NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 480

บทที่480 หลุมศพของหลี่ฝางกับลู่หลุ่ย

หลี่ฝางเหยียบคันเร่งทันที ขณะเดียวกันก็ถามตู้เฟย：“พวกเราจะไปไหน？”

“ไปไห่ถังเบย์ก่อน”

ตู้เฟยหัวเราะ：“คุณรู้ไหมไห่ถังเบย์อยู่ที่ไหน？ถ้าไม่รู้ล่ะก็ ผมสามารถเปิดแอพนำทางในโทรศัพท์ได้”

“เอ๋ หน้าจอโทรศัพท์แตกได้ไงล่ะ？ถึงแม้จะเลือนลางหน่อยๆ แต่ก็ยังใช้งานได้”

ตู้เฟยกดฟังก์ชันของโทรศัพท์ แล้วหลี่ฝางก็เรียกตำแหน่งที่ไห่ถังเบย์ในแอพนำทางอีกครั้ง

“ระยะทางสามสิบนาที？”

หลี่ฝางขมวดคิ้ว ในเวลานี้ หลี่ฝางทนไม่ไหวหน่อยๆแล้ว

แค่หนึ่งนาทีไม่เจอลู่หลุ่ย หัวใจของหลี่ฝาง ก็กลัวและไม่สบายใจมากขึ้น

“คุณเหยียบคันเร่งได้ไหม”

“ผมได้ยินว่า ราชานักแข่งรถคนใหม่แห่งเขาหมาป่าคนนั้น ที่จริงก็คือส้าวส้วย？”

ตู้เฟยเม้มปาก พูดว่า：“เขาสุดยอดไปแล้ว หน้าตาก็ดี กังฟูก็เก่ง แล้วยังขับรถเป็นอีก ฮี่ฮี่”

“คุณชายหลี่โชคดีจริงๆ รอบกายมีคนที่มีความสามารถเต็มเปี่ยมเช่นนี้”

หลี่ฝางไม่มีอารมณ์ฟังตู้เฟยไร้สาระ ได้แต่เหยียบคันเร่ง ขับรถให้เร็วขึ้น

“ห่า คุณชายหลี่ คุณบ้าหรือเปล่า ที่นี่เป็นเขตโรงเรียน！”

ตู้เฟยตกใจก่อน จากนั้นก็ร้องเสียงดัง：“เร็วอีกหน่อย เร็วอีก”

ตู้เฟยผู้ชายคนนี้ แทบอยากจะประสบอุบัติเหตุ พินาศไปกับหลี่ฝางด้วยกัน

รถขับออกจากเขตโรงเรียนไม่นานนัก ตู้เฟยก็มองซ้าย มองขวา

“แปลกจัง ด้านหลังทำไมไม่มีรถตามมาล่ะ？”ตู้เฟยส่ายหน้า พูดอย่างผิดหวังหน่อยๆ

จากนั้น ตู้เฟยก็ชี้ไปทางขวา พูดสั่งหลี่ฝาง：“เลี้ยวโค้งสิ”

“ไม่ได้ไปไห่ถังเบย์เหรอ？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว ตามเส้นทางแล้ว ไห่ถังเบย์ต้องขับตรงไปตลอด

อีกอย่างรถของหลี่ฝางก็เร็วมาก และก็ยังผ่าไฟแดงบนถนนด้วย

อย่างมากระยะทางอีกห้านาที หลี่ฝางก็ขับถึงแล้ว

“ให้คุณเลี้ยวขวาก็เลี้ยวขวาสิ จะพูดเหลวไหลอะไร”

ตู้เฟยหัวเราะอย่างเย็นชา พูดว่า：“ตอนนี้ผมคือเจ้านาย เข้าใจไหม？”

หลี่ฝางกัดฟัน รีบเลี้ยวรถทันที ตู้เฟยถูกกระแทก ที่หัวไปชนบนรถ จากนั้นเขาก็สบถด่า：“แม่เอ๊ยคุณไม่พอใจใช่ไหม？”

“ไปทางไหน？”หลี่ฝางถึงทางแยก แล้วก็ไม่รู้ว่าต้องไปทางไหน

เวลานี้ตู้เฟยมองเห็นกล่องบุหรี่ในรถ ก็ถือไว้ในมือ：“มีไฟไหม？”

“วางอยู่ในกล่องบุหรี่”

ตู้เฟยจุดบุหรี่ให้ตัวเองมวนหนึ่ง ค่อยๆสูบเข้าไป

หลี่ฝางขมวดคิ้ว ถามอย่างเย็นชา：“คุณหูหนวกหรือไง？ผมถามคุณว่าไปทางไหน？”

หลี่ฝางรู้ว่าตัวเองถูกหลอก ลู่หลุ่ยไม่อยู่ที่ไห่ถังเบย์อะไรหรอก

ไห่ถังเบย์เป็นสถานที่ที่ตู้เฟยพูดมางั้นๆ จุดประสงค์ของเขา ที่จริงคืออยากดูว่ามีคนสะกดรอยตามมาไหม

ตู้เฟยไม่พูด ได้แต่พ่นควันจากปากช้าๆ

“รีบร้อนอะไรกัน รอผมสูบบุหรี่นี้เสร็จก่อนค่อยพูด”ตู้เฟยพูดเบาๆ

หลี่ฝางในตอนนี้ อยากถีบใส่ตู้เฟยสักที

“ลู่หลุ่ยอยู่ไหนกันแน่？”หลี่ฝางขมวดคิ้วแน่น แล้วถาม

“ผมบอกแล้วไง รอผมสูบบุหรี่เสร็จค่อยพูด”ตู้เฟยพูดพลางยิ้มไป

หลี่ฝางทนไม่ไหวอีกแล้ว ดับไฟลง จากนั้นก็กำหมัดขึ้นมา ต่อยไปที่หน้าของตู้เฟย

“แม่เอ๊ย ไม่ใช่ว่าคุณอยากสูบบุหรี่เหรอ？ผมจะให้คุณสูบให้พอเลย”

หลี่ฝางพูดไป ก็คว้าบุหรี่มา ใส่เข้าไปในปากของตู้เฟยทีละมวนๆ

ทันใดนั้น ในปากของตู้เฟยก็เต็มไปด้วยบุหรี่

หลี่ฝางยืนมือไปคว้าขวดน้ำมาขวดหนึ่ง จากนั้นก็เปิดฝา ยัดใส่ในปากของตู้เฟย

“ดื่มสิ！”

มือหนึ่งของหลี่ฝางกดตู้เฟยไว้ อีกมือเอาน้ำดื่มกลอกใส่ปากของตู้เฟย

ตู้เฟยกระอักกระอ่วน พยายามดิ้นรนสุดๆ

หลี่ฝางก็ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน กดตู้เฟยไว้จนแน่น

ไม่ว่าตู้เฟยจะดิ้นรนอย่างไร ก็สลัดไม่ออก

สุดท้าย ตู้เฟยถูกสำลักจนเกือบตาย จึงพูดว่า：“ทางซ้าย……ไปทางซ้าย！”

ถึงแม้ตู้เฟยไม่กลัวตาย แต่เขาก็หนีสัญชาตญาณของชีวิตได้

เขาพูดจบ ก็เสียใจ

หลี่ฝางสตาร์ทรถใหม่ เลี้ยวไปทางซ้าย

ขับไปไม่กี่นาที หลี่ฝางกลับพบสิ่งผิดปกติหน่อยๆ เพราะว่าถนนสายนี้ นำไปทางสุสาน

“ลู่หลุ่ยอยู่นี่？”

หลี่ฝางขมวดคิ้วถาม

ตู้เฟยยังคงอ้วกไม่หยุด พยายามพ่นควันออกจากท้อง อ้วกออกมาให้หมด