NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 470

บทที่ 470 พ่อของคุณคือหลอซ่าหรือ

หากเป็นเมื่อก่อน หลี่ฝางคงเสริมขึ้นอีกคำว่า เรียกเสี่ยวฝางก็ได้

หลายปีมานี้ หลี่ฝางก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาชินกับความธรรมดาแล้ว

คุ้นเคยกับความเรียบง่ายเป็นกันเอง

แต่ตอนนี้ หลี่ฝางอยากเปลี่ยนแปลงสักหน่อย

เพราะเขาเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลหลี่ ถ้าหากเกรงใจเกินไป ถ้าอย่างนั้น บนตัวเขาก็จะไม่มีความน่าเกรงขามอยู่เลย

ตัวเองเป็นถึงเจ้านาย สามารถคุยหยอกล้อเล่นกับคนใต้บังคับบัญชาได้ แต่ไม่อาจจะลดตัวลงไปได้เด็ดขาด

ฉะนั้น หลี่ฝางกำลังลองยอมรับสถานะของคุณชายหลี่อยู่

“อย่ายืนอยู่ข้างนอกเลย เข้าไปข้างในกันเถอะ วันนี้อากาศค่อนข้างหนาว”

หลี่ฝางหัวเราะหึหึ พูดขึ้น

แต่หลี่ฝางยังไม่ก้าวเท้าเข้าไปในโรงแรม ใครจะกล้าเข้าไปก่อน

ไม่มีใครกล้า

หัวล้านเฉินเจียโล่หัวเราะแหะๆ ทำท่าเชิญให้กับหลี่ฝาง “เชิญคุณชายหลี่ก่อน ”

“ได้”หลี่ฝางตอบตกลง ในเมื่อสถานะของตัวเองวางอยู่ตรงนี้

หลี่ฝางก็ไม่ได้เกี่ยง เดินเข้าไปในโรงแรมคนแรก

“ใช่แล้ว พี่เห้า คู่พ่อลูกหลิวต้าหนึงเป็นยังไงบ้าง”หลี่ฝางถามขึ้น

“หลังจากฉันไปแล้ว พวกเขาพูดเรื่องแก้แค้นฉันหรือเปล่า ”หลี่ฝางถาม

หวางเห้าพูดอย่างดูถูก “พวกเขาจะกล้าได้ยังไง”

“พวกเขาพ่อลูก ก็แค่คนตัวเล็กๆในเมืองเอก มากสุดก็แค่พวกกุ๊ยข้างถนน เพราะก่อนหน้านี้ไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของคุณ ตอนนี้รู้แล้ว คงไม่กล้าหาเรื่องคุณอีก”หวางเห้าก้มหน้าพูดยิ้มๆ

หลี่ฝางพยักหน้า พูดเสียงเบา “นายไม่ควรใช้คนอย่างหลิวต้าหนึง ”

หลี่ฝางสีหน้าไร้ความรู้สึก หลังจากหวางเห้าได้ยิน ก็ไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่ง

ก่อนหน้านี้ หวางเห้ารู้สึกเพียงว่าหลี่ฝางก็แค่มีเงินเท่านั้น แม้ว่าเขาจะช่วยเหลือตน แต่ก็ไม่เคยก้าวก่าย แต่วันนี้หวางเห้าพบว่า หลี่ฝางค่อยๆผูกมัดเขา

นี่ทำให้หวางเห้ารู้สึกไม่ค่อยพอใจนิดๆ

อีกอย่าง วันนี้หลี่ฝาง ทำให้หวางเห้ารู้สึกไม่เหมือนเดิม

แต่หวางเห้าก็ได้แต่เม้มปาก ไม่พูดอะไร

ในสายตาของหวางเห้า หลี่ฝางก็แค่เด็กน้อย เขาอาศัยอะไรมาบงการตน

ฉะนั้นในใจหวางเห้า มีความโกรธอยู่บ้าง

มาถึงห้องวีไอพี ทุกคนนั่งลงบนที่นั่งของตัวเอง

หลี่ฝางหัวเราะหึหึ มองหวางเห้าและพูดว่า “ขอแนะนำคนคนหนึ่งให้ทุกคนรู้จัก คนนี้คือหวางเห้า เจ้านายของศูนย์อาบน้ำสุ่ยหยุน”

“พวกเรารู้จักกันแล้ว”

หวงว่างโก๋ยิ้ม พูดว่า “ตอนที่คุณชายหลี่กำลังเดินทาง ผมได้แนะนำไปแล้ว”

“ขอโทษที ผมมาสาย”

หลี่ฝางพยักหน้า แสดงความขอโทษ

หวงว่างโก๋ขรึมลงทันที นึกว่าตัวเองพูดผิดไป ก็รีบเสริมขึ้นว่า

“คุณชายหลี่ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ”

“ไม่เป็นไร ผมสายไปจริงๆ เจอเรื่องระหว่างทางนิดหน่อย”

หลี่ฝางมองหวงว่างโก๋ แล้วก็มองคนข้างๆเขา

“คนนี้คือ”หลี่ฝางไม่รู้ว่าคนคิ้วดกนี้ชื่ออะไร

หลี่ฝางจำได้แค่ว่า คิ้วดกคนนี้คือพี่ใหญ่ของหัวล้านเฉินเจียโล่กับเจ้าของโรงแรมหวงว่างโก๋

“คุณชายหลี่ ผมขอแนะนำตัวเอง ผมชื่อหวางเสี่ยวหยวน ตอนนี้เปิดบาร์เล็กๆอยู่”

“ไม่ได้คึกคักมาก ก็เป็นที่พักผ่อนของพวกพี่น้องเพื่อนฝูง ถ้าคุณชายหลี่มีเวลาว่างก็ลองไปนั่งดู ” หวางเสี่ยวหยวนยืนขึ้นพูด

หลี่ฝางพยักหน้า “ต้องไปแน่นอน”

“คุณชายหลี่ ผมชื่อ……”หัวล้านยืนขึ้น คิดจะแนะนำตัวเอง

หลี่ฝางยิ้ม พูดว่า “พี่โล่ เฉินเจียโล่ ผมจำชื่อพี่ได้”

หลี่ฝางยังจำได้ดี หลังจากที่พวกเฉินเจียโล่ช่วยตนออกมาจากเงื้อมือของหลี่หลง เฉินเจียโล่ก็ได้บอกชื่อของตัวเองกับหลี่หลง

หลี่ฝางมองทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ พูดว่า “ที่ผมเชิญทุกคนมาวันนี้เพราะมีจุดประสงค์ เพียงหนึ่งอย่าง ก็คือตอนนี้ผมมีพื้นที่อยู่ในมือบางส่วน ต้องการคนช่วยดูแล แต่ก็ไม่มีคนที่เหมาะสมในมือ จึงอยากจะเชิญพวกพี่พี่ช่วยผมหน่อย”

หวางเห้ายิ้ม

ตอนนี้ เหยโก่วตายแล้ว เหยสงก็หนี

ลูกน้องทั้งหมดของเหยสง ที่มีชื่อเสียงหน่อย ตอนนี้ก็ไม่นั่งอยู่ในคุกกันหมด

ฉะนั้นพื้นที่ของเหยสง ก็เลยกลายเป็นที่ร้าง

ที่จริงหลังจากเกิดเรื่อง มีคนมากมายอยากจะแย่งพื้นที่นี้

แต่เหมือนตระกูลหลี่จะคาดการณ์ไว้ก่อนแล้ว ก็เลยชิงลงมือ เอาพื้นที่นี้มาตั้งแต่คืนที่เหยสงเกิดเรื่อง