NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 446

บทที่446 หมาทิเบตัน ช่วยผมเคลื่อนไหวกล้ามเนื้อหน่อย

หลี่ฝางหันไปมองอย่างตระหนักได้ ก็เป็นหมาทิเบตันตามขึ้นมาจริงๆ

หัวใจของหลี่ฝาง สั่นทันที

แต่หลี่ฝางคิดๆดู หมาทิเบตันน่าจะไม่กล้าขนาดนั้นหรอกนะ？

ข้างกายตัวเองไม่ใช่แค่มีผู้บัญชาการตำรวจอยู่ ด้านหน้าของตระกูลฉิน ก็ยังมีคนจำนวนมากอยู่ด้วย

ถ้าหมาทิเบตันกล้าฆ่าคนในสถานการณ์เช่นนี้ ก็ไม่มีกฎหมายของบ้านเมืองแล้วจริงๆ

หลี่ฝางมองหมาทิเบตันแวบหนึ่ง จึงหันไปอย่างกะทันหัน

“วางใจเถอะ มีผมคุ้มกันคุณ เขาไม่ทำอะไรแน่”หูเฟยมองความกลัวของหลี่ฝางออก จึงปลอบใจหลี่ฝาง

หลี่ฝางพยักหน้า พูด“ยังไงคุณก็มีปืน ผมจะกลัวอะไร？ใช่ไหม！”

พูดคำนี้จบ ทันใดนั้นหลี่ฝางก็ขมวดคิ้ว

ปืน！

ทำไมถึงลืมเรื่องนี้ได้

หูเฟยมีปืน！

หมาทิเบตันก็มีปืนนี่！

“เอาปืนของคุณออกมา！”หลี่ฝางพูดเบาๆ

“เอาปืนมาทำอะไร？เขาก็ไม่กล้าทำอะไรซี้ซั้วหรอก”

หูเฟยกลับมีใบหน้าไม่แคร์“คุณกลัวอะไร มีผมอยู่ คุณวางใจเถอะ”

“ผมไปส่งคุณขึ้นรถ รอคุณขึ้นรถแล้ว คุณก็จะปลอดภัยแล้ว”

“ผมยังต้องกลับไป ยังไงผมก็เป็นตัวแทนตระกูลสวีมาที่นี่ จะไปแบบนี้ไม่ได้”

หูเฟยพูด“พวกเราตระกูลสวีกับตระกูลฉินมีการไปมาค้าสู่ของธุรกิจ นายท่านฉินจากไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าใครจะมารับต่อ”

“เห้อ คุณว่าเมืองเอกนี้ ทำไมจู่ๆก็ไม่ยุติธรรมนะ สวีส้าวชิวเพิ่งตายไม่กี่วันเอง นายท่านฉินก็กระโดดน้ำอีก เห้อ ……”

หูเฟยถอนหายใจอย่างไม่รู้ความจริง

ส่วนในใจของหลี่ฝางกลับรู้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นสวีส้าวชิว หรือว่าฉินเฟิง การตายของพวกเขา ต่างเกี่ยวข้องกับตระกูลหลี่อย่างสลัดไม่ออก

แต่ความลับนี้ ไม่สามารถให้โลกภายนอกรู้ได้

ถ้าให้โลกภายนอกรู้ว่าหัวหน้าครอบครัวสองตระกูลนี้ต่างถูกตระกูลหลี่ฆ่าตาย งั้นทุกครอบครัว ก็จะหวาดกลัวตระกูลหลี่ เกิดความเป็นศัตรูกัน

สถานการณ์เช่นนี้ หลี่ฝางไม่อยากเห็น

ตามองเห็นว่าจะเดินไปถึงตรงหน้ารถแล้ว หลี่ฝางก็หยิบกุญแจออกมา เตรียมจะเปิดประตูรถ

หลี่ฝางก็ถอนหายใจในเวลานี้

แต่ตอนที่หลี่ฝางเอามือไปวางไว้ที่ประตูรถ หมาทิเบตันก็ปรากฏตัว

มือข้างหนึ่งของหมาทิเบตันจับมือของหลี่ฝาง หัวเราะหึหึ“คุณชายหลี่ ทำไมต้องรีบไปขนาดนี้ล่ะ？”

“คุณ……คุณมาอยู่ข้างๆผมตั้งแต่เมื่อไหร่？”

หลี่ฝางกังวลจนเกือบจะพูดไม่ออก

หลี่ฝางกับหูเฟย ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าเลย

แต่หมาทิเบตัน ที่จริงตามหลังพวกเขามาอยู่

“นี่ไม่ใช่รถของคุณสินะ？ผมจำได้ว่านี่คือรถของตระกูลฉิน ทำไมคุณขับรถของคนอื่นล่ะ คุณชายหลี่？”หมาทิเบตันยื่นมือออกไป แย่งกุญแจในมือของหลี่ฝางไป

“เกี่ยวอะไรกับคุณ เอากุญแจมาคืนผม！”หลี่ฝางพูดอย่างเซ็งๆ

หูเฟยในตอนนี้ก็เอาปืนออกมา“ผู้ชายคนนี้อย่าทำอะไรมั่วๆนะ”

“เอาบัตรประชาชนมาให้ผมดู ผมสงสัยว่าคุณคือผู้ร้ายที่ต้องการตัว”หูเฟยเอาปืนจ่อไปที่หมาทิเบตัน

หมาทิเบตันหัวเราะเบาๆ“ผู้ร้ายที่ต้องการตัว？เจ้าหน้าที่ตำรวจ จะเป็นไปได้ไง ผมคือพลเมืองดี”

“ถึงผมจะดูโหด แต่ไม่ใช่ผู้ร้ายที่เป็นที่ต้องการตัวอะไรทั้งนั้น”

หมาทิเบตันยื่นมือออกไป หยิบบัตรประชาชนยื่นไป ตอนที่หูเฟยรับไป หลี่ฝางก็ตะโกนออกมาจากจิตใต้สำนึก“ระวัง！”

สัมผัสที่หกของหลี่ฝางบอกตัวเองว่า หมาทิเบตันจะลงมือแล้ว

เป็นอย่างที่คาดไว้ ตอนที่หูเฟยยื่นออกไปรับบัตรประชาชนนั้น หมาทิเบตันก็คว้าข้อมือของหูเฟย จากนั้นก็ออกแรงบิด

เสียงร้องโอ๊ยออกมา ออกมาจากปากของหูเฟย

ที่มุมปากของหมาทิเบตันหัวเราะ แย่งปืนไปจากมือของหูเฟย ได้อย่างง่ายดาย“หึหึ ผมว่าผู้บัญชาการตำรวจอย่างคุณนี่ไร้ความสามารถจริงๆ แม้แต่ปืนของตัวเองก็ถือไว้ไม่มั่นคง ”

“ผมถือแทนคุณเองละกัน”

หมาทิเบตันถือปืนไว้ ถือไว้ในกำมือ แต่เขาไม่ได้จะเหนี่ยวไก ก็แค่เปิดออก แล้วเอากระสุนทั้งหมดออกมา

“คุณชายหลี่ คิดไม่ถึงว่าการตอบสนองของคุณจะดีขนาดนี้”

“คุณรู้ได้ไงว่าผมจะลงมือน่ะ？”

หมาทิเบตันมองไปที่หลี่ฝาง ถามอย่างแปลกใจ

การลงมือของหมาทิเบตันนั้นไวมาก ไวจนถึงรู้ว่าเขาจะลงมือ การกระทำของคุณ ก็ยังไม่ได้สติคืนมา

“เดาน่ะ”หลี่ฝางพูดอย่างซื่อสัตย์

“คุณเดาได้ตรงมาก”

หมาทิเบตันหัวเราะเหอะเหอะ มองไปที่หลี่ฝาง พูดว่า“งั้นคุณเดาอีกครั้งสิ”

“เดาว่าผมจะฆ่าคุณไหม？”