NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 44

บทที่44 เซี่ยลู่ที่พังทลาย

ตาของจางเชี่ยนจ้องหลี่ฝางเขม็ง แทบอยากจะจัดการเขา

หลี่ฝางเอาโทรศัพท์ของตัวเองคืนมาจากมือตู้เฟย เหลือบมองจางเชี่ยน พูด： “จางเชี่ยน คิดไม่ถึงว่าร่างกายคุณจะดีขนาดนั้น”

“นิสัยแย่จริง แม้แต่แฟนของเพื่อนสนิทตัวเองก็ยังเอา！”

หลังจากหลิวเฉียวเฉียวเข้าใจดี ก็มองจางเชี่ยนอย่างเหลือเชื่อ： “จางเชี่ยน คุณอยากมีแฟนจนบ้าไปแล้วเหรอ แม้แต่ตู้เฟยก็ยังเอา！”

จางเชี่ยนกัดฟัน： “ฉันอยากจะนอนกับใครก็ได้ทั้งนั้น ไม่เกี่ยวกับคุณ！”

เวลานี้ จางเชี่ยนก็ขอสู้ตาย

เรื่องถูกแฉแล้ว จางเชี่ยนก็เข้าใจว่า ตัวเองกับเซี่ยลู่ เป็นเพื่อนกันอีกไม่ได้แล้ว

เธอร้องไห้ชี้ไปที่เซี่ยลู่ พูดด้วยความไม่พอใจ： “เซี่ยลู่มีอะไรดีเหรอ รูปร่าง หน้าตา ฉันแย่กว่าเธอตรงไหน？เรื่องอะไรที่เธอจะหาแฟนคนรวยได้ แต่ฉันไม่ได้？”

“ฉันอ่อนตู้เฟยได้ ก็หมายความว่าฉันมีเสน่ห์กว่าเธอ！” จางเชี่ยนพูด

เซี่ยลู่เงยหน้ามองจางเชี่ยน คิดว่าเธอดูแปลกหน้าสุดๆ

เหมือนว่าเป็นจางเชี่ยนที่ตัวเองไม่เคยรู้จักมาก่อน

เซี่ยลู่ไม่อยากจะเชื่อ เพื่อนสนิทที่ดีที่ปกติดีต่อคนอื่นอย่างจริงใจ คุยกันทุกเรื่อง จะแอบอิจฉาและเป็นศัตรูกับตัวเองแบบนี้

“จางเชี่ยน คุณนี่หน้าไม่อายจริงๆ ！” หลิวเฉียวเฉียวกลอกตาใส่จางเชี่ยน

“ฉันหน้าไม่อาย แล้วไง？อย่างน้อยก็ดีกว่าคุณที่แสร้งทำเป็นใสซื่อบริสุทธิ์！” จางเชี่ยนพูดตอบโต้

“แล้วก็คุณ เซี่ยลู่ คุณก็ไม่จริงใจเหมือนกันแหละ คุณไม่ได้บอกเหรอว่าจะรักหลี่ฝางไปทั้งชีวิตน่ะ？แล้วยังบอกว่าโตมาจะแต่งงานกับหลี่ฝางเท่านั้น สุดท้ายล่ะ หลังจากที่หลี่ฝางตกต่ำ คุณช่วยเขาไหม？พอตู้เฟยมา คุณก็ทิ้งเขาทันที วันๆ เอาแต่ทำตัวสูงส่ง ที่จริงคนที่น่ารังเกียจที่สุดก็คือคุณต่างหาก！”

“เห็นชัดๆ ว่าตัวเองรักเงินทองแต่เกลียดความจน ทิ้งหลี่ฝาง แล้วยังเอาความรับผิดชอบทั้งหมดทิ้งไปที่หลี่ฝาง บอกว่าหลี่ฝางไม่แมนพอ ใจไม่สู้พอ ตอนนั้นเพื่อคุณหลี่ฝางก็ไม่ต้องการชีวิต นี่ยังแมนไม่พอเหรอ？！” จางเชี่ยนพูดถึงความไม่ยุติธรรมให้หลี่ฝาง

ที่จางเชี่ยนพูดถึงคือเรื่องเมื่อหลายปีก่อน มีครั้งหนึ่งข้ามถนนอยู่นั้น รถคันหนึ่งจู่ๆ ก็ทำงานผิดปกติ ตอนที่เห็นว่าจะชนไปที่เซี่ยลู่ หลี่ฝางก็วิ่งเข้าไป เพื่อปกป้องเธอ

อุบัติเหตุครั้งนั้น หลี่ฝางถูกชนจนกระดูกหักหลายส่วน นอนพักโรงพยาบาลอยู่สามเดือน

ไม่ว่าหลิวเฉียวเฉียว หรือจางเชี่ยน ต่างจำได้ดี แต่เซี่ยลู่กลับเหมือนลืม

“คุณคบกับตู้เฟย ไม่ใช่เพราะเขารวยเหรอ？” จางเชี่ยนกลอกตาใส่เซี่ยลู่ พูดอย่างเหยียดหยาม

“จางเชี่ยน คุณพูดพอยัง？พูดพอแล้วก็หุบปากซะ！” ตู้เฟยยืนขึ้น จ้องจางเชี่ยนเขม็ง

จากนั้น ตู้เฟยก็รีบวิ่งไปตรงหน้าเซี่ยลู่ อธิบายต่อเธอ： “เซี่ยลู่ ฟังผมอธิบายนะ ครั้งนั้นผมดื่มมากไปหน่อย เลยทำความผิดนั้นไป”

“ดื่มมากไป？ดื่มมากไปยังรู้จักแอบถ่ายคลิปด้วยเหรอ？” หลี่ฝางยืนอยู่ข้างๆ ต่อว่าไปอย่างเย็นชา

“ตู้เฟย คุณโง่หรือเปล่า เกิดเรื่องแบบนี้แล้ว คุณคิดว่าเซี่ยลู่จะยกโทษให้คุณเหรอ？คุณลองคิดกลับกันนะ ถ้าวันหนึ่งโจวเจ๋เพื่อนสนิทคุณแอบเล่นชู้กับเซี่ยลู่ คุณจะยกโทษให้เธอไหมล่ะ？” จางเชี่ยนส่ายหน้ามองตู้เฟย

“หลี่ฝางพูดไม่ผิด ทำชั่วเอง หนีไม่พ้นหรอก นี่คือบาปที่คุณทำตัวเอง！”

“ฉันก็คิดไม่ถึง คุณจะโรคจิตได้ขนาดนี้ ฉันจะแจ้งว่าคุณข่มขืน！” จางเชี่ยนมองตู้เฟย พูดอย่างเยือกเย็น

เซี่ยลู่หันหน้าไป มองตู้เฟย： “ตู้เฟย ฉันอยากถามคุณอย่างหนึ่ง”

“เคยรัก” ตู้เฟยตอบทันที

“ไม่ใช่คำถามนี้” ใบหน้าของเซี่ยลู่เยือกเย็น： “ฉันอยากถามคุณ คุณได้เคยถ่ายคลิปเราสองคนไหม”

“ไม่เคย ไม่เคยเลย！” ตู้เฟยส่ายหน้า ปฏิเสธทันที

ตู้เฟยเพิ่งพูดจบ หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์มาอีกครั้ง ส่งให้เซี่ยลู่ เซี่ยลู่เห็นก็บ้าทันที！

เสียงดังแปะขึ้นมา เซี่ยลู่ตบไปที่หน้าตู้เฟยหนึ่งฉาด

“ตู้เฟย ไอ้สวะ ไร้ยางอาย โรคจิต！” เซี่ยลู่ตบไป ก็ด่าไปชุดใหญ่ด้วยความโกรธไปด้วย

“พอแล้ว ไม่ต้องตีแล้ว！”

สุดท้ายตู้เฟยถูกตีจนร้อนใจ จีบแขนของเซี่ยลู่ไว้ พูดตวาดไปว่า： “ผู้ชายที่ไหนบ้างที่มันซื่อสัตย์น่ะ！”

“แล้วก็ไม่ใช่ผมที่รุกก่อน เป็นจางเชี่ยนที่มาถึงหน้าประตูเอง！” ตู้เฟยพูด

สีหน้าจางเชี่ยนเปลี่ยนไป： “ไร้สาระ ไม่ใช่ว่าคุณนัดฉันไปผับ มอมเหล้าฉัน จากนั้นก็พาฉันไปบ้านคุณเหรอ？คุณยังบอกอีกว่าเซี่ยลู่ไม่เคยไปบ้านคุณ！”

“ทำไมกลายเป็นว่าฉันอ่อยคุณล่ะ？” จางเชี่ยนพูดด้วยความโกรธ