NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 409

บทที่409 ลุงของหยูเถิง

เสียงของลู่หลุ่ยไม่ดัง แต่หลี่ฝางกลับรู้สึกถึงความห่วงใยอย่างล้นเหลือ

ตอนนี้ ในใจของหลี่ฝางรู้สึกอบอุ่น

“ผมไม่เป็นไร”หลี่ฝางหัวเราะไปพูดไป：“ผมไม่ได้ฆ่าคน ก็แค่ความเข้าใจผิดเท่านั้น”

“อ้อ……”

หลังจากลู่หลุ่ยตอบอ้อไป ก็เข้าสู่ความเงียบ น่าจะสามสิบวิผ่านไป เสียงของลู่หลุ่ย เหมือนจะนิ่งลงไปเยอะ：“ไม่เป็นไรก็ดี”

“งั้นถ้าไม่มีอะไร วางแล้วนะ”ลู่หลุ่ยพูดเบาๆ

“อย่าเพิ่งวาง……”หลี่ฝางพูดอย่างรีบร้อน

“ยังมีอะไรอีกไหม？”เสียงของลู่หลุ่ย เริ่มเย็นชาลง

หลี่ฝางถอนหายใจ แล้วพูด：“ผมคิดถึงคุณ”

ตู๊ดตู๊ด……

สายถูกวางไป หลี่ฝางหัวเราะอย่างขมขื่น ไม่พูดอะไร ก็วางสายลง

“ไม่โทรหาหลินชิงชิงเหรอ？”ส้าวส้วยมองหลี่ฝาง หัวเราะแล้วถาม

หลี่ฝางส่ายหน้า：“ส้าวส้วย ไปดื่มกับผมหน่อย”

“ได้สิ”ส้าวส้วยรับปากทันที

ถึงแม้ตอนนี้ที่สถานีตำรวจกำลังยุ่ง แต่หลี่ฝางก็ไม่อยากทำตัวผยองไปนัก ดังนั้นจึงหาร้านเล็กๆ ซื้อเบียร์สองขวด ถั่วลิสง ไส้กรอก และก็พวกน่องไก่ ไปดื่มในรถกับส้าวส้วย

ดื่มไปได้พอเมา หลี่ฝางถามส้าวส้วย：“ส้าวส้วย คุณว่าผมยังมีโอกาสไหม？”

“เจ้านายพูดถึงลู่หลุ่ย？”ส้าวส้วยกลับมีสติรู้ดี

“อือ”หลี่ฝางพยักหน้าลงแรงๆ

“เรื่องของความรู้สึก ผมไม่ค่อยเข้าใจหรอก แต่ผมรู้สึกว่าในใจของลู่หลุ่ยยังมีคุณอยู่ ก็แค่ครั้งที่แล้ว ปฏิกิริยาของคุณแรงไป ทำให้เธอผิดหวัง”

“ถ้าคุณอยากคืนดี น่าจะลำบากหน่อย”ส้าวส้วยพูด

หลี่ฝางพูดอย่างเด็ดขาด：“ผมไม่กลัวลำบาก”

ส้าวส้วยหัวเราะไม่พูดอะไร เวลานี้โทรศัพท์ของส้าวส้วยดังขึ้น เป็นลุงเฉียนที่โทรมา

“ผมเพิ่งส่งคนขโมยศพของหยูเถิงออกมา”ส้าวส้วยเปิดลำโพง พอหลี่ฝางได้ยิน ร่างกายอดไม่ได้ที่จะหนาวสั่น：“หยูเถิง ตายแล้วจริงๆเหรอ？”

หลี่ฝางรับความจริงนี้ไม่ได้หน่อยๆ

ถึงเขากับหยูเถิงจะไม่มีมิตรภาพอะไรต่อกัน แต่ในหัวของหลี่ฝาง ก็ปรากฏสายตาสุดท้ายที่หยูเถิงมองตัวเอง ความไม่เต็มใจนั้น ความโมโหนั้น ……

หลี่ฝางมักรู้สึกว่า ถ้าหยูเถิงกลายเป็นผี จะต้องมาแก้แค้นตัวเองแน่

คิดถึงตรงนี้ ร่างของหลี่ฝางก็สั่น

“พวกคุณจะมาหน่อยไหม？”ลุงเฉียนถาม

ไม่รอให้ส้าวส้วยตอบ หลี่ฝางก็ตอบทันที：“ไม่ไป”

“มาหน่อยเถอะ”ลุงเฉียนส่งตำแหน่งให้：“ที่ตรงนี้ปลอดภัยมาก ไม่มีตำรวจมาแน่”

ลุงเฉียนพูดจบ ก็วางสายเลย

หลี่ฝางไม่ได้กลัวตำรวจ แต่กลัวศพของหยูเถิง

“พวกเราต้องไปจริงๆเหรอ？”หลี่ฝางดื่มเบียร์ไปอึกใหญ่ มองส้าวส้วย สายตานั้นถามอย่างลังเลเล็กน้อย

ส้าวส้วยพยักหน้า：“ในเมื่อลุงเฉียนให้พวกเราไป งั้นพวกเราก็ไปเถอะ”

“พวกเราดื่มเหล้าไปกันแล้ว ดื่มแล้วขับไม่ปลอดภัยนะ งั้นพวกเราอย่าไปเลยดีกว่า อีกอย่าง นี่ดึกมากแล้ว ไปดูศพ ผมรู้สึกว่าตื่นตระหนกหน่อยๆ”หลี่ฝางไม่อยากคิดต่อไป ยิ่งคิด ก็ยิ่งรู้สึกเย็นวูบข้างๆ

“คนตายมีอะไรน่ากลัว”

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ มองหลี่ฝางอย่างสนุก：“ตอนมีชีวิตอยู่ล่ะไม่กลัว พอเขาตายดันกลัวเนี่ยนะ？”

“ไร้เดียงสาหรือเปล่า เจ้านาย”

“ห่า ไปก็ไป ขับรถนะ ผมแค่กังวลว่าดื่มแล้วขับจะไม่ปลอดภัย”หลี่ฝางพูดอย่างกล้าหาญ

ระหว่างทาง หลี่ฝางกรอกเหล้าใส่ตัวเองทีละคำๆ เดิมทีหลี่ฝางอยากใช้ความเมามาปกปิดความเศร้าในใจตัวเอง ตอนนี้กลายเป็นใช้แอลกอฮอล์มาระงับความตกใจ

น่าตลกจริงๆเลย

หลี่ฝางก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นศพ แต่ไม่รู้ทำไม ครั้งนี้รู้สึกกลัวหน่อยๆ

“ใช่สิ ลุงเฉียนเขาขโมยศพของหยูเถิงทำไม？”หลี่ฝางถามอย่างไม่เข้าใจ