NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 449

บทที่449 องค์กรทหารรับจ้างอันดับ 1 ของโลก

หลี่ฝางไม่อยากจะเชื่อ หมาทิเบตันที่ดูเหมือนผู้ชายหยาบๆ อาวุธที่ใช้ดันเป็นดาบ

และยังเป็นดาบนุ่มหนึ่งเล่มด้วย

ถ้าส้าวส้วยเอาดาบนุ่มนี้มาโบก หลี่ฝางยังจะรับได้กว่า แต่ถ้าเป็นหมาทิเบตัน……

หลี่ฝางคิดว่าภาพนั้นผิดไปเล็กน้อย

เวลานี้ หลี่ฝางขมวดคิ้วแน่น เขามองส้าวส้วยที่ไปด้วยมือเปล่า ในใจอดไม่ได้ที่จะกังวล

“แม่เอ๊ย ผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจมากไปแล้ว？”

หลี่ฝางโกรธจนด่าออกไป“ดันยังใช้อาวุธ！”

“เจ้านาย การต่อสู้ถึงเป็นถึงตายนี้ ใช้อะไรก็ได้หมด”โหจื่อพูด

หมาทิเบตันก็ทำเสียงฮึดฮัด หัวเราะไปพูดไปอย่างเย็นชา“มามือเปล่า คิดว่าจะชนะผม？”

ดาบแทงออกไป ร่างของส้าวส้วย หมุนตัวกลางอากาศ ไม่ใช่แค่หลบดาบนี้ แต่ยังเตะไปที่อกของหมาทิเบตัน

หมัดเท้านี้ หนักมาก มุมปากของหมาทิเบตัน ก็ปรากฏเลือดออกมา

หมาทิเบตันได้รับบาดเจ็บภายใน แต่เขาทนไว้ ทนไม่ให้เลือดนี้ถ่มออกมา

เลือดคือสารจำเป็นแห่งชีวิต

หากอ้วกออกไป สารจำเป็นนี้ก็จะหายไปด้วย

การดวลนัดนี้ หมาทิเบตันก็แพ้ไปแล้วครึ่งหนึ่ง

หมาทิเบตันเอาเลือดนี้กลืนกลับไปอย่างไม่เต็มใจ เขาคิดไม่ถึงว่ากังฟูของส้าวส้วยจะดีขนาดนี้

“วิชาตัวเบา？”

หมาทิเบตันไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก บนโลกนี้ จะมีคนใช้เทคนิคกลางอากาศได้！

“เหมารวมไม่ได้หรอก ปกติพลิกกำแพงกลับไม่มีปัญหา”ส้าวส้วยหัวเราะเบาๆ

“คุณไม่คิดจะใช้อาวุธเหรอ？”

หมาทิเบตันมองส้าวส้วย พูดด้วยสีหน้าซีเรียส“แวดวงทหารรับจ้าง ที่ตัวแต่ละคนต่างอาวุธของตัวเอง”

“ดาบ ปืน กริช รวมถึงอาวุธที่ซ่อน”หมาทิเบตันถามอย่างหยั่งเชิง

“ช่างเถอะ ไม่ใช้แล้ว”

ส้าวส้วยส่ายหน้า พูดอย่างไม่แคร์“จัดการคุณ ไม่ต้องใช้อาวุธหรอก”

“ตอนแรกผมก็บอกแล้วไง หวังว่าคุณจะสามารถฝึกดีๆกับผมได้ ทำการเคลื่อนไหวกล้ามเนื้อ”

ส้าวส้วยพูด“ถ้าผมเอาอาวุธออกมา ครั้งเดียวก็น็อคคุณได้แล้ว งั้นความปรารถนาของผม จะไม่ล้มเหลวเหรอ？”

“น้ำเสียงของคุณ จองหองเหลือเกิน！”

หมาทิเบตันโกรธจนกัดฟัน เขายืดตัวขึ้นอีกครั้ง ยกดาบขึ้น ดินทรายนับไม่ถ้วนก็ปลิวตามขึ้นมา

ดินทรายพุ่งไปทางส้าวส้วย ส้าวส้วยถอดเสื้อผ้าออก กันดินทรายพวกนี้ไว้

ในชั่วขณะเดียว ดาบในมือของหมาทิเบตัน แทงเสื้อของส้าวส้วยขาด เสียบลงไป

หลี่ฝางเบิกตาโตอย่างกังวล ใจเต้นเร็วขึ้นตามไปด้วย

แขนของโหจื่อขยับ เขายกแขนขึ้นเล็กน้อย เหมือนจะยิงปืน

หลี่ฝางคิดว่า ในมือของโหจื่อกระบอกนี้ ไม่ใช่ปืนฉีดน้ำอะไร

ถ้าเป็นปืนฉีดน้ำจริงๆ ทำไมโหจื่อต้องเอามาด้วย เพื่อกฎของตัวเองจริงๆเหรอ？

ส่วนทานด้านนี้ ส้าวส้วยกลับปลอดภัยไม่เกิดเรื่องใดๆ

เสื้อผ้าถูกดาบฉีกขาด ส้าวส้วยใช้สองมือ หนีบดาบนุ่มของหมาทิเบตันไว้

“อะไรน่ะ？”

ตาของหมาทิเบตันเบิกโตทั้งคู่“นี่จะเป็นไปได้ไง？”

หมาทิเบตันไม่อยากจะเชื่อเลย ดาบของตัวเองที่คมกริบเช่นนี้ จะถูกส้าวส้วยหนีบไว้ด้วยมือเปล่า

อีกอย่างในความเร็วระดับนี้ ส้าวส้วยทำได้อย่างไร？

นี่มัน……

ทันใดนั้นหมาทิเบตันก็ตะลึง

มุมปากส้าวส้วยมีรอยยิ้มเย็นชา“หมาทิเบตัน นี่คือความสามารถทั้งตัวคุณแล้วเหรอ？”

ความหมายของส้าวส้วยนี้ เห็นได้ชัดว่าดูถูกหมาทิเบตันหน่อยๆ

ส้าวส้วยยังรอเทคนิคที่สุดยอดกว่านี้ของหมาทิเบตัน สุดท้ายคิดไม่ถึงว่า หมาทิเบตันจะทำได้แค่ระดับนี้

ส้าวส้วยพูดอย่างผิดหวัง“ถ้าความสามารถแค่นี้ งั้นการดวลของพวกเรา ก็รู้ผลลัพธ์ล่วงหน้าแล้ว”

พูดไป ทันใดนั้นส้าวส้วยก็ออกแรง เอาดาบนุ่มนั้น หักออกโดยตรง

ส้าวส้วยหยิบเศษดาบขึ้นมา โยนออกไปโดยตรง ลอยไปทางหมาทิเบตัน

หมาทิเบตันรีบหลบ แต่ความเร็วของเขาช้าไป

ใบมีดบาดไปที่แผ่นอกเขา แล้วแทงลงไปที่เนื้อ

สีหน้าของหมาทิเบตันซีดขาว หนึ่งเพราะบาดเจ็บ และก็ถูกพละกำลังของส้าวส้วย ทำให้อึ้งไป

“แม่เอ๊ยคุณยังใช่คนอยู่ไหม？”

หมาทิเบตันดูไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก พละกำลังแบบนี้ ที่สำนักหยิ่งซา ก็เห็นไม่มาก