NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 423

บทที่ 423 ความเย็นชาของฉินวี่เฟย

ฉินวี่เฟยเพิ่งตื่นขึ้นมา สภาพจิตใจของเธอไม่ค่อยดีนัก ใบหน้าซีดเซียว และดูเหมือนจะหวาดกลัวกับฝันร้าย

หลี่ฝางไม่ต้องการบอกความจริงกับฉินวี่เฟยในเวลานี้ ซึ่งมันจะทำให้เธอหวาดกลัวอีกครั้ง จึงพูดโกหก “นายท่านฉินไม่เป็นไร เพียงแต่เสียเลือดมากเกินไป โชคดีที่ส่งตัวไปโรงพยาบาลทันเวลา และโรงพยาบาลก็ได้เติมเลือด ทำแผลให้ ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว”

“จริงเหรอ?” เมื่อได้ยินคำตอบนี้ ฉินวี่เฟยก็ยิ้มที่มุมปาก

หลี่ฝางพยักหน้าอย่างเคร่งเครียด

ปัจจุบัน วิดีโอที่นายท่านฉินกระโดดลงแม่น้ำฆ่าตัวตาย ได้รับการโพสต์บนอินเตอร์เน็ต ขอเพียงฉินวี่เฟยออนไลน์ เธอจะได้รู้ความจริง

หลี่ฝางไม่อยากปิดปัง แต่เขาลำบากใจจะบอกความจริงกับฉินวี่เฟย

“ถ้างั้นก็ดีมาก คุณรู้ไหม เมื่อกี้ที่ฝันร้าย ทำให้ฉันตกใจมาก” พอฉินวี่เฟยตื่นเต้น สองมือโอบไหล่หลี่ฝาง และพูดอย่างตื่นเต้นว่า “เมื่อกี้ฉันฝันว่าปู่ของฉันเสียชีวิตไปแล้ว ฉันก็ตกใจจนตื่น แต่โชคดีที่มันเป็นแค่ความฝัน”

“ความฝันมันตรงข้ามกับความจริง ฮ่าฮ่า” หลี่ฝางยิ้มแหย่ๆ แต่หัวใจของเขากลับอึดอัดใจมากขึ้น

ในขณะนี้ ฉินวี่เฟยยิ่งมีความสุขมาก เและยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่าไหร่ หัวใจของหลี่ฝาง ก็ยิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้นเท่านั้น

เพราะฉินวี่เฟยยิ่งมีความสุขมากเท่าไหร่ ในอนาคตเมื่อรู้ความจริง ก็จะยิ่งโศกเศร้ามากยิ่งขึ้น

บางที ฉินวี่เฟยอาจจะโกรธเกลียดหลี่ฝาง โกรธเกลียดที่หลี่ฝางโกหก

ฉินวี่เฟยพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข “แม้ปกติฉันจะเกลียดความเห็นแก่ตัวของคุณปู่ ใช้อำนาจ หยาบกระด้างและไร้เหตุผล ยังไงท่านก็เป็นปู่ของฉัน ตระกูลฉินมีขนาดใหญ่ขนาดนี้ ต้องการให้ท่านมาสนับสนุน ทุกสิ่งที่ท่านทำ ก็เพื่อพัฒนาผลประโยชน์ของตระกูลฉิน แม้ว่าฉันจะตำหนิท่าน แต่ฉันก็เข้าใจท่าน ได้ถ้าไม่ใช่อย่างนั้น ตระกูลฉินก็จะไม่สามารถยืนหยัดจนถึงปัจจุบัน”

“ฉันแทบไม่สามารถจินตนาการได้หากตระกูลฉินไม่มีคุณปู่ จะเป็นอย่างไร”ฉินวี่เฟยถอนหายใจ และพูด

“ใช่สิ อาการบาดเจ็บของคุณปู่คงที่แล้วหรือยัง? อยู่โรงพยาบาลไหน ฉันอยากไปเยี่ยมท่าน ฉินวี่เฟยลุกจากเตียงแล้วนั่ง

“เรื่องนี้ ฉันคิดว่าพวกเราควรกลับไปเรียนก่อน หลังเลิกเรียนแล้ว ฉันจะพาคุณไปพบคุณปู่ว่าเป็นอย่างไรบ้าง?” หลี่ฝางพูดด้วยรอยยิ้ม

ในเมื่อได้โกหกไปแล้ว หลี่ฝางก็ทำได้เพียงยืดเวลาออกไปได้แค่ไหนแค่นั้น

ฉินวี่เฟยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พยักหน้าและพูดว่า “ถ้างั้นก็ได้”

หลี่ฝางและฉินวี่เฟยเดินลงไปชั้นล่าง ในเวลานี้ ร้านกาแฟเงียบสงบ มีเพียงสองหรือสามคู่ที่กำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่ในร้านอย่างเงียบๆ

หลิงหลงนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์คิดเงิน ในมือกำลังเล่นส้อมเหล็กที่ใช้กินอาหารฝรั่ง

บนพื้น ไม่มีคราบเลือดอยู่ที่พื้น

หลี่ต๋าคางและลุงเฉียน ก็จากไปที่นี่แล้ว

“เฮ้อ”

เมื่อเห็นหลิงหลง ฉินวี่เฟยมีความรู้สึกซับซ้อนขึ้นมา

เมื่อกี้ หลิงหลงเกือบจะฆ่านายท่านฉิน แววตาของฉินวี่เฟยที่มองหลิงหลง เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

เพียงแต่ว่าฉินวี่เฟยก็เข้าใจเป็นอย่างดี ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนที่เธอจะจัดการได้ง่ายๆ

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะคำสั่งของนายท่านฉินในตอนนั้น ฉินวี่เฟยคงจะโทรแจ้งตำรวจไปแล้ว ให้ตำรวจมาจับกุมหลิงหลงไป

ช่างมันเอะ

ฉินวี่เฟยคิดในใจ ในเมื่อปู่ของเธอยังไม่ตาย ดังนั้นเธอจึงไม่ควรสร้างปัญหา

ฉินวี่เฟยก็ไม่ใช่คนโง่เช่นกัน ตอนนั้นจากการสนทนาระหว่างปู่ของเธอกับหลิงหลง ฉินวี่เฟยก็ฟังเข้าใจ ในอดีตปู่ของเธอต้องทำสิ่งเลวร้ายไว้กับหลิงหลง มิเช่นนั้น หลิงหลงเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง คงจะไม่มีเอามีดแทงคุณปู่ของเธอแน่นอน

ทันทีที่เดินไปถึงประตู หลิงหลงจับแขนของหลี่ฝางไว้

“คุณโกหกผู้หญิงคนนี้เหรอ?” หลิงหลงมองไปที่หลี่ฝางอย่างมั่นใจ

“ใช่ ฉันกลัวว่าชั่วขณะเธอจะยอมรับความจริงไม่ได้ เฮ้อ” หลี่ฝางถอนหายใจ และพูด

“ฮึฮึ ความจริงมักจะโหดร้าย เด็กผู้หญิงคนนี้บรรลุนิติภาวะแล้ว หัวใจของเธอคงไม่อ่อนแอขนาดนี้ คุณปู่ตายไปแล้ว การเป็นหลานสาว เสียใจมันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คุณไม่จำเป็นต้องโกหกเธอ เพราะเรื่องอย่างนี้ คุณปิดไม่ได้นาน” หลิงหลงส่ายหัว

“นอกจากนี้ นายท่านฉินอายุมากแล้ว ความสุขความรุ่งโรจน์และความมั่งคั่งแบบไหนที่เขาไม่เคยได้ลอง ตายแล้วมันก็ไม่น่าเสียดาย” หลิงหลงพูดเสียงเบา และยิ้มอย่างเหยียดหยาม “เป็นพวกเรานั่นแหละ สามปีมานี้ ไม่รู้ว่าทนทุกข์ทรมานมามากแค่ไหน”

“แม้ว่าเมื่อสามปีที่แล้วฉันจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันคิดว่า ในเมื่อพวกคุณคิดว่าทำถูกแล้ว ก็ไปทำ” หลี่ฝางพูดเบาๆ

หลี่ฝางไม่เข้าใจหลิงหลง แต่เขาเข้าใจพ่อของตัวเอง

พ่อของตัวเอง เป็นผู้ชายที่มีความรักและความเกลียดแยกแยะได้ชัดเจน

ทุกสิ่งที่หลิงหลงทำ คือความคิดของพ่อตัวเอง