NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 410

บทที่410 ถ้าหยูเถิงไม่ตายล่ะ？

หลี่ฝางตะลึงไปเล็กน้อย ถึงจับมือกับหยูเต๋อส่วย

หลี่ฝางพบว่า ฝ่ามือของหยูเต๋อส่วย เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ หมายความว่า ในใจของหยูเต๋อส่วยก็กลัวและกังวล

ตอนนี้หลี่ฝางไม่เข้าใจว่าลุงเฉียนกำลังทำอะไร

ครั้งนี้ก็ขโมยศพของหยูเถิง แล้วก็เรียกหยูเต๋อส่วยมาอีก

“หยูเต๋อส่วย”

ลุงเฉียนลากเสียงยาว เหลือบมองหยูเต๋อส่วย：“ตระกูลหยูทางนั้นเป็นไงบ้าง？”

“ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของผมหมดแล้ว ก็แค่ ตอนนี้ตระกูลหยูยังไม่รู้ว่าผมขายพวกเขา แต่ละคนกำลังร้องห่มร้องไห้ แต่ไม่ใช่เพราะการตายของหยูเถิง แต่เพราะฐานะตระกูลหยูกำลังวิกฤต”

“ทางธนาคารกดดันอย่างหนัก ไม่ว่าพวกเราจะเอาธุรกิจไปขายเอง หรือว่าธนาคารจะเอาไปประมูล ผมกระตุ้นคุณท่านแล้ว ให้เขาขายเอง คุณท่านก็ทำใจไม่ค่อยได้”

“อีกอย่าง เหมือนว่าเขาสงสัยผมหน่อยๆ เหอะเหอะ ยังไงที่ทรยศนี้ ก็ไม่ใช่ผม แต่เป็นพี่ชายผม ความลับลูกค้าที่เป็นใจความสำคัญ มีแค่พวกเราที่รู้ ผมก็ไม่ได้คิดจะปกปิด ถึงจะประกาศต่อสาธารณชนว่าผมขายพวกขา ก็ไม่มีอะไรที่ผมไม่กล้า”หยูเต๋อส่วยหัวเราะอย่างชั่วร้าย

ต้องบอกว่า หยูเต๋อส่วยหน้าด้านจริงๆ ตัวเองหักหลังตระกูลของตัวเอง ก็ยังพูดอย่างมั่นใจ

เวลานี้ลุงเฉียนเดินมาข้างๆศพของหยูเถิง ยกศพของหยูเถิงขึ้นมาเล็กน้อย หยิบสัญญามาจากด้านล่าง

ลุงเฉียนเอาสัญญานี้ยื่นให้หยูเต๋อส่วย พูดว่า：“สัญญานี้ผมให้คุณดู ไม่มีปัญหาอะไร ก็เซ็นเถอะ”

“หุ้น50% เป็นของพวกเรา แต่พวกเราไม่เอาอำนาจ หมายความว่า พวกเราไม่ก้าวก่ายการตัดสินใจใดๆของคุณ”ลุงเฉียนพูด

หยูเต๋อส่วยมองสัญญาแวบหนึ่ง ตอนที่เปิดดูสัญญา ในสัญญาก็มีบัตรหนึ่งหล่นออกมา

“เงินในบัตรนี้ พอที่จะรับซื้อธุรกิจของตระกูลหยูในตอนนี้ ก็ยังเหลืออีกส่วนหนึ่ง ถือว่าเป็นค่าอำนวยความสะดวกของคุณ และก็ถือว่าเป็นทุนเริ่มต้นของคุณละกัน คุณจะจัดการอย่างไร ก็จัดการไปเถอะ”

ลุงเฉียนพูด：“รหัสคือวันเกิดแฟนสาวคุณ ตามปฏิทินจันทรคติ อย่าสับสนล่ะ”

ประโยคของลุงเฉียน เหมือนมีความข่มขู่แอบแฝงด้านใน

หยูเต๋อส่วยหัวเราะ รู้สึกขอบคุณลุงเฉียน：“ขอบคุณจริงๆครับลุงเฉียน”

ลุงเฉียนยิ้มตาม：“สัญญาไม่มีปัญหาอะไรสินะ？ถ้าไม่มีปัญหา ก็ลงชื่อเถอะ”

“ได้”หยูเต๋อส่วยหยิบปากกาออกมาจากกระเป๋าของตัวเอง จากนั้นก็ลงชื่อต่อหน้าทุกคน

จากนั้น หยูเต๋อส่วยเอาปากกายื่นให้หลี่ฝาง：“เจ้านาย ตาคุณแล้ว”

หลี่ฝางมองลุงเฉียน ลุงเฉียนพยักหน้าให้เขา หลี่ฝางจึงรับปากกา：“ใช่สิ ลุงเฉียน ผมควรเซ็นชื่อไหน？”

“แล้วแต่คุณ”ลุงเฉียนพูดอย่างไม่แคร์

หลี่ฝางพยักหน้าลง ลงชื่อ‘หนีเตีย’ชื่อนี้

มองเห็นชื่อนี้ หยูเต๋อส่วยก็ตะลึง：“หนีเตีย？”

“ใช่ ผมมีชื่อเล่น ชื่อหนีเตีย”หลี่ฝางพูดขำๆ

“ที่แท้คุณก็ผู้ซื้อของแพลตฟอร์มถู่โต้ว ผู้ครอบครองวิลล่ากลางภูเขาหมายเลข1นี่เอง！”มองหลี่ฝาง หยูเต๋อส่วยตกใจหน่อยๆ：“เจ้านายช่างเจ๋งเลยจริงๆ ได้ยินว่าแพลตฟอร์มถู่โต้วนี้มูลค่าตลาดเพิ่มขึ้นหลายเท่า……”

หลี่ฝางไม่พูด ถึงเพิ่มไปกี่เท่า ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเอง

ตัวเองไม่สนใจเลยสักนิด

“โอเค คุณเอาศพของหยูเถิงแบกไปไว้ในรถเถอะ เอาศพของหยูเถิงกลับไปที่ตระกูลหยู จากนั้นจะทำอะไร ก็ไม่ต้องให้ผมพูดแล้วมั้ง？”ลุงเฉียนพูดเบาๆ

“เอ่อ……”

มองศพของหยูเถิง ใบหน้าของหยูเต๋อส่วย ก็ปรากฏความกลัว

ยังไงเขาก็เป็นแค่นักธุรกิจ เห็นศพตอนดึกๆ กลัวว่าก็เป็นเรื่องปกติ

มากไปกว่านั้น ตอนนี้ลุงเฉียนจะให้เขาแบกศพ？

“ทำไม คุณยังคิดจะให้ผมแบกออกไปแทนคุณอีก？”สีหน้าของลุงเฉียน หม่นลงทันที

“ผมแบกละกัน”

ร่างกายหยูเต๋อส่วยนี้ แบกหยูเถิงที่หนักห้าสิบกว่า จึงไม่ใช่ปัญหาเลย

ก็แค่แบกศพ……

สีหน้าของหลี่ฝางเปลี่ยนไป：“ใบหน้าของชายคนนี้มีแต่ความทรยศ”

“ก็ใช่ไง ถ้าลุงเฉียนไม่เตือนเขา เขาก็จะเอาศพของหยูเถิงไปไว้ในมือของมู่เสี่ยวไป๋ ถึงตอนนั้นข้อกล่าวหาของเจ้านาย ก็ยากที่จะสลัดออก”

“หยูเต๋อส่วยนี้ คิดว่าเราคบงโง่ แต่หารู้ไม่ว่า เนื้อหาที่เขากับมู่เสี่ยวไป๋พูดคุยกัน พวกเรารู้หมด”ส้าวส้วยยิ้มอย่างมีเลศนัย

“หวังจะกินทั้งตระกูลหลี่และตระกูลมู่ หยูเต๋อส่วยนี้ โลภจริงๆ”ลุงเฉียนส่ายหน้า

หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองส้าวส้วย：“เมื่อกี๊คุณพูดอะไรนะ ที่เขากับมู่เสี่ยวไป๋คุยกัน พวกเรารู้หมด？”

“ไม่ใช่เหรอไง？”

ส้าวส้วยหัวเราะ：“เจ้านาย คุณลืมเหรอ ครั้งที่แล้วตอนที่โหจื่อจับมู่เสี่ยวไป๋ ก็เอาโทรศัพท์ของเขาฟอร์แมตหมด”

“จำได้สิ”

“โหจื่อก็ยังเอาแอพกล้องวงจรปิดใส่ไปในโทรศัพท์เขาด้วย ก็แค่ แอพกล้องวงจรปิดนี้ ไอคอนกับชื่อ จะถูกซ่อนไว้”

“ในระยะเวลาหนึ่ง มู่เสี่ยวไป๋ไม่มีทางจับได้”

หลี่ฝางฟังจบ ในใจก็ปีติ：“นั่นไม่ได้หมายความว่า ทุกการกระทำของมู่เสี่ยวไป๋ อยู่ภายใต้กล้องวงจรปิดของพวกเราเหรอ？”

“ก็ใช่ไง”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ หยูเต๋อส่วยนี้ ไม่ใช่แค่โลภ แต่ความกล้าก็เยอะจริงๆ แค่คนตัวเล็กๆ ก็คิดจะเล่นกับตระกูลหลี่และตระกูลมู่ไปพร้อมๆกัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ

“ใช่สิ ลุงเฉียน ศพของหยูเถิงมีประโยชน์อะไร”จนตอนนี้หลี่ฝางยังไม่เข้าใจ ขโมยศพของหยูเถิงมีอะไรดี ถึงเอาศพกลับไปที่ตระกูลหยู

หรือว่าแบบนี้ จะพิสูจน์ได้ว่าตัวเองบริสุทธิ์？

“เสี่ยวฝาง คุณเคยได้ยินคำนี้ไหม？อยู่ต้องเห็นคน ตายต้องพบศพ”ลุงเฉียนยิ้มอย่างลึกลับ

“เคยได้ยิน”

“เหรอ ไม่มีศพของหยูเถิง ใครจะพิสูจน์ได้ว่าหยูเถิงตายแล้ว？”ลุงเฉียนเลิกคิ้วขึ้น

“หยูเถิงยังไม่ตาย งั้นคุณจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆ่าคนได้ไง”ลุงเฉียนพูดจบขำๆ ก็พูดกับหลี่ฝาง：“เสื้อคลุมคืนผมมา ผมจะกลับไปนอนแล้ว หลายวันนี้ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”