NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 460

บทที่ 460 ผู้หญิงที่จะทำอะไรในประเทศก็ได้ตามอำเภอใจ

“ช่วยให้จื๋อป๋ายสมหวัง?”

ส้าวส้วยชะงักอยู่ครู่ อยู่ๆ ก็เข้าใจความหมายของลุงเฉียน

ถ้าหากตอนนี้ยังไม่เข้าใจ งั้นส้าวส้วยก็คงจะโง่จริงๆ

แม้แต่หลี่ฝางที่อยู่ด้านข้าง ก็พอเข้าใจได้

“จื๋อป๋ายต้องการที่จะสละเพื่อนร่วมทีม เพื่อจะเข้าไปอยู่ภายในตระกูลซือถู” ลุงเฉียนถอนหายใจ แล้วพูด

“ไม่ว่าจะเป็นจื๋อป๋าย หรือว่าชิงฮัว พวกเขาเข้าไปสอดแนมตระกูลซือถูนานขนาดนั้น ข่าวสารสักนิดยังไม่มี แม้แต่คนที่เข้าไปในตระกูลมู่หรงพวกนั้น ก็เห็นได้ไม่กี่คน พวกเขาลึกลับกันมาก”

“เพราะงั้น จื๋อป๋ายจึงใช้วิธีนี้”

ลุงเฉียนพูด： “ความคิดสุดโต่งแบบนี้ ถ้าหากเป็นคนอื่น คงจะทำไม่ได้แน่ แต่จื๋อป๋าย เขาทำได้”

“ตั้งแต่เล็กจนโต จื๋อป๋ายเป็นคนประเภทเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายของตน ก็ไม่เลือกวิธีการ ดูๆ ไป ความคิดของเขาเหมือนจะเป็นอันตรายไปหน่อย แต่ว่า ลูกพี่ใหญ่สำหรับเขาแล้ว กลับจงรักภักดีเข้ากระดูกดำ เขาสามารถหักหลังคนอื่นได้ แต่ไม่มีทางหักหลังลูกพี่ใหญ่”

“หลังจากที่พวกเรากลับมา พวกเราก็ได้รับข่าวสารบางอย่างของสี่ตระกูลใหญ่มา ถึงแม้คนผู้นั้นจะไม่ได้เปิดเผยฐานะของตัวเอง แต่พวกเราก็พอเดาได้ ว่าเขาคือจื๋อป๋าย”

“เมื่อเทียบกับคนที่ตายไปแล้ว จื๋อป๋ายที่มีชีวิตอยู่ น่าจะทรมานยิ่งกว่า”

ลุงเฉียนพูดอย่างช่วยไม่ได้： “ตอนที่ฉันกับลูกพี่ใหญ่คาดการณ์ความจริงได้ พวกเราเสียใจด้วยซ้ำที่ส่งจื๋อป๋ายเข้าไปในหน่วยมืดไปเป็นสายลับ ถ้าไม่อย่างนั้น อะเหยาและคนอื่นๆ ก็คงไม่ตาย”

หลังจากที่ลุงเฉียนพูดไปทั้งหมด ก็ทำได้แค่ส่ายหน้าไปมาไม่หยุด

การตายของอะเหยาและคนอื่นๆ ในใจของลุงเฉียนนั้นเจ็บปวดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เพราะว่าคนพวกนี้ ล้วนแต่เป็นคนที่ลุงเฉียนชุบเลี้ยงมากับมือ

“สี่ตระกูลใหญ่ไม่มีค่าพอให้พวกเราพลีชีพ”

ส้าวส้วยกัดฟันแล้วพูด： “ไอ้พวกเลว”

“สำหรับพวกเรานี้ตอนนี้ อาจจะไม่มีค่าพอ แต่ว่าเมื่อก่อนล่ะ? ส้าวส้วย อย่าลืมนะ เมื่อก่อนสี่ตระกูลใหญ่ทำจนพวกเราแพ้ยับเยิน”

“อย่าดูแคลนพวกเขา พวกเขาทำเอาพวกเราต้องหนีออกจากประเทศเลย”

“อำนาจของพวกเขา ใหญ่โตมากๆ ”

“หรือว่าจะยิ่งใหญ่กว่าสำนักหยิ่งซาอีกเหรอ?” ส้าวส้วยขมวดคิ้ว

“ไม่ขนาดนั้น” ลุงเฉียนส่ายหน้า： “แต่ว่าถึงยังไงที่นี่อยู่ในประเทศ หรือว่านายคิดจะฆ่าคนจริงๆ ?”

“เรื่องที่นายปล่อยมู่หรงฉางเฟิงไป นั้นทำถูกแล้ว” ลุงเฉียนพูด

หลี่ฝางได้ยินแบบนี้ ก็ตกใจเล็กน้อย

ด้านลุงเฉียน หูตากว้างไกล เรื่องอะไรก็รู้ไปหมด

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่มู่หรงฉางเฟิงลอบทำร้ายตน แล้วถูกส้าวส้วยปล่อยไป......

หรือว่าจะเป็นเรื่องของชิงฮัวเมื่อครู่

“จื๋อป๋าย.....ผมไม่ฆ่าแล้ว” ส้าวส้วยถอนหายใจเฮือกใหญ่ยาวๆ แล้วพูด

หน้าของลุงเฉียน ในที่สุดก็แสดงให้เห็นถึงความโล่งใจ

ก่อนที่ลุงเฉียนจะพูดให้ส้าวส้วยเข้าใจ ในใจของส้าวส้วย ก็ตัดสินใจจะฆ่าจื๋อป๋ายไปแล้ว

ภายในใจของทุกคน จะมีคนๆ นึงอยู่ในนั้น

ถ้าหากคนในดวงใจนั้นได้รับบาดเจ็บ ทุกคนล้วนแต่จะกลายเป็นปีศาจที่ไร้เหตุและผล

ชิงฮัวคือคนในดวงใจของส้าวส้วย

เมื่อเห็นชิงฮัวได้รับพิษ แล้วกลายเป็นอย่างในตอนนี้ ส้าวส้วยก็ได้สูญเสียความสามารถคิดวิเคราะห์ไปในทันที

ส้าวส้วยยิ้มอย่างลำบากใจ แล้วพูด： “ที่จริงผมควรจะคิดได้นานแล้ว”

“จื๋อป๋ายคือคนที่ลูกพี่ใหญ่ช่วยมา บนโลกนี้ เขาไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนแล้ว เขาไม่ได้สนใจเงินทอง ไม่สนใจตำแหน่ง และก็ไม่ได้สนใจผู้หญิง ทำไมเขาถึงจะต้องหักหลังด้วยล่ะ?”

“แต่แค่......”

ส้าวส้วยสูดหายใจเข้าลึก

จื๋อป๋ายทำเรื่องแบบนี้ ไม่ใช่แค่หลี่ต๋าคางกับลุงเฉียน แม้แต่ส้าวส้วย ในใจก็พวกเขาก็มีแต่ความรู้สึกซับซ้อน

จื๋อป๋ายฆ่าคนของตัวเองตาย แต่กลับสามารถทำหน้าที่ได้สำเร็จ

จะพูดว่าไม่โกรธ เมื่อเห็นคนของตนพูดจื๋อป๋ายฆ่าตาย ใครจะไม่โกรธกัน?

หลี่ต๋าคางแทบอยากจะตบจื๋อป๋ายให้เดี้ยงไปเลย......