรอ？พี่ซินปาอุตส่าห์มาแล้ว จะมาให้เปล่าประโยชน์ไม่ได้ ไม่งั้น พวกคุณจัดการเขาแทนผมได้ไหม？เงินพวกนี้จะให้คุณ ถือว่าผมเลี้ยงข้าวพวกคุณ เป็นไง？”หลี่ฝางเลิกคิ้วให้ซินปา แล้วพูด

สีหน้าของซินปา หม่นลงทันที

“น้องชาย ผมมานั่งรถเล่นเฉยๆ ……”ซินปาปฏิเสธ

ซินปาไม่ได้โง่ ตู้เฟยเป็นน้องชายฝ่ายแม่ของหยูเถิง ตบตู้เฟยไป ไม่เท่ากับว่าขัดใจตระกูลหยูเหรอไง？

เพื่อเงินหมื่นกว่าบาท ก็ไปขัดใจตระกูลหยูได้ ไม่คุ้มเลย

สีหน้าของหลี่ฝาง เย็นชาทันที：“ได้ไงกัน เงินน้อยไปหรือว่าอะไร？ผมมีแค่นี้แหละ มากกว่านี้ก็ไม่มีแล้ว”

หลี่ฝางพูดจบ ส่งสายตาให้ส้าวส้วย

ส้าวส้วยเดินหน้าเข้าไป มาตรงหน้าซินปา

“ทำไม คุณอยากเหมือนพี่ใหญ่ห้าวหนาน พิการตลอดชีวิต？”ส้าวส้วยเอามือกดที่ไหล่ซินปา พูดขู่

ถึงเสียงส้าวส้วยจะนิ่ง แต่ตีซินปาจนตกใจตัวสั่น

ซินปารู้ ส้าวส้วยไม่ได้กำลังล้อเล่นกับตัวเอง

ส้าวส้วยมีความสามารถ และแรงก็โหดมาก

ซินปาจำได้ดี ฉากที่เสือถูกส้าวส้วยทุบตีไม่ยั้งมือจนสิ้นซาก

ซินปากลืนน้ำลาย กลัวขึ้นมา

เขาไม่อยากกลายเป็นเสือคนที่สองนะ

“ทำไม ยังไม่ยอมเห็นด้วยอีก？”

“คิดว่าผมกำลังขู่คุณ？”

ส้าวส้วยพูดจบ สีหน้าเย็นชาลงทันที ขณะเดียวกัน มือที่เขากดไหล่ของซินปา ก็ออกแรงทันที

ซินปากัดฟัน กลับสูดหายใจ

ส้าวส้วยลงมือ เกือบจะทำให้แขนของซินปาหัก

“พี่ใหญ่ ผมเห็นด้วย ผมเห็นด้วย”ซินปารีบพยักหน้า

เห็นซินปารับปากแล้ว ตู้เฟยก็กลัวทันที

ตู้เฟยอดกลั้นสุดๆ ทำไมทุกครั้งที่ถูกตี ถึงเป็นตัวเองนะ？

ทำไมไม่จัดการพี่ชายฝั่งแม่ตัวเอง？

ตู้เฟยเตรียมยกขาจะวิ่ง แต่ซินปากลับทำน้ำเสียงเย็นชา ชี้ไปที่ตู้เฟยแล้วตะคอก：“เด็กเปรต หยุดเดี๋ยวนี้！”

“เสี่ยวเจ๋ จับเขา”

ประโยคเดียวของซินปา ลูกน้องของตัวเอง ก็ขยับทันที

ตู้เฟยถูกผู้ชายตัวใหญ่สองคน จับแขนไว้แน่นๆ

“น้องชาย ไม่ได้ยินพี่ใหญ่ผมเรียกให้คุณหยุดเหรอ หูหนวกหรือไง？”เสี่ยวเจ๋จับตู้เฟยไปไว้ตรงหน้าซินปา

ตู้เฟยถูกจับไป ใบหน้าก็ตื่นตระหนก เขาหันหน้า มองไปที่หยูเถิง：“พี่ ช่วยผมด้วย”

สีหน้าของหยูเถิง ก็รู้สึกอึดอัด

นี่ครั้งที่สองแล้ว ที่ยกก้อนหินมา กระแทกใส่เท้าตัวเอง！

หยูเถิงก็หดหู่ เขาขมวดคิ้ว มองไปที่ซินปา：“เขาคือน้องชายผม เป็นครึ่งหนึ่งของตระกูลหยู พี่ซินปา พี่จะทำเขาจริงๆเหรอ？”

“พี่ซินปา คุณต้องรู้ว่า พวกเราตระกูลหยู ไม่ได้ถูกรังแกง่ายๆที่เมืองเอก”

“ทำร้ายน้องชายผม……”

หยูเถิงยังพูดไม่จบ ซินปาก็ถีบไปที่ท้องตู้เฟย จนล้มลงพื้น

ยังไง ซินปาก็ถือเป็นคนมีชื่อที่ยุทธภพ จะตกใจกลัวหยูเถิงง่ายๆได้ไง？

ในเมื่อเขาตัดสินใจลงมือ ก็ต้องคิดถึงผลลัพธ์ดีแล้ว