NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 444

บทที่444 มาคนหนึ่งผมก็จะฆ่าคนหนึ่ง

ฉินวี่เฟยเม้มปาก อยากพูดแต่พูดไม่ออก

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลี่ฝางถาม

หลี่ฝางย้ำไปอีกครั้งว่า“ผมอยากรู้จริงๆว่า คุณเห็นอะไรกันแน่？”

“อะไรกันแน่ที่ทำให้ความเคียดแค้นในใจของคุณสงบลง？”หลี่ฝางถามอย่างแปลกใจ

ตอนที่หลี่ฝางเอาหุ้นมูลค่าสองสามพันล้านคืนแก่ฉินวี่เฟย ฉินวี่เฟยก็ไม่ได้ทิ้งความแค้นลง

แต่เข้าไปในห้องกับหลิงหลง อยู่แค่แป๊บเดียว จู่ๆฉินวี่เฟยก็ยกโทษให้หลิงหลง

หลิงหลงเป็นฆาตกรที่ฆ่านายท่านฉินเชียว

หลี่ฝางยังคิดว่า ชีวิตนี้ฉินวี่เฟยจะไม่ยอมทิ้งความแค้นนี้ซะอีก

ใครจะไปรู้ว่า……

ฉินวี่เฟยสูดหายใจ“ถ้าฉันเป็นหลิงหลง ไม่มีทางใช้ชีวิตอยู่ต่อแน่”

“ไม่ใช่แค่ฉัน ผู้หญิงทั่วไป ก็ไม่น่าจะมีชีวิตต่อไปได้”

สองตาของฉินวี่เฟย เต็มไปด้วยความช็อก

“หลิงหลงพาฉันเข้าไปในห้อง แล้วถอดเสื้อผ้าของเธอออก ฉันเห็นร่างของเธอ ก็ตกใจทันที ร่างกายนั้น เหมือนผีเลย”

“หน้าอกเธอถูกคนทำร้ายไปครึ่งหนึ่ง ฉันไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าเธอผ่านอะไรมา”

“แล้วก็ด้านล่างของเธอ ก็ไม่เหมือนคนแล้ว”

“เธอบอกฉันว่า ตอนที่เธอหนี ถูกคนกลุ่มหนึ่งจับไว้ ทิ้งไปในหลุมดำมืดมิดที่หนึ่ง ด้านในเต็มไปด้วยทาสที่ถูกเลี้ยง”

“ปกติทาสพวกนั้นจะทำงานให้ทั้งวันทั้งคืน พวกเขากินไม่อิ่ม ใส่เสื้อผ้าอย่างไม่อบอุ่น ป่วยก็ถูกยิงทันที”

“เหล่าบรรดาทาสที่ใช้ชีวิตโดยมีสวัสดิการอย่างเดียวก็คือผู้หญิง ในทุกๆคืน จะส่งผู้หญิงไปคนหนึ่ง”

“และผู้หญิงพวกนี้ มีไม่มากนักที่ออกไปได้ทั้งที่มีชีวิตอยู่”

“ส่วนมากก็จะถูกพวกทาสทรมานจนตาย”

พูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของฉินวี่เฟยก็สำลัก“ที่จริงฉันไม่สามารถจินตนาการภาพนั้นได้เลย”

“หลิงหลงหลบหนีออกมาจากข้างในได้ เป็นเรื่องมหัศจรรย์มาก”

“ผู้หญิงหลายคน สุดท้ายก็ถูกกินเรียบ”

“ที่แท้ต่างประเทศก็ยังมีสถานที่แบบนี้”

ฉินวี่เฟยขมวดคิ้ว พูดว่า“หลิงหลงพูด ทั้งหมดนี้ ล้วนแต่เป็นปู่ฉันทำ”

“สี่ตระกูลใหญ่เอาภาพเหมือนที่ปู่ฉันวาดมา จากนั้นก็ไล่ล่าพวกเขาตลอด”

ทันใดนั้นฉินวี่เฟยก็ถอนหายใจ พูดว่า“เธอบอก นี่ยังไม่เท่าไหร่”

“จากนั้น เธอก็ยังเคยประสบผ่านอีกครั้ง”

“ตอนที่เธอเล่าเรื่องพวกนี้จบ จู่ๆฉันก็รู้สึกว่า ความตายไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวที่สุดบนโลกใบนี้”

“ถึงคุณปู่จะตายแล้ว แต่ก็แก่แล้ว ถึงไม่มีหลิงหลง คุณปู่ก็อยู่ได้อีกไม่กี่ปี และหลายปีนี้ คุณปู่ก็มีความสุขไปกับความรุ่งโรจน์มั่งคั่งแล้ว แต่พวกหลิงหลง กลับได้รับความทรมานอย่างไร้มนุษยธรรม”

“เปรียบเทียบกันแล้ว คุณปู่ของฉันก็ทำบาปจริงๆ”

ทันใดนั้นฉินวี่เฟยก็เข้าใจขึ้นมา

“ความเสียใจยากที่จะเลี่ยง ถึงแม้ฉันเจ็บปวดมากที่คุณปู่เสียไป แต่พอเห็นสิ่งที่หลิงหลงเจอ ฉันก็ยิ่งสงสารหลิงหลง หลิงหลงพูดว่า ชีวิตของเธอ เป็นเพื่อนสองคนของเธอที่เสียสละ แลกกลับมา”

“เธอมีชีวิตอยู่ ก็เพื่อแก้แค้น”

“ที่จริงเธออยากฆ่าตระกูลฉินทุกคน เพื่อระบายความเกลียดชังในใจ แต่คิดไม่ถึงว่า พวกเราสองคนกลับเกิดความคลุมเครือที่ไม่ชัดเจน”

“หลี่ฝาง ถ้าไม่ใช่ความสัมพันธ์ของฉันกับคุณ คิดดูแล้วตอนนี้ฉันคงถูกหลิงหลงฆ่าตายนานแล้ว”

ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝาง ทันใดนั้นก็แสดงแววตาขอบคุณ“ดังนั้น จู่ๆฉันก็ไม่เกลียดชังคุณ”

“ที่จริงเป็นคุณที่ช่วยฉันไว้ ช่วยพวกเราทั้งตระกูลฉิน”

“คุณปู่ของฉันบอกในพินัยกรรมว่า ให้พวกเราอย่าไปสืบหาสาเหตุที่เขาตายอีก พวกเราคนของตระกูลฉิน ควรปฏิบัติตามคำสอนที่ปู่กำชับ”

“คุณปู่ดูแลตระกูลเฉียนมาโดยตลอด มักจะยื่นมือมาช่วยตลอด เมื่อก่อนพ่อของฉันเคยถามฉัน ว่าทำไมช่วยตระกูลเฉียนสุดแรงขนาดนี้ เขาบอกว่าติดหนี้คนแก่ตระกูลเฉียนท่านหนึ่ง”

“พอคิดถึงคนแก่คนนั้น ก็น่าจะลุงเฉียนสินะ”

ฉินวี่เฟยส่ายหน้า“สามปีก่อนเกิดอะไรขึ้นนั้น ฉันไม่รู้แน่ชัด แต่คุณปู่คือคนที่ไม่มีเหตุผลมาก ถ้าไม่สมเหตุสมผลจริงๆ เขาไม่ไปกระโดดลงแม่น้ำแน่”

หลี่ฝางไม่พูดอะไร ฉินเฟิงกระโดดลงแม่น้ำ จุดประสงค์เพื่อรักษาทั้งตระกูลฉิน

หลี่ฝางฟังคำตอบของฉินวี่เฟยเสร็จ ในใจก็รับไม่ได้